Guus Hiddink Guus Hiddink is een Nederlandse voetbaltrainer. De voormalig profvoetballer leidde naast clubs als PSV, Real Madrid en Chelsea verschillende landenteams, waaronder Nederland en Zuid-Korea. Hiddink leidde clubs als PSV, Fenerbahçe, Valencia en Real Madrid Als bondscoach leidde hij verschillende landen, waaronder Nederland en Zuid-Korea Met zowel Oranje als Zuid-Korea bereikte hij de halve finale van het WK Hiddink won zes landstitels, vijf bekers, de Europacup I en het WK voor clubs Als speler kwam hij uit voor onder meer De Graafschap, PSV en NEC Zijn bijnaam is ‘Guus Geluk’ Voetbalcarrière Hiddink werd op 8 november 1946 geboren in Varsseveld. In zijn geboortedorp in Gelderland groeide hij op. Als twaalfjarige mocht hij lid worden van amateurvereniging SC Varsseveld, waar hij uitgroeide tot een gewaardeerde middenvelder. De linksbenige Hiddink speelde in 1961 op slechts vijftienjarige leeftijd zijn eerste wedstrijd in de eerste selectie van de club. Doorbraak bij De Graafschap Op jonge leeftijd stond zijn studie hoger in de pikorde dan het voetbal. Hiddink wist zijn HBS-diploma niet te behalen, maar studeerde vervolgens wel af op het CIOS in Overveen. In het kader van deze opleiding moest hij stage lopen bij een club uit het betaald voetbal en daarbij viel de keuze op De Graafschap, dat hem aanstelde als jeugdtrainer. Hiddink behaalde ook het op één na hoogste trainersdiploma. Hoofdtrainer Evert Teunissen benoemde hem vervolgens tot fulltime assistent-trainer en jeugdtrainer. De Graafschap degradeerde in 1967 naar de Tweede Divisie. Hiddink werd door de nieuwe trainer Ad Zonderland aan de A-selectie toegevoegd, hoewel hij toen al een jaar lang niet meer voetbalde. De Achterhoekers keerden binnen twee jaar terug naar de Eerste Divisie. Hiddink had met 22 doelpunten een groot aandeel in het kampioenschap van De Superboeren. Na één seizoen op het tweede niveau van Nederland werd hij weggekocht door topclub PSV. Geen succes bij PSV In de zomer van 1970 streek Hiddink neer bij PSV. In Eindhoven kwam de middenvelder terecht in een selectie met doelman Jan van Beveren en aanvaller Willy van der Kuijlen. PSV bereikte in zijn eerste contractjaar de halve finale van de Europacup II (uitgeschakeld door Real Madrid), maar eindigde in de Eredivisie op een teleurstellende vierde plaats. Hiddink slaagde er niet in om zijn stempel te drukken in het rood-wit gestreepte tenue en nam veelvuldig plaats op de reservebank. Na anderhalf jaar vertrok Hiddink alweer bij PSV. Hij keerde terug naar De Graafschap. Zijn rentree was vooral te danken aan de aanhang van de Achterhoekers, die een speciale actie hadden opgezet om dit mogelijk te maken (‘een tientje voor Guus’). Terugkeer in Doetinchem Bij De Graafschap kreeg Hiddink te maken met Piet de Visser als hoofdtrainer. Ook zijn jongere broers René en Karel behoorden destijds tot de selectie. Ten tijde van zijn overstap speelde De Graafschap in de Eerste Divisie, maar in 1973 promoveerde het team naar de Eredivisie. De Achterhoekers hielden zich drie seizoenen staande op het hoogste niveau door achtereenvolgens als veertiende, dertiende en twaalfde te eindigen. In het seizoen 1976-1977 verslechterden de resultaten van De Graafschap. Met 22 punten (tweepuntensysteem) eindigde het team onderaan in de Eredivisie. Hiddink besloot de club opnieuw te verlaten en streek ditmaal neer bij NEC. NEC en Amerikaanse jaren Hiddink stond tussen 1977 en 1981 onder contract bij NEC. Hij speelde meer dan honderd wedstrijden voor de Nijmeegse club, hoewel de middenvelder tussendoor ook uitstapjes maakte naar de Verenigde Staten. In april 1978 werd Hiddink voor een aantal maanden ondergebracht bij Washington Diplomats, waar hij in 1980 opnieuw korte tijd de oceaan overstak om aan de slag te gaan bij San José Earthquakes. Ook landgenoot Hans Kraaij junior en George Best speelden in 1980 voor de formatie uit de North American Soccer League (NASL). Afsluiten als Superboer In 1981 keerde Hiddink voor de tweede keer in zijn carrière terug naar De Graafschap. Hij maakte de cirkel rond door de laatste twee seizoenen van zijn voetbalcarrière te slijten in Doetinchem. De teller liep op naar 351 officiële wedstrijden voor De Graafschap en dat is tot op de dag van vandaag een clubrecord. PeriodeClub1967-1970De Graafschap1970-1972PSV1972-1976De Graafschap1977-1981NEC1978Washington Diplomats1980San Jose Earthquakes1981-1983De Graafschap Trainerscarrière Hiddink was in zijn laatste jaren als profvoetballer ook assistent-trainer van De Graafschap. Hij bleef in deze rol actief na het beëindigen van zijn voetbalcarrière. In 1984 keerde de voormalig CIOS-student terug naar PSV, waar hij opnieuw als rechterhand van de hoofdtrainer fungeerde. Hoofdtrainer van PSV In maart 1987 vertrok Hans Kraay senior na een conflict met sterspeler Ruud Gullit bij PSV. De clubleiding schoof Hiddink naar voren als hoofdtrainer. Het betrof zijn eerste baan als eindverantwoordelijke, maar de keuze had nauwelijks beter kunnen uitpakken. Onder zijn leiding boekte de Eindhovense club de grootste prestatie uit de clubgeschiedenis door in 1988 de Europacup I te winnen door de strafschoppenserie tegen Benfica in eigen voordeel te beslissen. Hiddink kon destijds beschikken over spelers als Hans van Breukelen, Eric Gerets, Jan Heintze, Ronald Koeman, Berry van Aerle, Frank Arnesen, Søren Lerby, Gerald Vanenburg, Wim Kieft en Willy van de Kerkhof. Niet alleen buiten de landsgrenzen timmerde PSV aan de weg. Onder leiding van Hidink won de formatie uit Eindhoven tevens driemaal de landstitel (1987, 1988 en 1989) en werd ook de KNVB Beker driemaal veroverd (1988, 1989 en 1990). In zijn eerste drieënhalf jaar als hoofdtrainer won Hiddink maar liefst zeven prijzen. Dat aantal had nog hoger kunnen zijn, ware het niet dat de strijd om de Nederlandse Supercup pas in 1991 voor het eerst op de agenda werd gezet. Op dat moment was de succestrainer al vertrokken. Via Fenerbahçe naar Valencia Als succestrainer van PSV maakte Hiddink in 1991 de overstap naar Turkije, waar hij werd aangesteld als hoofdtrainer van Fenerbahçe. In zijn tweejarige contract liet hij een clausule opnemen waardoor hij al na één seizoen kon vertrekken bij belangstelling uit Italië of Spanje. Hiddink verzilverde deze clausule door in 1992 een contract te ondertekenen bij het Spaanse Valencia, maar ondanks de afspraak besloot zijn Turkse broodheer om abrupt uit elkaar te gaan. Op dat moment stond de teller op 29 wedstrijden en dertien overwinningen. Hiddink leidde Valencia in 1992 en 1993 naar deelname aan de UEFA Cup door tweemaal als vierde te eindigen in de Primera División. In zijn derde seizoen verslechterden de resultaten en dat leidde tot zijn ontslag. Zonder de Nederlander zakte het team vervolgens verder weg op de ranglijst. Degradatie werd een reëel gevaar, waardoor Hiddink in februari 1994 terug mocht keren als hoofdtrainer. Na zijn terugkeer steeg Valencia naar plek zeven, maar hij besloot niet aan te blijven en kondigde een sabbatical aan. Bondscoach van het Nederlands elftal De sabbatical kwam in januari 1995 ten einde dankzij een opzienbarende deal. Dick Advocaat verliet het Nederlands elftal om hoofdtrainer te worden van PSV en dat gaf Hiddink de mogelijkheid om bondscoach te worden. “Guus zou een goede nieuwe bondscoach zijn en ik wilde dat Dick naar Eindhoven zou komen”, vertelde toenmalig PSV-voorzitter Willem ‘Bill’ Maeyer later aan het Eindhovens Dagblad. “Tegenwoordig doen we daar allemaal heel ingewikkeld over, maar toen was het dus in een vloek en een zucht geregeld. Guus werd de nieuwe bondscoach en Dick kwam naar PSV.” Hiddink beleefde een zware start als bondscoach. Het Nederlands elftal verloor de oefenwedstrijden van Frankrijk en Portugal, waar de EK-kwalificatiewedstrijden tegen Tsjechië en Wit-Rusland eveneens een negatief resultaat opleverden. Tussendoor wonnen de oranjehemden alleen van Malta. Na vier nederlagen in vijf wedstrijden slaagde Hiddink erin om Oranje aan de praat te krijgen. Middels een play-offwedstrijd tegen Ierland (3-1) werd alsnog een EK-ticket behaald. Het Nederlands elftal bereikte in 1996 de kwartfinale van het EK. Achter gastheer Engeland eindigde het team als tweede in de groepsfase, waarna een strafschoppenserie tegen Frankrijk fataal bleef. Hiddink worstelde gedurende de eindronde met de verhoudingen binnen de spelersgroep. Er ontstond onenigheid tussen een groep donkere voetballers van Ajax (Winston Bogarde, Edgar Davids, Patrick Kluivert, Michael Reiziger en Clarence Seedorf) en de rest van de spelersgroep. De groep Ajacieden werd de kabel genoemd. Hiddink voelde zich tijdens het EK zelfs genoodzaakt om Davids naar huis te sturen. Na de eindronde van 1996 besloot de bondscoach om de middenvelder een nieuwe kans te geven, net als de andere betrokken spelers. Een goed gesprek met de hoofdrolspelers verbeterde de sfeer binnen het Nederlands elftal. Hiddink kreeg het daarmee voor elkaar om een hecht collectief te smeden. Oranje plaatste zich probleemloos voor het WK, waar het dankzij een wereldgoal van Dennis Bergkamp de halve finale bereikte ten koste van Argentinië. Nederland verspeelde een finaleplaats tegen Brazilië vanaf de penaltystip, waar Kroatië te sterk bleek in de troostfinale. Terugkeer in LaLiga Hiddink vertrok na het WK van 1998 als bondscoach van het Nederlands elftal. De oefenmeester werd aangesteld door Real Madrid, dat in het seizoen 1997-1998 de Champions League had gewonnen. Hiddink leidde de Spaanse grootmacht naar de wereldbeker voor clubteams door in Tokio af te rekenen met het Braziliaanse Vasco da Gama. Met elf overwinningen, vier remises en acht nederlagen presteerden de Madrilenen in competitieverband zeer grillig. In maart 1999 werd de samenwerking alweer beëindigd. Hiddink mocht het seizoen 1999-2000 alsnog afmaken in de Spaanse Primera División, ook wel LaLiga genoemd. Na zijn ontslag bij Real Madrid werd hij aangesteld als interim-trainer van competitiegenoot Real Betis. De club uit Sevilla versleet aan de lopende band trainers en dat had zijn weerslag op de prestaties. Real Betis degradeerde in 2000 uit de Primera División en Hiddink werd in mei van dat jaar alweer op straat gezet vanwege het uitblijven van een ommekeer. Icoon in Zuid-Korea Na het zo moeizaam verlopen seizoen 2000-2001 nam Hiddink opnieuw een sabbatical. In 2001 keerde hij terug in de voetballerij door bondscoach te worden van Zuid-Korea, dat samen met Japan het WK van 2002 mocht organiseren. Onder aanvoering van de Nederlander werden grote veranderingen doorgevoerd. Zo werden zijn internationals uit de competitie gehaald en ontstond er financiële ruimte voor trainingskampen en oefenwedstrijden. Hiddink kon op die wijze de basis leggen voor het wereldkampioenschap. Zuid-Korea kroonde zich in 2002 tot groepswinnaar door ongeslagen te blijven tegen Polen (2-0), Verenigde Staten (1-1) en Portugal (1-0). De Aziaten maakten vervolgens indruk door met Italië en Spanje twee Europese toplanden uit te schakelen, maar in de halve finale moest men buigen voor de latere wereldkampioen Duitsland (0-1). Zuid-Korea gaf tijdens het WK alles en dat brak men op in de troostfinale tegen Turkije, dat met 2-3 won en brons opeiste. Hiddink werd desalniettemin een volksheld in Zuid-Korea. Hij werd betiteld tot ereburger van Seoel en het Gwangju World Cup Stadium werd naar hem vernoemd. Terugkeer bij PSV Een jaar na het WK maakten Young-Pyo Lee en Ji-Sung Park de overstap naar PSV. Zij werden herenigingd met Hiddink, die in 2002 al terugkeerde naar Eindhoven. In 2003, 2005 en 2006 leidde hij de club andermaal naar het kampioenschap van Nederland. Het kampioenschap van 2005 werd gecombineerd met het veroveren van de KNVB Beker. Hiddink ontving op persoonlijke titel verschillende onderscheidingen, waaronder die van ereburger van Eindhoven. Ook buiten Nederland presteerde PSV prima. In het seizoen 2004-2005 schakelden de Eindhovenaren achtereenvolgens AS Monaco en Olympique Lyon uit in de Champions League. Na een 2-0 nederlaag bij AC Milan wist PSV de schade in de tweede halve finale weg te poetsen, maar een late treffer van Massimo Ambrosini dwarsboomde het uitzicht op een finaleplaats. Phillip Cocu schoot nog wel de 3-1 tegen de touwen. PSV werd daardoor op basis van de uitdoelpuntenregel uitgeschakeld in het miljoenenbal. Bondscoach van Australië en Rusland Hiddink combineerde zijn werkzaamheden in het seizoen 2005-2006 met het bondscoachschap van Australië. In november 2005 leidde hij The Socceroos voor de tweede keer in de geschiedenis naar een WK-ticket. Het nationale team eindigde in een groep met Brazilië, Kroatië en Japan als tweede. In de achtste finale moest Australië vervolgens buigen voor de latere wereldkampioen Italië. De Italianen speelden het gros van de tweede helft met tien man na een rode kaart van Marco Materazzi, maar diep in blessuretijd maakte Francesco Totti vanaf de penaltystip de 0-1. Nog voor het WK van 2006 bereikte Hiddink een akkoord met de voetbalbond van Rusland. Met ingang van de nieuwe cyclus werd hij bondscoach van dat land. Met Rusland worstelde hij zich door de EK-kwalificatiefase heen en dat bezorgde hem de bijnaam Guus Geluk. Uitgerekend in de kwartfinale van EURO 2008 rekenden de Russen af met het Nederlands elftal (3-1), maar in de halve finale maakte men geen schijn van kans tegen de latere winnaar Spanje (0-3). Interim-manager van Chelsea In februari 2009 werd Hiddink met toestemming van de Russische voetbalbond aangesteld als interim-manager van Chelsea. Met zestien overwinningen, vijf gelijke spelen en één nederlaag noteerde hij fantastische statistieken bij de Londense club. Hiddink leidde The Blues naar de derde plaats van de Premier League en de FA Cup-winst ten koste van Everton (2-1). Bijna bereikte Chelsea ook nog de finale van de Champions League, maar na het 0-0 gelijkspel in Camp Nou bleek de late gelijkmaker van FC Barcelona-middenvelder Andrés Iniesta fataal in de return (1-1). Bondscoach van Turkije In de zomer van 2010 werd Hiddink opnieuw bondscoach. Na Nederland, Zuid-Korea, Australië en Rusland besloot ditmaal de voetbalbond van Turkije om hem naar voren te schuiven als eindverantwoordelijke. In de EK-kwalificatiefase stelde de nationale ploeg deelname aan de play-offs veilig, maar een 3-0 nederlaag in de uitwedstrijd tegen Kroatië maakte deelname aan het EK van 2012 nagenoeg onmogelijk. Na het 0-0 gelijkspel in de return werd zijn contract ontbonden. Trainer van Anzhi Hiddink werd in februari 2012 aangesteld als trainer van Anzhi Makhachkala. Onder leiding van de Nederlander eindigde de club als vijfde in de Russische competitie en dwong daarmee deelname aan de Europa League af. In het Europese clubtoernooi eindigde men als tweede in de groepsfase, hoewel Liverpool en Udinese allebei eveneens op tien punten eindigden. Het Duitse Hannover 96 werd vervolgens ook opzij gezet, maar in de achtste finale bleek Newcastle United over twee duels nipt te sterk (0-1). In het seizoen 2012-2013 eindigde Anzhi Makhachkala als derde in de Russische Premjer-Liga. Hiddink ging akkoord met een contractverlenging in Rusland, maar stapte in juli 2013 op. Landgenoot René Meulensteen werd aangesteld als diens opvolger. Wederom bondscoach van Oranje Hiddink werd in februari 2014 aangesteld als technisch adviseur van PSV. Wekelijks stond hij op het trainingsveld om trainer Phillip Cocu te ondersteunen. Na afloop van het seizoen 2013-2014 keerde hij terug in dienst van de KNVB, dat hem voor de tweede keer in zijn trainersloopbaan installeerde als bondscoach van het Nederlands elftal. Op 4 september 2014 leidde hij Oranje voor het eerst sinds de WK-uitschakeling van 1998, maar het werd een rentree om snel te vergeten. De oefeninterland tegen Italië ging na een horrorstart met 2-0 verloren. Onder Hiddink bleef de schwung uit. Nederland verloor vijf van de tien interlands onder zijn bewind. Op 12 juni 2015 wonnen de oranjehemden weliswaar met 0-2 van Letland, maar de KNVB-leiding besloot het vertrouwen die zomer op te zeggen. Danny Blind slaagde er vervolgens niet in om het team naar het EK te loodsen. Zijn opvolger werd eveneens voortijdig ontslagen, waarna ook deelname aan het WK van 2018 kon worden doorgestreept. Rentree als Chelsea-manager In december 2015 werd José Mourinho ontslagen als manager van Chelsea. Hiddink mocht zich revancheren voor zijn ontslag bij het Nederlands elftal door opnieuw als interim-manager te worden aangesteld op Stamford Bridge. Met tien overwinningen, elf gelijke spelen en zes nederlagen presteerden de Londenaren wisselvallig. Chelsea sloot het seizoen 2015-2016 af op de negende plaats van de Premier League en werd in alle clubtoernooien voortijdig uitgeschakeld. Laatste kunstjes In de zomer van 2016 vertrok Hiddink als manager van Chelsea. Nadien leidde hij alleen nog China onder 21 en de nationale voetbalploeg van Curaçao, waar hij de Australische bondscoach Graham Arnold assisteerde in aanloop naar het WK van 2022. Hiddink bleef na het bondscoachschap adviseur van Curaçao, maar stapte in augustus 2022 definitief op bij de voetbalbond. Ook bleven de twee belangrijkste clubs uit zijn leven een beroep op hem doen als adviseur: PSV en De Graafschap. PeriodeClubFunctie1982-1984De GraafschapAssistent-trainer1984-1987PSVAssistent-trainer1987-1990PSVHoofdtrainer1990-1991FenerbahçeHoofdtrainer1991-1994ValenciaHoofdtrainer1994-1998NederlandBondscoach1998-1999Real MadridHoofdtrainer1999-2000Real BetisHoofdtrainer2001-2002Zuid-KoreaBondscoach2002-2006PSVHoofdtrainer2005-2006AustraliëBondscoach2006-2010RuslandBondscoach2009ChelseaHoofdtrainer2010-2011TurkijeBondscoach2012-2013Anzhi MakhachkalaHoofdtrainer2014PSVAdviseur2014-2015NederlandBondscoach2015-2016ChelseaHoofdtrainer2018-2019China onder 21Bondscoach2020PSVAdviseur2020-2021CuraçaoBondscoach2022AustraliëAssistent-bondscoach2023De GraafschapAdviseur Laatste update: 21 november 2023