Mark Flekken krijgt niet de credits die hij verdient

Met eigen ogen zag ik Mark Flekken afgelopen weekend het doel van topploeg SC Freiburg schoonhouden in het uitduel bij Traditionsverein Borussia Mönchengladbach. In de Bundesliga, welteverstaan. Eén van de sterkste competities ter wereld. Toch bespeur ik in Nederland nog altijd enige scepsis over deze doelman. En dat is onterecht.

In het volgepakte stadion van Gladbach aanschouwde ik in eerste instantie de warming-up van twintiger Flekken. Ik zag een op en top prof zich warm maken, zich voorbereiden op een zoveelste clash in de Duitse competitie waarin Freiburg tot nu toe zeer hoge ogen gooit. Vanaf minuut één stond Flekken op zijn voorvoeten zijn manschappen te coachen en verstuurde hij met zijn goeie trap ballen richting de frontlinie van zijn team.

Tussendoor ranselde hij nog twee grote kansen voor de thuisclub uit zijn doel. Vakkundig als heel vaak. Alhoewel de wedstrijd op zich niet om aan te zien was, haalde Mark Flekken middels een zoveelste clean sheet wél zijn niveau. Door zijn puike keeperswerk mocht zijn werkgever een punt meenemen uit de stad die zich in een ver verleden kampioen van voetbalminnend Duitsland mocht noemen.

Mark Flekken zit in de voorselectie van de teruggekeerde bondscoach Ronald Koeman. Toch bespeur ik in Nederland nog altijd enige scepsis als zijn naam valt. Het wáárom is mij tot op heden echter nog altijd niet duidelijk. In zijn eerste interlands maakte de Limburger niet een onuitwisbare indruk, maar zó slecht waren zijn optredens nou ook weer niet. Bij lange na niet zelfs.

Toch valt zijn naam maar mondjesmaat heden ten dage als er over de nieuwe nummer één voor Oranje wordt gesproken, zoals in praatprogramma’s als Studio Voetbal. In alleen maar een bijzinnetje noemde Rafael van der Vaart, die ik als speler én als analist tegenwoordig heel hoog heb zitten, de poortwachter van de club uit de Duitse Schwarzwald.

Flekken krijgt in zijn vaderland niét de credits die hij eigenlijk wel verdient. Als je wekelijks op Europees topniveau speelt en dan ook nog naar behoren presteert, moet je een kans krijgen je talenten te kunnen vertonen in het Nederlands elftal. Over een wat langere periode.

Ook al is Mark Flekken, timide en beschaafd als hij als mens is, geen branieschopper en roert hij niet zijn mondje naar de buitenwereld toe. Daar dien je dan doorheen te prikken.