Didier Deschamps Didier Deschamps is een Franse voetbaltrainer van Baskische afkomst. De huidige bondscoach van Frankrijk heeft tevens een verleden als profvoetballer. Deschamps is momenteel bondscoach van Frankrijk Als trainer leidde de Fransman eerder AS Monaco, Juventus en Olympique Marseille Hij speelde zelf voor FC Nantes, Olympique Marseille, Girondins de Bordeaux, Juventus, Chelsea en Valencia Deschamps won het WK als speler én bondscoach van Frankrijk Als speler won hij de Champions League tweemaal Voetbalcarrière Deschamps werd op 15 oktober 1986 geboren in Bayonne, de officieuze hoofdstad van Frans Baskenland. Op jonge leeftijd koos hij aanvankelijk voor rugby, maar al snel maakte hij de switch naar het voetbal. Deschamps werd bij amateurvereniging Aviron Bayonnais gescout door FC Nantes. Doorbraak in Frankrijk In april 1983 streek Deschamps neer bij FC Nantes, waar hij op 27 september 1985 zijn debuut maakte tegen Stade Brest (1-3 overwinning). Als verdedigende middenvelder groeide de Fransman in de daaropvolgende jaren uit tot een vaste waarde. Tot en met het seizoen 1989-1990 speelde Deschamps in totaal 123 officiële wedstrijden voor Les Canaris (vier doelpunten). Deschamps verruilde FC Nantes in november 1989 voor competitiegenoot Olympique Marseille. In de daaropvolgende zomer werd hij voor een jaar uitgeleend aan Girondins de Bordeaux (34 wedstrijden, drie doelpunten) om vervolgens door te groeien tot een onmisbare schakel in het shirt van Les Phocéens. Deschamps werd zowel in 1990, 1992 als 1993 landskampioen met Marseille. In het seizoen 1992-1993 schreef Deschamps voetbalgeschiedenis met Olympique Marseille. De Franse club wist de allereerste editie van de Champions League, de opvolger van de Europacup I, te winnen. Na de gewonnen finale tegen het Italiaanse AC Milan (1-0 zege) mocht Deschamps als aanvoerder de trofee in ontvangst nemen. Spelers als Fabien Barthez, Marcel Desailly en Rudi Völler maakten eveneens deel uit van dit succesteam. Succesvol met Juventus In 1994 maakte Deschamps na 158 officiële wedstrijden en negen doelpunten voor Olympique Marseille de overstap naar de Italiaanse topclub Juventus. In Turijn boekte hij opnieuw succes. Gedurende zijn verblijf bij de Serie A-formatie (1994-1999) bereikte De Oude Dame maar liefst driemaal de finale van de Champions League. In 1996 wonnen Deschamps en consorten het miljoenenbal daadwerkelijk ten koste van Ajax, waar Borussia Dortmund en Real Madrid in de daaropvolgende seizoenen nieuwe glorie dwarsboomde. Juventus verloor in 1995 eveneens de UEFA Cup-finale van competitiegenoot Parma. De drie verloren Europese finale’s vormden natuurlijk een smetje op zijn periode in Turijn, maar desondanks bouwde Deschamps er een fraaie erelijst op. Naast de Champions League van 1996 won de Franse middenvelder eveneens drie landstitels, twee Supercoppa’s, de Coppa Italia, de Europese Supercup en de wereldbeker voor clubteams. Via Chelsea via Valencia Deschamps speelde in totaal 178 wedstrijden (vier doelpunten) voor Juventus. In 1999 verliet hij de Italiaanse club voor Chelsea, waar hij in het seizoen 1999-2000 zijn voetbalkunsten vertoonde. De Fransman speelde 47 keer in alle competities namens The Blues en wist één keer doel te treffen. Ten koste van Aston Villa (1-0 overwinning) won Chelsea in 2000 de FA Cup. Al na één seizoen vertrok Deschamps bij Chelsea. De rechtspoot streek in 2000 neer bij Valencia, waar hij de laatste twintig wedstrijden uit zijn professionele carrière speelde. Met de Spaanse topclub speelde de middenvelder mee in de gewonnen halve finale van de Champions League tegen Leeds United, maar hij bleef op de bank tijdens de finale tegen Bayern München (na strafschoppen). Deschamps stopte in de zomer van 2001 op 32-jarige leeftijd als voetballer. 1985-1989FC Nantes1989-1994Olympique Marseille* 1990-1991Girondins de Bordeaux1994-1999Juventus1999-2000Chelsea2001-2001Juventus Interlandcarrière Bondscoach Michel Platini liet Deschamps op 29 april 1989 debuteren als A-international van Frankrijk. In de doelpuntloze WK-kwalificatiewedstrijd tegen Joegoslavië viel de middenvelder veertien minuten voor tijd in voor Daniel Xuereb. Frankrijk slaagde er niet in om een ticket voor het wereldkampioenschap van 1990 te veroveren, maar Deschamps wist wel een vaste basisplaats af te dwingen in het nationale team. Frankrijk plaatste zich wel voor de EK’s van 1992 (exit in de groepsfase) en 1996 (halve finale). Pas in 1998 maakte Deschamps zijn debuut op het WK-podium. Als aanvoerder had hij een grote bijdrage aan het succes van Les Bleus, dat in de WK-finale op eigen bodem afrekende met Brazilië (3-0). Zinédine Zidane maakte twee van de drie doelpunten in het Stade de France. In 2000 was Deschamps opnieuw van de partij op het EK. Het werd opnieuw een Frans feestje. In de groepsfase moest de wereldkampioen van 1998 nog genoegen nemen met een tweede plaats achter het Nederlands elftal, maar in de knock-outfase bleek men niet te verslaan. In De Kuip, waar de EK-finale van EURO 2000 werd gespeeld, rekenden de Fransen dankzij een Golden Goal van David Trezeguet af met Italië (2-1 na verlenging). Deschamps speelde daarna nog twee interlands, waardoor zijn teller opliep naar 103 A-interlands en vier doelpunten. Trainerscarrière Een jaar na de EK-winst met Frankrijk debuteerde Deschamps als hoofdtrainer. In de zomer van 2001 werd de voormalig middenvelder aangesteld als eindverantwoordelijke van AS Monaco. Hij leidde de Monegasken in 2003 naar de winst van de Coupe de la Ligue en daarnaast bereikte zijn team in het seizoen 2003-2004 de finale van de Champions League, maar het FC Porto van José Mourinho bleek een maatje te groot (0-3). Eerder dat seizoen werd Deportivo La Coruña nog een historische 8-3 nederlaag toegebracht in het miljoenenbal. Deschamps stapte in 2005 op als hoofdtrainer van AS Monaco. De oud-international beklaagde zich over het beleid van de Monegasken, waar hij 208 officiële wedstrijden de scepter zwaaide. Trainer van Juventus In de zomer van 2006 keerde Deschamps terug naar Turijn, waar hij Fabio Capello opvolgde als trainer van Juventus. De Oude Dame was vanwege een omkoopschandaal teruggezet naar de Serie B. Het team van Deschamps moest bovendien negen punten inleveren, maar desondanks keerde men in één seizoen terug in de Italiaanse Serie A. Juventus bleef in veertig van de 43 wedstrijden ongeslagen onder diens leiding (dertig overwinningen en tien gelijke spelen). Het kampioenschap in de Serie B bleek niet voldoende om het tweede contractjaar in te gaan. Deschamps en Juventus botsten over het transferbeleid, waardoor beide partijen in de zomer van 2007 besloten om de samenwerking te beëindigen. Kampioen met Marseille Deschamps keerde pas na twee jaar terug in de voetballerij. In mei 2009 tekende hij een contract als hoofdtrainer van Olympique Marseille, waar hij de Belg Eric Gerets opvolgde. Zijn terugkeer in Stade Vélodrome ging niet onopgemerkt voorbij. In het seizoen 2009-2010 wonnen Les Phocéens meteen twee trofeeën: de Franse landstitel en de Coupe de la Ligue. Enkele maanden later voegde Marseille de Trophée des Champions toe aan de erelijst. Olympique Marseille eindigde in het seizoen 2010-2011 af als tweede in de Franse Ligue 1, waar men in het seizoen 2011-2012 bleef steken op plaats tien. Deschamps leidde zijn manschappen wel nogmaals naar de Coupe de la Ligue en ook de Trophée des Champions werd nogmaals veroverd (2011). (Pro Shots) Wereldkampioen met Frankrijk In de zomer van 2012 stapte Deschamps op als trainer van Olympique Marseille. Kort daarna tekende de succestrainer een verbintenis bij de Franse voetbalbond, waar hij Laurent Blanc opvolgde als bondscoach van het nationale team van Frankrijk. Zijn eerste opdracht was om Les Bleus naar het WK van 2014 te loodsen en daar succes te boeken. De WK-kwalificatie werd een feit, maar in Brazilië bleek de kwartfinale het eindstation door een nederlaag tegen de latere wereldkampioen Duitsland (0-1). Frankrijk mocht het EK van 2016 organiseren en was daarmee automatisch geplaatst. Deschamps bereikte met zijn team de EK-finale, maar zijn team verloor na verlenging met 0-1 van Portugal. Twee jaar later lukte het de Franse ploeg alsnog om een hoofdprijs te veroveren. Frankrijk veroverde op Russische bodem de wereldbeker door in de finale met 4-2 te winnen van Kroatië. Deschamps maakt uit van een select gezelschap dat het WK als speler én trainer won. In 2021 won Frankrijk ook de Nations League, nadat het EK van dat jaar op een deceptie uitliep. Deschamps leidde zijn thuisland in 2022 andermaal naar de WK-finale, maar ondanks een hattrick van Kylian Mbappé moest men de wereldtitel aan Argentinië laten (na strafschoppen). PeriodeTeamFunctie2001-2005AS MonacoHoofdtrainer2006-2007JuventusHoofdtrainer2009-2012Olympique MarseilleHoofdtrainer2012-hedenFrankrijkHoofdtrainer Laatste update: 1 december 2023