Laatste nieuws over AC Milan

AC Milan hoort tot de meest succesvolle voetbalclubs van Italië. Alleen Juventus en stadgenoot Internazionale werden vaker landskampioen, waar in Europees verband alleen Real Madrid en FC Barcelona meer trofeeën hebben gewonnen. De club geniet de bijnaam Rossoneri als verwijzing naar de clubkleuren (rood-zwart).

• AC Milan werd in 1899 opgericht
• Thuiswedstrijden worden afgewerkt in San Siro
• De club deelt dit stadion met aartsrivaal Internazionale
• AC Milan draagt de bijnaam ‘Rossoneri’
• Het team won zeventien landstitels en zeven keer de Europa Cup I/Champions League

Zeven keer de beste van Europa

AC Milan werd kort voor het einde van de negentiende eeuw, op 16 december 1899, opgericht door geëmigreerde zakenmensen uit Engeland. Alfred Edwards en Herbert Kilpin kozen voor de naam Milan Football and Cricket Club. Al in mei 1901 kroonde de club zich voor het eerst tot landskampioen ten koste van Genoa, dat daarmee een reeks van drie kampioenschappen zag eindigen. Ook in 1907 en 1908 werd de club uit Milaan de nummer één van Italië.

In 1908 ontstond tevens de rivaliteit met Internazionale. Een deel van de leden besloot afstand te nemen van AC Milan en besloten een nieuwe voetbalclub op te richten in Milaan. Tegenwoordig is de Derby della Madonnina, ook wel bekend als de Derby di Milano, uitgegroeid tot één van de meest beladen voetbalwedstrijden ter wereld. Dat heeft er ook mee te maken dat AC Milan en Internazionale elkaars concurrenten zijn geworden. In 2022 staan beide clubs uit Milaan op negentien landstitels, met alleen Juventus daarboven (36).

Na de scheiding lukte het AC Milan niet om het succesverhaal door te trekken. De club uit Milaan worstelde met zichzelf en plaatste zich alleen in 1915 nog voor de eindronde van Italië, maar de Eerste Wereldoorlog zette een streep door dat avontuur. Tot aan de Tweede Wereldoorlog speelde AC Milan geen grote rol van betekenis meer in het Italiaanse voetbal en dus bleef het aantal landstitels op drie staan.

Wederopstanding

AC Milan besloot na de Tweede Wereldoorlog door te pakken. De club versterkte zich met spelers uit Zweden en Zuid-Amerika, waardoor het uitgroeide tot een club van formaat. AC Milan eindigde bijna jaarlijks bij de eerste drie van Italië en dat leidde ook tot nieuwe landstitels. In 1951, 1955, 1957, 1959, 1962 en 1968 kroonden de Rossoneri zich tot landskampioen.

Ook in Europees verband kreeg AC Milan de smaak te pakken. In 1956 reikte de Italiaanse topclub de halve finale van de Europacup I, maar Real Madrid bleek te sterk. Twee jaar later waren de Spanjaarden eveneens de bovenliggende partij in de eerste Europese finale van AC Milan, dat na verlenging met 3-2 moest buigen in het Heizelstadion in Brussel. Paco Gente maakte in de 107e minuut het winnende doelpunt voor Real Madrid, nadat beide clubs twee scoorden tussen de 69ste en 79ste minuut.

AC Milan moest wachten tot het seizoen 1962-1963 voor de eerste Europese hoofdprijs. Na Union Luxemburg, Ipswich Town, Galatasaray en Dundee FC te hebben uitgeschakeld werd tijdens de finale in Londen afgerekend met de Portugese topclub Benfica. De club uit Lissabon, dat in de halve finale Feyenoord had uitgeschakeld, werd ondanks een goal van Eusébio in de achttiende minuut met 2-1 verslagen. De Braziliaanse goalgetter José Altafini maakte beide doelpunten in de tweede helft.

De club uit Milaan beleefde sowieso een geweldig decennium. Tussen 1960 en 1969 wonnen de Rossoneri nog twee Europese trofeeën. In 1968 werd de Europacup II gewonnen door in Rotterdam met 2-0 te winnen van het Duitse Hamburger SV, waar een jaar later de Europacup I opnieuw werd veroverd door in Madrid met 4-1 te winnen van Ajax. Pierino Prati werd de grote man in deze finale door drie goals voor zijn rekening te nemen.

Rel in Argentinië

Als winnaar van de Europacup I plaatste AC Milan zich in 1969 voor de wereldbeker voor clubteams. De Italiaanse topclub won in Milaan met 3-0 van Estudiantes, dat in de return alles uit de kast trok door fysiek geweld toe te passen. Zo raakten twee spelers van Milan bewusteloos door Argentijns wangedrag, waaronder de in Argentinië geboren Fransman Nestor Combin. Estudiantes won het duel met 2-1, maar daarmee was de kous niet af. Milan-spelers waren zó geschokt door alle gebeurtenissen dat zij het niet aandurfden om de beker op te halen.

Tot overmaat van ramp werd Combin tijdens een medische behandeling gearresteerd door de politie vanwege het verzuimen van zijn militaire dienstplicht. Later bleek dat hij wel degelijk zijn dienstplicht voldaan had, in Frankrijk. AC Milan zocht daarop steun bij de politiek, waarna de Argentijnse president Juan Carlos Onganía ingreep. Hij zorgde voor de vrijlating van Combin en de arrestatie van het team van Estudiantes. De spelers die verantwoordelijk waren voor de zware overtredingen werden zwaar gestraft in de vorm van celstraffen en lange schorsingen.

Schandalen

AC Milan is zelf ook betrokken geraakt bij een aantal schandalen. In 1980 werd de club uit Milaan samen met SS Lazio schuldig bevonden in een omkoopschandaal, waardoor de club naar de Serie B werd gezet. De gevallen grootmacht promoveerde een jaar later meteen terug naar de Serie A, maar de schade was desondanks groot te noemen. Terug op het hoogste niveau bleek de afgunst groot en dat had consequenties voor het niveau van de selectie, met ditmaal een degradatie op sportieve gronden als resultaat.

De les uit de jaren tachtig werd echter snel vergeten. Ruim 25 jaar later, in 2006, werd de club opnieuw schuldig bevonden in een groot Italiaans voetbalschandaal. Wel bleek de rol van AC Milan significant kleiner dan die van Juventus, Fiorentina en SS Lazio. Van degradatie was ditmaal geen sprake en zelfs het verbod op Europese deelname kwam te vervallen, waardoor de uiteindelijke schade beperkt bleef tot dertig punten aftrek plus een boete en een duel achter gesloten deuren. De puntenstraf werd toegepast op het seizoen 2005-2006, maar met 58 overgebleven punten eindigde het team alsnog op een keurige derde plaats achter aartsrivaal Inter en AS Roma.

In 2022 werd AC Milan eindelijk weer eens kampioen van Italië. Na een prachtig gevecht met Internazionale werd de Scudetto veroverd door de manschappen van trainer Stefano Pioli.

Champions League-finales tegen Liverpool

AC Milan heeft de Champions League (voorheen Europacup 1) zeven keer gewonnen in de clubgeschiedenis. Dat gebeurde in 2007 voor de laatste keer. In het Olympisch Stadion van Athene werd op 23 mei van dat jaar in de finale afgerekend met Premier League-club Liverpool: 2-1. Filippo Inzaghi wist vlak voor rust de ban te breken en besliste het duel in de 81ste minuut definitief in Italiaans voordeel. Vlak voor tijd scoorde de Nederlander Dirk Kuijt nog wel tegen, maar dat bleek niet voldoende voor een ommekeer.

Met de 2-1 zege op Liverpool nam AC Milan in 2007 wraak voor de finale van twee seizoenen daarvoor. In 2005 dacht de Italiaanse topclub de zege halverwege al binnen te hebben. Paolo Maldini had de score in Istanbul al in de eerste minuut geopend en Hernán Crespo leek de finale te beslissen door twee keer toe te slaan voor rust. Niets bleek minder waar, want in het eerste kwartier na rust wist Liverpool keihard terug te slaan door de stand weer in evenwicht te brengen. De 3-3 stand stond ook na negentig en honderdtwintig minuten op het scorebord, waardoor een strafschoppenserie de beslissing moest brengen. Liverpool trok hier aan het langste eind.

In 2023 mocht AC Milan dromen van een nieuwe Champions League-finale. De Italiaanse topclub bereikte de laatste vier, maar struikelde uitgerekend over aartsrivaal Internazionale.

Nederlanders in Milanese dienst

Ook in de jaren tachtig en negentig behoorde AC Milan tot de wereldtop. De Rossoneri weken af van het defensieve Italiaanse voetbal door oogstrelend veldspel te demonstreren, waarmee zelfs het Napoli van Diego Maradona opzij werd gezet in de Italiaanse titelstrijd en waarmee twee Europese titels werden behaald. Dat succes had de ploeg voor een belangrijk deel te danken aan Nederlanders. Frank Rijkaard, Ruud Gullit en Marco van Basten groeiden uit tot een iconisch trio in het Milan-shirt.

Van Basten speelde tussen 1987 en 1995 in het shirt van AC Milan. Zijn eerste seizoen verliep door blessures uiterst moeizaam, al eindigde hij met een ultiem hoogtepunt door Nederland op iconische wijze aan de EK-zege te helpen. Met dat gevoel keerde hij terug in Milaan, waar hij aan de lopende band zijn goals maakte en het publiek voor zich wist te winnen. In zijn laatste jaren in San Siro, dat AC Milan overigens deelt met de grote rivaal, kampte Van Basten echter met veel blessureleed. Chronische enkelklachten dwongen San Marco om in 1995 te stoppen met voetballen. Hij nam afscheid voor het oog van ruim zestigduizend mensen, waaronder een huilende Fabio Capello.

Na Rijkaard, Gullit en Van Basten droegen nog meerdere Nederlanders het shirt van de Rossoneri. Met wisselend succes waren ook Winston Bogarde, Edgar Davids, Harvey Esajas, Patrick Kluivert, Michael Reiziger, Clarence Seedorf, Jaap Stam, Klaas-Jan Huntelaar, Mark van Bommel, Urby Emanuelson, Nigel de Jong en Marco van Ginkel (als huurling) werkzaam voor de club uit Milaan. In 2023 kwam daar een naam bij: Tijjani Reijnders.

Seedorf was in 2014 ook nog maandenlang werkzaam als coach van AC Milan. De Nederlander kreeg de opdracht om de ploeg in verval weer omhoog te duwen op de ranglijst. Dat lukte deels en dat leidde onder meer tot een zege op Inter, maar het mislopen van een Europees ticket plus een confrontatie met de iconische clubeigenaar Silvio Berlusconi (driemaal premier van Italië) kwam hem duur te staan. Amper een half jaar na zijn aantreden werd Seedorf alweer ontslagen in Milaan.

Laatste update: 7 september 2023