Het laatste nieuws over Olympique Marseille

Olympique Marseille is een Franse voetbalclub uit Marseille. Thuiswedstrijden van Les Phocéens worden afgewerkt in het Stade Vélodrome.

• Olympique Marseille werd in 1899 opgericht
• Thuiswedstrijden worden afgewerkt in Stade Vélodrome
• De bijnaam van de club luidt ‘Les Phocéens’
• Olympique Marseille werd negen keer kampioen van Frankrijk
• Het team won de allereerste editie van de Champions League

Olympique Marseille in nationaal clubverband

Olympique Marseille werd op 30 augustus 1899 opgericht door de hedendaagse naam aan te nemen. Zeven jaar eerder ontstond de club reeds als omnisportvereniging. Tijdens deze periode stond men achtereenvolgens bekend als Sporting Club, US Phocéenne en Football Club de Marseille. De naam ‘Olympique’ refereert aan het Griekse verleden van de stad, dat dan weer verwijst naar de Olympische Spelen.

Pas in 1902 werd er daadwerkelijk voor het eerst gevoetbald door Olympique Marseille. Onder de vlag van de USFSA, een toenmalige voetbalbond in Frankrijk, wist de club meteen een aantal successen tot stand te brengen door regionale titels te bemachtigen. In die tijd was er nog geen sprake van een landelijke voetbalcompetitie. Het eerste grote succes volgde in de jaren twintig door de Coupe de France te winnen in zowel 1924, 1926 als 1927. Achtereenvolgens FC Sète (3-2 na verlenging), AS Valentigney (4-1) en US Quevilly (3-0) kregen klop in de finale.

Olympique Marseille bracht in deze periode meerdere internationals van Frankrijk voort. In 1932 besloot de club een profstatuut aan te nemen, hoewel het meest recente seizoen teleurstellend verliep. Het eerste Division 1-seizoen bestond uit twee groepen. Marseille eindigde als tweede achter Olympique Lillois, dat zich vervolgens tot landskampioen kroonde door AS Cannes in de finale te verslaan. Joseph Alcazar kwam dat jaar één doelpunt tekort om zich tot topscorer van Frankrijk te kronen.

Eerste landstitel

In het seizoen 1936-1937 schreef Olympique Marseille voetbalgeschiedenis door de eerste landstitel binnen te slepen. FC Sochaux behaalde weliswaar evenveel punten, maar Les Phocéens eindigden dankzij een beter doelsaldo aan kop van de Division 1. In de omliggende seizoenen wist men ook nieuw Coupe de France-succes tot stand te brengen (1935 en 1938). Tijdens de Tweede Wereldoorlog voegde de club daar nieuw bekersucces aan toe door de finale van 1943 winnend af te sluiten.

Olympique Marseille veroverde in 1948 de tweede landstitel door Lille OSC op één punt achterstand te houden. Na dit seizoen ging het bergafwaarts met de prestaties. In 1949 eindigde de club weliswaar nog als derde in de Division 1, maar in 1952 bleef men ternauwernood in de hoogste divisie dankzij de doelpuntenproductie van Gunnar Andersson. Tussen 1950 en 1958 maakte de aanvaller in totaal 194 doelpunten voor Marseille, dat nog altijd als clubrecord in de boeken staat.

Sterke comeback

Zonder de doelpunten van Andersson degradeerde Olympique Marseille in 1959 alsnog uit de Division 1. In de zeven daaropvolgende seizoenen speelde de club zes seizoenen op het tweede niveau, met een veertiende plaats als dieptepunt. Uitgerekend een jaar na deze vernederende prestatie wist Marseille als runner-up een terugkeer af te dwingen tussen de Franse eliteclubs. Met een negende plaats beleefde men een prima comeback. Een vierde plaats volgde in 1968.

Aan het begin van de jaren zeventig keerde Olympique Marseille terug aan de top van Frankrijk. Dit resulteerde in 1971 en 1972 in nieuwe landstitels, waar men ook tweemaal als runner-up eindigde. Josip Skoblar groeide uit tot een icoon door in het seizoen 1970-1971 maar liefst 44 competitietreffers te produceren. Met dit Franse record veroverde Monsieur Goal de Europese Gouden Schoen. De club liet zich daarnaast gelden door in de periode 1969-1976 driemaal de Coupe de France te winnen.

Gloriejaren in Marseille

In 1980 degradeerde Olympique Marseille uit de Division 1. De Zuid-Franse club wist na vier seizoenen een terugkeer af te dwingen, waarna men in april 1986 onder leiding kwam te staan van voorzitter Bernard Tapie. Onder zijn leiding werden spelers als Fabian Barthez, Basile Boli, Klaus Allofs, Eric Cantona, Marcel Desailly, Didier Deschamps, Jean-Pierre Papin, Jean Tigana, Rudi Völler en Chris Waddle naar de club gehaald. Tevens was Tapia verantwoordelijk voor de komst van trainers als Franz Beckenbauer en Raymond Goethals.

Olympique Marseille veroverde in het seizoen 1988-1989 de Franse dubbel. De volgende seizoenen stonden in het teken van suprematie door ook de titels van 1990, 1991 en 1992 binnen te slepen. Dankzij het vierde kampioenschap op rij kwalificeerden Les Phocéens zich voor het allereerste Champions League-seizoen. Onder leiding van Goethals schreef Marseille geschiedenis door de felbegeerde bokaal binnen te slepen.

In 1994 werd Olympique Marseille in het hart getroffen. De club werd schuldig bevonden aan matchfixing en het overtreden van de financiële reglementen. Als gevolg daarvan degradeerde men niet alleen disciplinair naar de Division 2, maar ook mocht men niet deelnemen aan de volgende Champions League-editie, de Europese Supercup en de wereldbeker voor clubteams. Drie spelers van Valenciennes zouden zijn benaderd om de onderlinge wedstrijd in 1993 te laten lopen.

De negende landstitel

Olympique Marseille veroverde in het seizoen 1994-1995 meteen de titel in de Division 2, maar men kreeg geen permissie om te promoveren. Dat lukte in 1996 alsnog als runner-up. In 1999 keerde l’OM alweer terug in de top van Frankrijk door als tweede te eindigen achter Girondins de Bordeaux te eindigen. Het succes kreeg niet meteen een passend vervolg. Zowel in 2000 als 2001 moest Marseille zelfs vooral naar onderen kijken, maar tweemaal een vijftiende plaats volstond om weg te blijven van de degradatiezone.

Zowel in 2007, 2009 als 2011 eindigde Olympique Marseille als tweede in de Ligue 1. In het seizoen 2009-2010 had men echter meer succes door Olympique Lyon voor te blijven in de competitie en de Coupe de la Ligue-finale tegen Girondins de Bordeaux te winnen. Spelers als Hatem Ben Arfa, Gabriel Heinze, Mathieu Valbuena en topschutter Mamadou Niang behoorden dat seizoen tot de sterkhouders van het team. De tweede beker van Frankrijk werd ook in 2011 en 2012 een prooi dankzij overwinningen op Montpellier HSC (1-0) en Lyon (1-0 na verlenging).

Net niet-jaren

Olympique Marseille greep in 2011 naast titelprolongatie door toedoen van Lille OSC. In 2013, 2020 en 2022 eindigde de club uit Zuid-Frankrijk opnieuw als runner-up door toedoen van Paris Saint-Germain. Uitgerekend de aartsrivaal ging er die jaren steevast met de landstitel vandoor. Met trainers als Didier Deschamps, Marcelo Bielsa, Rudi García, André Villas-Boas en Jorge Sampaoli koos de club weliswaar voor aansprekende namen, maar dat leidde niet tot een nieuwe hoofdprijs.

In 2022 besloot de FIFA om Olympique Marseille een transferverbod van één jaar op te leggen. De Franse club zou een kwalijke rol hebben gespeeld inzake de transfer van Pape Gueye, maar uiteindelijk besloot het CAS deze sanctie op te heffen. Met een derde plaats bleef de club aanvankelijk meedraaien in de Franse top (derde), ware het niet dat men in 2024 te maken kreeg met een stevig verval (achtste). Hierdoor greep l’OM naast een Europes ticket.

Rivaliteit

Paris Saint-Germain is de aartsrivaal van Olympique Marseille. De wedstrijden tegen de Parijzenaars worden ook wel betiteld als Le Classique (‘De Klassieker’), al heeft dat vooral te maken met het feit dat dit de twee grootste steden van Frankrijk zijn. Er is ook sprake van rivaliteit met Olympique Lyon, met wie men de Choc des Olympiques speelt. Andere rivalen zijn onder meer AS Cannes, AS Monaco en de kleinere clubs uit de stad (US Marseille Endoume en Consolat Marseille).

Olympique Marseille in Europees clubverband

Olympique Marseille debuteerde in het seizoen 1962-1963 op het Europese strijdtoneel door deel te nemen aan de Jaarbeursstedenbeker. In de eerste ronde verloren de Fransen meteen van het Belgische Union Sint-Gillis. Tot halverwege de jaren tachtig wist men welgeteld één keer de eerste ronde te overleven. In het seizoen 1971-1972 sneuvelde l’OM vervolgens alsnog door toedoen van Ajax.

Het eerste spraakmakende succes buiten Frankrijk werd in 1988 behaald. De club bereikte de laatste vier van de Europacup II, maar verloor hierin opnieuw van Ajax. Twee jaar later sneuvelde men in dezelfde ronde van de Europacup I tegen Benfica. Pas in 1991 wist Marseille voor het eerst door te dringen tot een Europese clubfinale, maar de voorlaatste Europacup I-bokaal ging naar Rode Ster Belgrado. In Bari bleek een strafschoppenserie fataal.

Champions League-primeur

In 1992 maakte de Europacup I plaats voor de Champions League. Olympique Marseille beleefde een vliegende start door het allereerste toernooi meteen winnend af te sluiten: 1-0 tegen AC Milan. De succesploeg werd destijds gevormd door spelers als Fabien Barthez, Marcel Desailly, Didier Deschamps, Rudi Völler en matchwinner Basile Boli. De Belg Raymond Goethals fungeerde als hoofdtrainer. Marseille wist dit succes niet door te trekken. Men bereikte in 1999 nog wel de UEFA Cup-finale, maar verloor hierin kansloos van Parma (0-3).

Olympique Marseille verloor de UEFA Cup-finale opnieuw in 2004 door toedoen van Valencia (0-2). Dit toernooi maakte in 2009 plaats voor de Europa League. Les Phocéens bereikten in 2018 de finale, maar ging nota bene op Franse bodem hard onderuit tegen Atlético Madrid (0-3). De club werd zowel in 2022 (Conference League) als 2024 (Europa League) uitgeschakeld in de halve finale, respectievelijk tegen Feyenoord en Atalanta Bergamo.

Balans tegen Nederlandse clubs

Olympique Marseille speelde tot en met het seizoen 2023-2024 in totaal negentien officiële wedstrijden tegen Nederlandse clubs. De balans is redelijk in evenwicht: de Franse club won acht keer, de Eredivisie-teams zeven keer en vier edities eindigden onbeslist. Ajax fungeerde het vaakst als tegenstander (achtmaal). Feyenoord, PSV, FC Groningen en FC Twente noteerden allemaal twee onderlinge ontmoetingen. Ook sc Heerenveen stond al eens tegenover Marseille.

Nederlandse invloed

Verschillende Nederlanders hebben het shirt van Olympique Marseille gedragen. Een overzicht:

Het stadion van Olympique Marseille

Het Stade Vélodrome is sinds 1937 de thuisbasis van Olympique Marseille. Het oorspronkelijke stadion werd ontworpen door architectenbureau Pollack Ploquin, maar is sindsdien meermaals gerenoveerd. Dankzij de werkzaamheden in aanloop naar het EK van 2016 kreeg het complex een dak en een nieuwe capaciteit van 67.394 plaatsen.

In 1938 en 1998 fungeerde het Stade Vélodrome als decor voor WK-wedstrijden. Het stadion werd eveneens gebruikt tijdens de EK’s van 1960, 1984 en 2016. In 2024 zal dit complex worden gebruikt voor het voetbaltoernooi van Olympische Spelen.

Veelgestelde vragen over Olympique Marseille

Laatste update: 6 juni 2024