Pep Guardiola

Pep Guardiola is een Spaanse voetbaltrainer, die momenteel werkzaam is voor Manchester City. Als voetballer kwam de Catalaan het grootste deel van zijn carrière uit voor FC Barcelona.

• Guardiola is momenteel manager van Manchester City
• Hij won de Champions League als trainer van FC Barcelona en Manchester City
• De Catalaan won landstitels in Spanje, Duitsland en Engeland
• Guardiola won ook trofeeën als speler van FC Barcelona, waaronder de Champions League
• Hij speelde 47 interlands voor Spanje
• Johan Cruijff geldt als zijn grote voorbeeld

Josep (‘Pep’) Guardiola i Sala werd op 18 januari 1971 geboren in het Spaanse plaatsje Santpedor, gelegen in de provincie Barcelona. Hij groeide op in een gezin bestaande uit vader Valentí, moeder Dolors, zus Francesca, zus Olga en zijn jongere broer Pere. Sinds zijn achttiende is Guardiola samen met Cristina Serra, die drie kinderen op de wereld heeft gezet: María (2000), Màrius (2003) en Valentina (2008).

Voetbalcarrière

Guardiola studeerde rechten aan de Universiteit van Barcelona. Hij werd als intelligent betiteld, maar vanwege zijn voetbalcarrière bij FC Barcelona stopte hij al na een jaar. In zijn omgeving was niemand verrast door zijn keuze voor de voetbalsport. “Volgens mij heb ik zo lang als ik me kan herinneren altijd een bal bij me gehad. Iedereen die mij als kind kende, zag mij altijd met een bal”, vertelde de Catalaan later in een boek van Jimmy Burns (Barça, de passie van een volk).

De loopbaan van Guardiola begon in 1981 bij het lokale Gimnàstic de Manresa. In één van de jeugdelftallen werd hij gespot door talentscout Oriol Tort, die FC Barcelona adviseerde om hem toe te voegen aan de jeugdopleiding. Tort stond erom bekend dat hij spelers met veel potentieel ontdekte. Ook Andrés Iniesta, de matchwinner van de WK-finale tussen Nederland en Spanje in 2010, kwam uit zijn koker.

Debuut bij FC Barcelona

In de zomer van 1984 werd Guardiola onderdeel van de jeugdopleiding van FC Barcelona. Hij nam in september van dat jaar intrek in La Masía, het befaamde gebouw van de academie. Hij doorliep verschillende jeugdelftallen binnen de Catalaanse topclub. Guardiola trok in 1986 voor het eerst de aandacht van het grote publiek door als ballenjongen het veld in te rennen na de plaatsing voor de Europacup I-finale. Hij sprong destijds Ángel Alonso in de armen.

Johan Cruijff liet als hoofdtrainer van FC Barcelona verschillende talenten uit de eigen opleiding debuteren. De Nederlander liep daarmee voorop in Spanje. Op 16 december 1990 was ook Guardiola aan de beurt: op negentienjarige leeftijd mocht hij aantreden in de met 2-0 gewonnen competitiewedstrijd tegen Cádiz CF. Guardiola, die als basisspeler meteen op de bon werd geslingerd, speelde destijds met rugnummer 10.

‘Dream Team’

Cruijff zag in Guardiola een aanwinst voor het middenveld van FC Barcelona. In het seizoen 1990-1991 bleef zijn aandeel nog bescheiden met vier competitiewedstrijden, maar hij leverde daarmee wel een bijdrage aan het kampioenschap. In het seizoen 1991-1992 veroverde Guardiola een basisplaats in het zogeheten Dream Team onder leiding van Cruijff, die hem een cruciale rol toewees in de opbouw. Al op jonge leeftijd fungeerde hij als de dirigent van het elftal.

In 1992 kroonde FC Barcelona zich tot beste club van Europa door de laatste editie van de Europacup I te winnen. Op Wembley maakte Ronald Koeman vanuit een vrije trap het winnende doelpunt tegen het Italiaanse Sampdoria (1-0 na verlenging). Naast Guardiola en Koeman bestond het basisteam destijds uit Andoni Zubizarreta, Albert Ferrer, Nando, Eusebio Sacristán, Juan Carlos, Michael Laudrup, José Bakero, Julio Salinas en Hristo Stoichkov. Barcelona bereikte in 1994 de finale van de Champions League, maar werd compleet overlopen door AC Milan (0-4).

Guardiola, die in 1992 de Trofeo Bravo ontving als grootste talent van Europa, veroverde ondanks de vernedering tegen AC Milan wel degelijk meer trofeeën met het Dream Team. FC Barcelona won ook de landstitels van 1992, 1993 en 1994 alsmede de Supercopa’s van 1992, 1994 en 1996. Het laatstgenoemde jaartal staat te boek als het einde van de succesploeg van Cruijff. De Nederlandse trainer werd in 1996 ontslagen na een conflict met clubpresident Josep Lluís Núñez, die de druk opvoerde na twee misgelopen kampioenschappen.

De periode na Cruijff

Cruijff werd bij FC Barcelona opgevolgd door (Sir) Bobby Robson. De Engelsman zag net als zijn voorganger een belangrijke schakel in Guardiola, die in het seizoen 1996-1997 zowel de Copa del Rey als de Europacup II aan zijn erelijst mocht toevoegen ten koste van respectievelijk Real Betis en Paris Saint-Germain. Na afloop van dit seizoen leek de middenvelder op weg naar de uitgang van Camp Nou. Er werd zelfs gesproken over een voorcontract met Parma, maar president Núñez wist hem te behouden middels een verbeterd contract.

Robson vertrok al na één seizoen bij FC Barcelona. Hij koos vervolgens voor een terugkeer naar PSV, waar de Catalaanse topclub juist voor een Nederlandse trainer opteerde: Louis van Gaal. Guardiola werd onder de voormalig Ajax-trainer meteen verkozen tot nieuwe aanvoerder. Door een zware enkelblessure kon hij die rol in het seizoen 1997-1998 maar mondjesmaat beoefenen. FC Barcelona veroverde dat seizoen desondanks een drietal prijzen: de landstitel, de Copa del Rey en de Europese Supercup.

FC Barcelona behaalde in het seizoen 1998-1999 opnieuw een landstitel met Guardiola in de gelederen. Van Gaal werd in 2001 ontslagen als trainer, waar Carles Rexach het stokje overnam. FC Barcelona won in het seizoen 2000-2001 geen enkele prijs, maar toch werd het een onvergetelijk seizoen doordat de middenvelder in april 2001 tijdens een emotionele persconferentie zijn afscheid aankondigde. Guardiola, die zijn aflopende contract niet verlengde, speelde uiteindelijk 384 officiële wedstrijden in Barça-tenue (elf doelpunten).

Italiaanse jaren

Verschillende clubs toonden in 2001 belangstelling voor Guardiola. Vooral Italiaanse clubs zagen zijn komst wel zitten, maar pas in september van dat jaar vond hij in Brescia een nieuwe werkgever. De middenvelder tekende een contract voor de duur van één seizoen. Door de knieblessure van Roberto Baggio werd hij er nagenoeg meteen verkozen tot aanvoerder, maar een succesvol verblijf bleef uit. In oktober 2021 werd duidelijk dat Guardiola positief was getest op doping (nandrolon).

Guardiola ontkende net als spelers als Jaap Stam en Edgar Davids nandrolon te hebben gebruikt. In oktober 2007 werd de Catalaan officieel vrijgesproken, maar op dat moment was zijn voetbalcarrière al ten einde. Zijn aandeel in Brescia-tenue bleef beperkt tot 25 optredens (drie doelpunten). Tussendoor kwam Guardiola nog even uit voor AS Roma, dat zes keer een beroep op hem deed.

Via Qatar naar Mexico

Guardiola overwoog in 2003 zijn voetbalcarrière te beëindigen. Hij was in beeld om onder Lluís Bassat aan de slag te gaan als sportief directeur van FC Barcelona, maar de presidentsverkiezingen werden gewonnen door advocaat Joan Laporta. De middenvelder besloot zijn loopbaan vervolgens te verlengen door over te stappen naar het Qatarese Al-Ahli, waar hij tot medio 2005 actief bleef. In 2004 werd Guardiola verkozen tot beste speler van de Qatarese competitie.

Na twee seizoenen Al-Ahli hoopte Guardiola op een transfer naar Engeland. Verschillende clubs voerden onderhandelingen, waaronder Manchester City, maar een Premier League-avontuur bleef uit. Guardiola besloot in december 2005 een laatste avontuur aan te gaan door zich bij de selectie van Dorados de Sinaloa te voegen. Met zijn Mexicaanse broodheer degradeerde de middenvelder, waarna hij in november 2006 zijn definitieve afscheid als profvoetballer aankondigde.

Periode	Team
1990-2001	FC Barcelona
2001-2002	Brescia
2002-2003	AS Roma
2003	Brescia
2003-2005	Al-Ahli
2006	Dorados de Sinaloa

---

Interlandcarrière

Guardiola behaalde in 1992 een gouden medaille met het olympische team van Spanje. Datzelfde jaar, op 14 oktober om precies te zijn, debuteerde de toenmalig FC Barcelona-middenvelder voor het nationale team van Spanje. In het doelpuntloze WK-kwalificatieduel met Noord-Ierland (0-0) verscheen hij 23 minuten voor tijd binnen de lijnen als vervanger van Claudio Barragán. Guardiola produceerde zijn eerste interlanddoelpunt op 16 december 1992 thuis tegen Letland (5-0).

In zijn beginperiode bij de Spaanse ploeg was Guardiola niet zeker van een basisplaats. Bondscoach Javier Clemente was duidelijk geen fan van de middenvelder, maar vanwege diens prestaties bij FC Barcelona kon hij het niet maken om geen beroep op hem te doen. Er ontstond daardoor een haatliefdeverhouding tussen bondscoach en speler. Guardiola behoorde wel tot de selectie voor het WK van 1994, maar speelde alleen mee in de groepswedstrijden tegen Duitsland (1-1) en Bolivia (3-1 zege, één doelpunt). Spanje werd in de kwartfinale uitgeschakeld door Italië (1-2).

Guardiola behoorde tussen september 1994 en het EK van 1996 niet tot de selectie van Spanje. Zonder de sterkhouder van FC Barcelona werd La Roja in de kwartfinale uitgeschakeld door Engeland (na strafschoppen). De druk om Guardiola terug te halen nam toe en in de cyclus voor het WK van 1998 keerde hij daadwerkelijk terug in de Spaanse selectie. Guardiola had echter de pech dat hij een zware knieblessure opliep, waardoor hij zich genoodzaakt voelde om af te melden voor het wereldkampioenschap.

In 2000 behoorde Guardiola wel tot de Spaanse selectie voor het EK in Nederland en België. Hij speelde mee in alle wedstrijden, maar kon niet verhinderen dat zijn team in de kwartfinale werd uitgeschakeld door Frankrijk (1-2). Tot en met november 2001 liep zijn teller vervolgens op naar 47 interlands (vijf doelpunten). Overigens speelde Guardiola tussen 1995 en 2005 ook nog een aantal wedstrijden voor de nationale ploeg van Catalonië.

---

Trainerscarrière

Guardiola volgde in de zomer van 2005 een verkorte trainerscursus in Madrid. Twee jaar later, in juni 2007, bereikte hij overeenstemming met FC Barcelona om met ingang van het nieuwe seizoen leiding te geven aan het B-team van de club. Hij werd daarbij ondersteund door Tito Vilanova. Guardiola leidde de talentenploeg van de Catalaanse club naar het kampioenschap in de Tercera División Grupo 5.

Tiki-taka met Barcelona

In de zomer van 2008 vertrok Frank Rijkaard na een succesvolle periode bij FC Barcelona. De clubleiding besloot Guardiola naar voren te schuiven als diens opvolger. Hij besloot meteen zijn stempel te drukken door sterren als Deco en Ronaldinho de deur te wijzen, waar Samuel Eto’o ondanks een soortgelijke mededeling nog één seizoen in Camp Nou te bewonderen bleef. De selectie bestond verder uit namen als Victor Valdés, Carles Puyol, Xavi Hernández, Andrés Iniesta, Thierry Henry en de net doorgebroken Lionel Messi.

Guardiola kon terugkijken op een fantastisch debuutseizoen als trainer van FC Barcelona. Hij loodste het team niet alleen naar de Spaanse dubbel, maar veroverde eveneens de Champions League na een 2-0 overwinning op Manchester United. Guardiola was pas de zesde trainer in de geschiedenis die de Europacup I annex Champions League won na dit al eerder te hebben gepresteerd als speler. Hij voegde zich daarmee in een imposant rijtje bestaande uit onder meer Cruijff, Rijkaard en Carlo Ancelotti.

Als trainer van FC Barcelona probeerde Guardiola trouw te blijven aan de filosofie van Cruijff. Onder zijn leiding werd misschien wel het beste voetbal uit de geschiedenis gespeeld en dat verdiende de naam tiki-taka. Zelfs Cruijff durfde toe te geven dat Guardiola een verbeterde versie van zijn Dream Team had ontwikkeld. De Spanjaard zat er bovenop, maar dat had ook gevolgen voor zijn gemoedstoestand. Na vier seizoenen stopte hij als Barcelona-trainer omdat hij zich ‘leeg’ voelde en de benodigde passie niet meer voelde.

Guardiola kon na vier seizoenen terugkijken op een fantastische oogst. Na de treble van het seizoen 2008-2009 bleef de prijzenkast van FC Barcelona aangevuld worden met twee landstitels (2010 en 2011), de Copa del Rey (2012), drie Supercopa’s (2009, 2010 en 2011), de Champions League (2011), de Europese Supercup (2009 en 2011) en de wereldbeker voor clubteams (2009 en 2011). Guardiola werd daarmee één van de meest succesvolle trainers uit de clubgeschiedenis.

In de zomer van 2012 werd Guardiola opgevolgd door zijn trouwe assistent Vilanova. In december van dat jaar werd er echter kanker vastgesteld bij de trainer, die zich in de zomer van 2013 genoodzaakt voelde om op te stappen na wéér een medische terugslag. Vilanova overleed op 25 april 2014 op slechts 45-jarige leeftijd. “Dit verdriet draag ik voor altijd met me mee”, somberde Guardiola nadien. “We hebben veel samen meegemaakt, samen verloren en samen gewonnen. Dit is een moeilijke situatie.”

Bundesliga-titels met Bayern

Guardiola keerde voorafgaand aan het seizoen 2013-2014 terug in de voetballerij. De Catalaan tekende een meerjarig contract bij Champions League-winnaar Bayern München, waar hij Jupp Heynckes opvolgde als hoofdtrainer. Ook in Zuid-Duitsland kreeg de tacticus het voor elkaar om een swingend geheel tot stand te brengen. Niet alleen won Der Rekordmeister 124 van de 161 wedstrijden onder zijn leiding, maar ook produceerde zijn team maar liefst 414 doelpunten.

Als trainer van Bayern München won Guardiola de landstitels van zowel 2014, 2015 als 2016. In 2014 en 2016 werd de DFB-Pokal daaraan toegegevoegd, nadat zijn team in 2013 al de Europese Supercup en de wereldbeker voor clubteams had veroverd. Alleen in de Champions League slaagde Bayern München er niet in om het Guardiola naar zijn zin te maken. In drie opeenvolgende seizoenen werd zijn ploeg telkens uitgeschakeld in de halve finale van het miljoenenbal.

Nieuwe successen met Manchester City

Guardiola vertrok in de zomer van 2016 als trainer van Bayern München. De succestrainer ondertekende in februari 2016 een contract voor drie jaar bij Manchester City, met ingang van het nieuwe voetbalseizoen. Zijn eerste seizoen verliep echter moeizaam: The Citizens eindigden als derde in de Premier League, waar men in de clubtoernooien niet verder kwam dan maximaal de halve finale.

Naar eigen zeggen hield Guardiola rekening met ontslag na zijn eerste jaar als manager van Manchester City. De Premier League-club behield echter het vertrouwen in de trainer, die vanaf het seizoen 2017-2018 wel leverde in de vorm van prijzen. Voor het eerst sinds 2014 werd City weer kampioen van Engeland. De League Cup werd eveneens een prooi dankzij een 3-0 overwinning op Arsenal.

Waar Guardiola het bij FC Barcelona en Bayern München na maximaal vier seizoenen voor gezien hield, daar ging hij als manager van Manchester City akkoord met meerdere contractverlengingen. The Citizens bleven onder zijn hoede uitmuntend presteren. In 2019, 2021, 2022 en 2023 werd de club andermaal kampioen in de Premier League. Ook de FA Cup (2019 en 2023), de League Cup (2019, 2020 en 2021), de Community Shield (2018 en 2023) werd aan de prijzenkast toegevoegd.

Manchester City bereikte in 2021 en 2023 de finale van de Champions League. Guardiola en consorten werden in het eerstgenoemde jaar afgetroefd door Premier League-concurrent Chelsea (0-1), maar twee jaar later werd de grootste prijs van het Europese clubvoetbal alsnog naar het Etihad Stadium gebracht. Manchester City klopte het Italiaanse Internazionale in de finale van 2023 met 1-0. Rodrí maakte het winnende doelpunt. Enkele maanden later werd ook de Europese Supercup veroverd ten koste van Europa League-winnaar Sevilla (na strafschoppen), waar de wereldbeker in december werd toegevoegd.

Periode	Team	Functie
2007-2008	FC Barcelona B	Hoofdtrainer
2008-2012	FC Barcelona	Hoofdtrainer
2013-2016	Bayern München	Hoofdtrainer
2016-heden	Manchester City	Hoofdtrainer

Laatste update: 23 december 2023