Het laatste nieuws over Lille OSC

Lille OSC is een Franse voetbalclub uit Rijsel. Thuiswedstrijden van Les Dogues worden afgewerkt in het Stade Pierre-Mauroy.

• Lille OSC werd in 1944 opgericht als fusieclub
• Het Stade Pierre-Mauroy is de thuisbasis van de club
• De bijnaam van het team luidt ‘Les Dogues’
• Lille OSC won viermaal de Franse titel
• De Coupe de France staat zesmaal in de prijzenkast

Lille OSC in nationaal clubverband

Lille OSC ontstond op 23 september 1944 dankzij een fusie tussen SC Fives (1901) en Olympique Lillois (1902). Beide clubs waren actief in de beginjaren van de Franse voetbalcompetitie, die decennia later bekend kwam te staan als de Ligue 1. In 1933 wist Olympique Lillios zelfs de landstitel te veroveren dankzij een 4-3 overwinning op AS Cannes. Tijdens de Tweede Wereldoorlog volgden enkele fusies, met de oprichting van Stade Lillios als gevolg. In november 1944 besloot men de huidige naam aan te nemen: Lille Olympique Sporting Club (OSC).

De start van Lille OSC had niet veel beter kunnen verlopen. In het eerste naoorlogse seizoen werd de Noord-Franse club meteen landskampioen met één punt voorsprong op runner-up Saint-Étienne. Tussen 1948 en 1951 eindigde men steevast op de tweede plaats van de Division 1, maar in het seizoen 1953-1954 volgde dan toch een tweede landstitel. De marge op de nummer twee, Stade de Reims, bedroeg opnieuw één punt. Lille scoorde aanzienlijk moeizamer dan de concurrenten, maar kon leunen op een hechte defensie (22 tegentreffers).

Niet alleen in de Franse competitie maakte Lille OSC indruk in de naoorlogse jaren. Tussen 1946 en 1955 wist de club maar liefst vijfmaal beslag te leggen op de Coupe de Franse. In de bekerfinales rekende men achtereenvolgens af met Red Star FC (4-2), RC Strasbourg (2-0), RC Lens (3-2), FC Nancy (2-1) en Girondins de Bordeaux (5-2). De prijzenkast had nóg voller kunnen worden, maar de bekerfinale van 1949 ging verloren door toedoen van RC Paris (2-5).

Sportief verval

Halverwege de jaren vijftig eindigde de succesformule van Lille OSC. In 1955 ontsnapte de club ternauwernood aan degradatie, maar de zestiende plaats van 1956 betekende alsnog een afdaling naar de Division 2. Als nummer drie wist het team binnen één seizoen terug te keren in de hoogste klasse van Frankrijk. Een terugkeer naar de top van de ranglijst bleek echter niet realistisch. Na een zesde plaats in 1958 volgde in het volgende seizoen een nieuwe degradatie.

Lille OSC wist ditmaal niet in één seizoen terug te keren naar de Franse elite. Na vier moeizame seizoenen wisten Les Dogues pas in 1964 een rentree af te dwingen door de Division 2 winnend af te sluiten. Een vierjarig verblijf in de Division 1 volgde, waarna men toch weer degradeerde. Door financiële problemen werd het Lille-bestuur zelfs genoodzaakt om de profstatuur op te zeggen. Dit betekende wel dat men vrijwillig afdaalde naar het derde niveau van Frankrijk.

Lille OSC keerde in 1971 terug op het hoogste niveau door een nieuw kampioenschap. Na één seizoen degradeerde de club andermaal, waarna men in 1974 opnieuw promoveerde met een titel op zak. Met een zesde plaats beleefde men ditmaal wel een geslaagde comeback. Lille slaagde er zich in om zich permanent te vestigen tussen de grootste clubs van Frankrijk (negentien seizoenen), al moest men veelal genoegen nemen met een plaats in de middenmoot. Een nieuwe zesde plaats bleek het hoogst haalbare.

Het derde kampioenschap

In 1997 eindigde Lille OSC op de voorlaatste plaats, waardoor het avontuur in de hoogste divisie van Frankrijk sneuvelde. Na drie seizoenen keerde de club weer terug door de Division 2-titel voor de vierde keer te winnen. De promovendus maakte indruk door zich meteen te mengen tussen de grootste clubs van het land. Alleen FC Nantes en Olympique Lyon behaalden in het seizoen 2000-2001 meer punten. Lille plaatste zich als nummer drie voor de Champions League.

Lille OSC wist zich met ups en downs staande te houden. Acuut degradatiegevaar bleef weliswaar uit, maar af en toe daalde men wel af naar de middenmoot van de Franse competitie. In 2005 wist de club daarentegen nog eens als tweede te eindigen achter het oppermachtige Olympique Lyon. Les Gones wisten alle landstitels tussen 2002 en 2008 binnen te slepen. Pas in 2009 werd Lyon onttroond door toedoen van Girondins de Bordeaux. Een jaar later wist ook Olympique Marseille een landstitel bij te schrijven.

Tussen de hegemonie van zowel Olympique Lyon als Paris Saint-Germain ontstonden er kansen voor andere clubs om toe te slaan. In het seizoen 2010-2011 wist ook Lille OSC te profiteren door de derde landstitel uit de clubgeschiedenis binnen te slepen. Trainer Rudi García had de beschikking over spelers als Mickaël Landreau, Adil Rami, Yohan Cabaye, Eden Hazard, Gervinho en Moussa Sow. Met 25 doelpunten kroonde laatstgenoemde zich bovendien tot topschutter van de Ligue 1.

PSG onttroond

Tussen 2013 en 2020 wist alleen AS Monaco om de suprematie van Paris Saint-Germain te doorbreken. In het seizoen 2020-2021 zorgde Lille OSC voor een daverende verrassing. Met voormalig Ajax-verdediger Sven Botman en spits Burak Yilmaz in de gelederen wist men één punt voorsprong te realiseren op de sterrenformatie uit Parijs. Na het kampioenschap besloten Boubakary Soumaré, Mike Maignan, Jonathan Ikoné en Luiz Araújo hun status te verzilveren door miljoenentransfers aan te gaan.

Lille OSC moest in het seizoen 2021-2022 genoegen nemen met een tiende plaats op de ranglijst. Ook spelers als Botman, Amadou Onana en Renato Sanches besloten ditmaal te vertrekken. In enkele transferwindows raakte de club zodoende veel kwaliteit kwijt, maar alsnog wist men in 2023 een subtopplek veilig te stellen (vijfde). In 2024 wist men een voorronde Champions League-ticket binnen te slepen door als vierde te eindigen.

Rivaliteit

RC Lens is de aartsrivaal van Lille OSC. In Noord-Frankrijk zijn dit de twee succesvolste clubs, waardoor onderlinge wedstrijden ook wel betiteld worden als de Derby du Nord. Valenciennes en US Boulogne zijn eveneens rivalen.

Lille OSC in Europees clubverband

Lille OSC debuteerde in het seizoen 2001-2002 op het Europese strijdtoneel. De Franse club mocht meteen deelnemen aan de Champions League, maar moest genoegen nemen met een derde plaats achter Deportivo La Coruña en Manchester United. In het UEFA Cup-toernooi wist de club vervolgens af te rekenen met Fiorentina, maar de achtste finale bleek het eindstation door toedoen van Borussia Dortmund.

In 2004 wist Lille OSC de Intertoto Cup te winnen. Hiermee kreeg men toegang tot de UEFA Cup, maar opnieuw bleek de achtste finale het maximaal haalbare door competitiegenoot AJ Auxerre. Ondanks talloze pogingen wist men dit pas in het seizoen 2023-2024 te overtreffen. In de Conference League bereikte Lille voor het eerst de laatste acht in Europees clubverband. Een eerste halve finale werd gedwarsboomd door Aston Villa (na strafschoppen).

Balans tegen Nederlandse clubs

Lille OSC speelde tot en met het seizoen 2023-2024 in totaal zes officiële wedstrijden tegen Nederlandse clubs. De Fransen wisten geen enkele wedstrijd in winst om te zetten. Eén wedstrijd eindigde onbeslist, waar de vijf overige ontmoetingen in het voordeel uitpakten van de Eredivisie-teams. Ajax won alle wedstrijden (vier), waar PSV een zege en een gelijkspel noteerde.

Nederlandse invloed

Verschillende Nederlanders hebben het shirt van Lille OSC gedragen. Een overzicht:

Het stadion van Lille OSC

Het Stade Pierre-Mauroy is sinds de zomer van 2012 de thuisbasis van Lille OSC. Een jaar later kreeg het onderkomen van de club de naam van Pierre Mauroy, die lange tijd als burgemeester van Rijsel diende. Het stadion heeft een capaciteit van 50.186 plaatsen en biedt ook mogelijkheden om andere sporten te huisvesten.

In 2016 fungeerde het Stade Pierre-Mauroy als decor voor een aantal EK-wedstrijden. Tot de verhuizing van 2012 was Lille OSC actief in het Stade Grimonprez-Jooris, vernoemd naar de oud-voorzitter van voorloper Olympique Lillois (Henri Jooris). Alleen een monument herinnert nog aan dit verleden.

Veelgestelde vragen over Lille OSC

Laatste update: 6 juni 2024