Het laatste nieuws over Fiorentina

Fiorentina is een Italiaanse voetbalclub uit Florence. Thuiswedstrijden van La Viola worden afgewerkt in het Stadio Artemio Franchi.

• Fiorentina werd in 1926 opgericht
• Het Stadio Artemio Franchi is de thuisbasis van de club
• De bijnaam van het team luit ‘La Viola’
• Fiorentina won twee landstitels en zes bekers
• Het team veroverde de Europacup II één keer

Terug na inktzwarte jaren

Fiorentina ontstond op 29 augustus 1926 door een fusie tussen CS Firenze (1903) en Libertas Firenze (1912). In de beginjaren speelde de voetbalclub uit Florence in een rood-wit tenue, maar in 1928 introduceerde men de kleuren paars-wit. Uiteindelijk switchte Fiorentina zelfs naar een geheel paars tenue. De bijnaam La Viola (‘De Paarsen’) verwijzen naar dit feit. In 1931 verhuisde men naar een gloednieuwe Stadio Comunale Giovanni Berta, dat tegenwoordig bekend staat als het Stadio Artemio Franchi.

In het seizoen 1927-1928 promoveerde Fiorentina voor het eerst naar de Prima Divisione. Het laatste seizoen voor de invoering van de Serie A resulteerde echter meteen in degradatie (zestiende in Girone B). Als kampioen van de Serie B wist de club in 1931 een rentree af te dwingen in de hoogste divisie. In de daaropvolgende seizoenen draaide men mee in de subtop van Italië, met een derde plaats in 1935 als hoogtepunt.

Fiorentina beleefde een aantal moeizame seizoenen na de derde plaats. Dit resulteerde in 1938 zelfs in degradatie uit de Serie A, maar men keerde binnen een jaar terug als nummer één van de Serie B. Het daaropvolgende seizoen wist men voor het eerst een hoofdprijs binnen te slepen. Fiorentina kroonde zich tot de Coppa Italia-winnaar van het seizoen 1939-1940 door Genoa met 1-0 te verslaan. Mario Celoria maakte in Florence het enige doelpunt.

Glorietijdperk in Florence

In 1947 ontsnapte Fiorentina ternauwernood aan degradatie door als zeventiende te eindigen in de Serie A. De daaropvolgende jaren stonden in het teken van een terugkeer naar de subtop. In het seizoen 1955-1956 ontwikkelde trainer Fulvio Bernardini zelfs een heuse succesformule. Met twaalf punten voorsprong op runner-up AC Milan kroonde La Viola zich voor het eerst tot landskampioen. Dit succes mocht ook toegeschreven worden aan Julinho, die 45 interlands speelde voor Brazilië. Hij groeide uit tot een van de beste spelers uit de clubgeschiedenis.

Fiorentina wist het succes door te trekken in de jaren zestig. Zowel in 1961 als 1966 wist men het Coppa Italia-toernooi te winnen door af te rekenen met respectievelijk SS Lazio (2-0) en Catanzaro (2-1). Een nieuw hoogtepunt volgde in het seizoen 1968-1969 door de tweede Scudetto binnen te slepen. Het landskampioenschap werd bereikt door zowel Cagliari als AC Milan op vier punten achterstand te houden.

In de jaren zeventig wist Fiorentina een nieuwe hoofdprijs binnen te slepen. De Coppa Italia-finale van 1975 resulteerde in een 3-2 overwinning op AC Milan. In de Serie A presteerde men wisselend. De derde plaatsen van 1977 en 1984 werden afgewisseld met een terugval naar de middenmoot. Fiorentina eindigde tussendoor (1982) als tweede achter Juventus in de Italiaanse competitie.

Het tijdperk Batistuta

Aan het einde van de jaren tachtig kakte Fiorentina in. Langzaam maar zeker daalde de club af op de ranglijst, met de degradatie van 1993 als dieptepunt. Het team revancheerde zich voortreffelijk door in het volgende seizoen de Serie B-titel binnen te slepen. Dit succes was mede te danken aan Gabriel Batistuta, die in 1991 was overgenomen van de Argentijnse topclub Boca Juniors. In het promotiejaar maakte hij zestien doelpunten voor de club.

Batistuta groeide uit tot een grootheid in Florence. Tussen 1991 en 2000 scoorde de Argentijnse spits aan de lopende band voor Fiorentina: 203 keer in 331 wedstrijden. Met Gabigol in de gelederen wist de club de Coppa Italia van 1996 te winnen (2-0 tegen Atalanta Bergamo), maar in de Serie A wist men geen klinkende successen te realiseren. Na de zevende plaats van 2000 besloot Batistuta over te stappen naar competitiegenoot AS Roma. Als eerbetoon staat er een standbeeld van de aanvaller in de stad.

Het faillissement

Zonder Batistuta beleefde Fiorentina een zware periode. In de zomer van 2001 kon de Serie A-club zelfs de salarissen niet meer betalen. Eigenaar Vittorio Cecchi Gori zorgde aanvankelijk voor opluchting middels een kapitaalinjectie, maar een jaar later werd de club alsnog failliet verklaard. Men was zelfs genoodzaakt om de complete inboedel, waaronder de gewonnen prijzen, te verkopen. Als Florentia Viola maakte men nog datzelfde jaar een doorstart in de Serie C2 (vierde niveau).

Florentia Viola veroverde in 2003 de Serie C2-titel. Normaliter zou dit promotie naar de Serie C1 hebben opgeleverd, maar de FIGC besloot het aantal deelnemers aan de Serie B te verhogen naar twintig clubs. De formatie uit Florence profiteerde van dit feit. Hierdoor maakte men in één keer de sprong van het vierde naar het tweede niveau van Italië. In de tussentijd besloot men ook de naamsrechten terug te kopen, waardoor men als ACF Fiorentina verder ging.

Serie A-comeback

In het seizoen 2003-2004 eindigde Fiorentina als zesde in de Serie B. Hierdoor plaatste men zich voor de play-offs om promotie/degradatie naar de Serie A. Het team wist zich over twee wedstrijden te ontdoen van Perugia, waardoor men twee jaar na het faillissement alweer terugkeerde in de hoogste divisie. Het volgende seizoen stond vooral in het teken van lijfsbehoud. Op de slotdag wist men deze missie te voltooien dankzij een 3-0 overwinning op Brescia.

Dino Zoff vertrok ondanks de handhaving van 2005 bij Fiorentina. De oud-doelman werd opgevolgd door Cesare Prandelli, die de club naar de vierde plaats van de Serie A leidde. Dat was voor een belangrijk deel toe te schrijven aan aanvalsleider Luca Toni, die zich met 31 doelpunten tot Serie A-topscorer kroonde. Fiorentina raakte in 2006 echter in opspraak door betrokkenheid in het Calciopoli-schandaal. La Viola werd zelfs verbannen naar de Serie B met twaalf punten in mindering, maar uiteindelijk bleef de schade beperkt tot vijftien punten in mindering op het hoogste niveau.

Wisselvallige periode

Fiorentina wist zich ondanks deze sanctie te plaatsen voor de UEFA Cup van het seizoen 2007-2008. In de acht daaropvolgende seizoenen wist men vijfmaal als vierde te eindigen in Serie A, maar tussendoor viel men ook meermaals terug naar de middenmoot. Fiorentina viel na 2016 zelfs permanent terug naar het middengedeelte van de Italiaanse competitie. Dit ging in 2019 zelfs bijna mis, maar de zestiende plaats volstond voor lijfsbehoud. De voorsprong op het gedegradeerde Empoli bedroeg welgeteld drie punten.

In het seizoen 2022-2023 wist Fiorentina een Conference League-ticket binnen te slepen. Met de in Nederland geboren Sofyan Amrabat als sterkhouder wist men de finale te bereiken.

Rivaliteit

Juventus is uitgegroeid tot aartsrivaal van Fiorentina. Veel beladen wedstrijden zijn ontstaan op basis van geografie, politiek of sportieve prestaties, maar dat is in dit geval anders. Deze rivaliteit is vooral gebaseerd op beschuldigingen van ‘diefstal’ en patriottisme. Het vertrek van Dusan Vlahovic naar De Oude Dame zorgde in januari 2022 dan ook voor grote onvrede in Florence. De Servische spits kreeg zelfs te maken met bedreigingen en racistische uitlatingen.

Bologna is eveneens een belangrijke rivaal van Fiorentina. In het seizoen 1988-1989 gooiden fans van La Viola zelfs een molotovcocktail in een trein met supporters van de tegenstander, waarbij een veertienjarige jongen zwaar gewond raakte. Ook wedstrijden tegen andere Toscaanse clubs roepen extra sentiment op.

Europees voetbal

Fiorentina debuteerde in 1935 als deelnemer aan de Mitropacup in het Europese clubvoetbal. De club uit Florence sneuvelde in de kwartfinale door Sparta Praag (4-8 over twee wedstrijden). In het seizoen 1956-1957 mocht men opnieuw de landsgrenzen over als deelnemer aan de Europacup I. La Viola wist zich meteen tot finalist op te werpen, maar het destijds oppermachtige Real Madrid trok met 0-2 aan het langste eind.

Zowel in 1961 als 1962 bereikte Fiorentina de finale van de Europacup II. De eerste editie leverde meteen een eindzege op ten koste van Glasgow Rangers (2-1 thuis, 0-2 uit), maar titelprolongatie bleef uit door toedoen van Atlético Madrid. In de daaropvolgende seizoenen speelde men geen echte rol van betekenis buiten Italië. Pas in 1990 mocht men opnieuw een finaleplaats bijschrijven in het UEFA Cup-toernooi. Ditmaal blokkeerde Juventus een nieuwe Europese hoofdprijs.

Fiorentina werd in de seizoenen 1996-1997 (Europacup II), 2007-2008 (UEFA Cup) en 2014-2015 (Europa League) pas in de halve finale uitgeschakeld. Pas in het seizoen 2022-2023 wist men eindelijk weer een Europese finaleplaats bij te schrijven. De Italiaanse formatie greep echter naast de tweede editie van de Conference League door een 1-2 nederlaag tegen West Ham United.

Balans tegen Nederlandse clubs

Fiorentina speelde tot en met het seizoen 2023-2024 in totaal acht officiële wedstrijden tegen Nederlandse teams. De Italianen zijn licht in het voordeel met twee overwinningen, vijf gelijke spelen en één nederlaag. Zowel Ajax, PSV, FC Twente als FC Groningen fungeerde als tegenstander.

Nederlandse invloed

Verschillende Nederlanders hebben het shirt van Fiorentina gedragen. Een overzicht:

Het stadion

Het Stadio Artemio Franchi is sinds 1931 de thuisbasis van Fiorentina. In de beginjaren stond het onderkomen van de club bekend als Stadio Comunale Giovanni Berta, maar in 1991 besloot men een eerbetoon te brengen aan Artemio Franchi. Hij is een voormalig president van de Italiaanse voetbalbond (FIGC) en de Europese voetbalbond (UEFA). Zijn geboortewieg stond in Florence.

De capaciteit van het Stadio Artemio Franchi telt 47.282 plaatsen. Het complex van Fiorentina is geroemd omwille van de bouwstijl, waaronder de iconische toren van zeventig meter (Torre di Maratona). Naast La Viola hebben ook de nationale ploeg van Italië en verschillende artiesten gebruik gemaakt van dit stadion.

Veelgestelde vragen over Fiorentina

Laatste update: 7 mei 2024