Het laatste nieuws over Harry Maguire

Harry Maguire is een Engelse centrale verdediger. De international van Engeland verruilde Leicester City in de zomer van 2019 voor Manchester United.

• Maguire speelt momenteel voor Manchester United
• In 2019 werd hij de duurste verdediger aller tijden
• De Engelsman won de FA Cup en League Cup
• Maguire speelde eerder voor Sheffield United en Leicester City
• Hij debuteerde in 2017 als A-international van Engeland

Clubcarrière Harry Maguire

Jacob Harry Maguire zag op 5 maart 1993 het levenslicht in de Engelse stad Sheffield. Het gezin bestond daarnaast uit vader Alan, moeder Zoe, broers Laurence en Joe en zus Daisy. Hij groeide op in het nabijgelegen Mosborough, waar hij veelvuldig in de tuin voetbalde met zijn vader en broers. “We hebben het gras in de tuin omgespit en schopten de bal vaak over het hek, dus ik weet zeker dat onze buren niet blij waren, maar zelf heb ik mooie herinneringen aan die dagen”, vertelde hij jaren later aan England Football.

Binnen het gezin werden verschillende sporten beoefend, maar uiteindelijk kreeg het voetbal de voorkeur. Maguire was veelvuldig in het park te vinden met vrienden. “We kwamen thuis van school en gingen meteen voetballen”, vertelde de rechtspoot. Op zes- of zevenjarige leeftijd ging zijn voetbalcarrière van start bij Brunsmeer Athletic, waar hij al snel in een hogere leeftijdscategorie werd geplaatst. “Mijn broer speelde daar ook en mijn vader was trainer, dus hij zorgde ervoor dat ik speelde.”

Maguire werd opgepikt door Barnsley, waar hij enige tijd zijn kunsten vertoonde in de jeugdopleiding. In 2009 maakte de verdediger vervolgens de overstap naar één van de profclubs uit zijn geboortestad: Sheffield United. Bij The Blades doorliep hij de laatste fase tot een bestaan als profvoetballer.

Debuut voor Sheffield United

Op 12 april 2011 maakte Maguire zijn debuut in de hoofdmacht van Sheffield United, dat in het Championship om lijfsbehoud knokte. In de thuiswedstrijd tegen Cardiff City mocht de verdediger na 48 minuten invallen voor Joe Mattock. Hij wist in de eindfase van het seizoen meteen een basisplaats af te dwingen, ondanks een directe rode kaart tegen Bristol City (3-2 zege). Zijn eerste ervaring als profvoetballer verliep moeizaam, aangezien zijn werkgever degradeerde naar de League One.

Sheffield United begon het League One-avontuur op 6 augustus 2011 met een 0-2 zege op het veld van Oldham Athletic. Maguire maakte in die wedstrijd zijn eerste doelpunt voor de club. In de loop van het seizoen 2011-2012 steeg zijn inbreng naar 56 officiële wedstrijden en een handvol assists. Uitgerekend aartsrivaal Sheffield Wednesday blokkeerde de route naar directe promotie, waar men in de finaleronde van de play-offs definitief strandde dankzij Huddersfield Town (na strafschoppen). De verdediger bleef zelf koelbloedig vanaf elf meter.

Promotie bleef in het seizoen 2012-2013 opnieuw uit dankzij Yeovil Town, dat in de halve finale van de play-offs zegevierde. Maguire bleef daardoor steken op 53 officiële wedstrijden (vijf doelpunten). Het derde opeenvolgende League One-seizoen leverde slechts een zevende plaats op, waardoor de promotiedroom zelfs al eerder sneuvelde. In de FA Cup strandde het elftal dankzij Hull City. De verdediger sloot het jaargang 2013-2014 af met 52 officiële wedstrijden en zes doelpunten op de teller.

Ups en downs in Hull

Voor tweeënhalf miljoen pond maakte Maguire in de zomer van 2014 de overstap naar Hull City. Een fraaie transfer, aangezien The Tigers een Premier League-status op zak hadden. Op 21 augustus 2014 mocht de verdediger zelfs debuteren in de voorronde Europa League-wedstrijd tegen het Belgische Sporting Lokeren (1-0 nederlaag). Zijn competitiedebuut liet vervolgens even op zich wachten. Op 20 december 2014 volgden zijn eerste Premier League-minuten tegen Swansea City (0-1 nederlaag).

Tot en met januari 2015 mocht Maguire in zes officiële wedstrijden opdraven voor Hull City. Om die reden werd de verdediger voor een halfjaar uitgeleend aan Wigan Athletic (Championship), waar hij zestien officiële wedstrijden en één doelpunt noteerde. Met The Latics degradeerde hij voor de tweede keer in zijn carrière naar het derde niveau van Engeland. Wrang genoeg degradeerde zijn broodheer uit Hull eveneens, waardoor de rechtspoot zelf op het tweede niveau actief bleef.

Het seizoen 2015-2016 verliep met ups en downs voor Maguire. De verdediger speelde fases van het seizoen wel en niet, waardoor zijn teller bleef steken op 33 officiële wedstrijden. Wel stond hij in de basis in de finaleronde van de play-offs tegen Sheffield Wednesday (1-0 zege). Ondanks de Premier League-terugkeer deed Hull City in het seizoen 2016-2017 in totaal 36 keer een beroep op hem, met drie treffers als resultaat. Dankzij Manchester United greep men naast een finaleplaats in de League Cup.

Twee seizoenen in Leicester

Maguire verdiende medio 2017 een transfer naar Leicester City, dat zo’n 13,7 miljoen euro voor hem neertelde. The Foxes anticipeerden met zijn vijfjarige contract op de respectabele leeftijden van Robert Huth en Wes Morgan. Een eervolle transfer, aangezien de club in 2016 geschiedenis schreef door de Premier League te winnen. Zijn debuut op 11 augustus 2017 resulteerde in een 4-3 nederlaag tegen Arsenal. Acht dagen later volgde zijn eerste treffer ten koste van Brighton & Hove Albion (2-0 zege).

In het seizoen 2017-2018 speelde Maguire 38 competitieduels (twee doelpunten) en zes bekerduels voor Leicester City. Op 16 maart 2019 speelde de verdediger een onfortuinlijke rol door in de uitwedstrijd tegen Burnley (1-2 zege) al na vier minuten tegen een rode kaart aan te lopen. Tijdens zijn tweede contractjaar in het King Power Stadium mocht hij 32 keer aantreden in alle competities, met drie treffers als aanvallend rendement. Met één van die treffers stelde Maguire een punt veilig op bezoek bij Liverpool (1-1).

Na twee seizoenen hield Maguire het al voor gezien in Leicester. De clubleiding accepteerde in de zomer van 2019 een megabod van Manchester United, dat maar liefst 87 miljoen euro voor hem neertelde. Daarmee nam hij het record van Virgil van Dijk (Liverpool) over als duurste verdediger aller tijden. The Red Devils overtuigden hem middels een contract voor zes seizoenen plus een optiejaar.

Transfer naar Manchester United

Maguire debuteerde op 11 augustus 2019 in het shirt van Manchester United, dat een 4-0 zege boekte op Chelsea. Zijn eerste doelpunt voor de manschappen van manager Ole Gunnar Solskjaer maakte de verdediger op 26 januari 2020 in de League Cup-wedstrijd tegen Tranmere Rovers (0-6 zege). Al tijdens het seizoen 2019-2020 kreeg hij de aanvoerdersband om zijn arm, maar 55 gespeelde wedstrijden en drie doelpunten volstonden niet voor succes. Zo sneuvelde men zowel in de halve finale van de FA Cup, League Cup als de Europa League.

In het seizoen 2020-2021 mocht Maguire 52 officiële wedstrijden bijschrijven namens Manchester United (twee doelpunten). Uitgerekend de Europa League-finale moest de verdediger echter vanaf de bank toekijken. Zijn teamgenoten verspeelden deze trofee na een bloedstollende strafschoppenserie tegen het Spaanse Villarreal. Die reserverol was vooral te wijten aan een recente enkelblessure, waar hij maar ternauwernood van herstelde richting de finale.

Op 20 oktober 2021 maakte Maguire tegen Atalanta Bergamo (3-2 zege) zijn eerste Champions League-treffer. Manchester United nam sportieve revanche op Villarreal door beide groepswedstrijden te winnen, maar strandde in de achtste finale alsnog dankzij Atlético Madrid. Gedurende het seizoen 2021-2022 mocht de verdediger in totaliteit 37 keer aantreden voor de Premier League-gigant (twee doelpunten). Met een zesde plaats stelden de mannen van Solskjaer en later Ralf Rangnick hevig teleur.

Bekersucces op Wembley

Manchester United koos in de zomer van 2022 voor een nieuwe manager door Erik ten Hag over te nemen van Ajax. De Nederlander besloot met Lisandro Martínez een nieuwe centrale verdediger naar Old Trafford te halen. Dit betekende slecht nieuws voor Maguire, die in het seizoen 2022-2023 desondanks 31 officiële wedstrijden mocht aantreden. Zo mocht hij twee minuten voor tijd invallen in de met 2-0 gewonnen League Cup-finale tegen Newcastle United. De FA Cup-finale tegen Manchester City (1-2 nederlaag) ging wel aan hem voorbij.

Maguire besliste in 24 oktober 2023 de Champions League-wedstrijd tegen FC Kopenhagen (1-0). Tijdens het seizoen 2023-2024 maakte Manchester United weinig indruk, maar men veroverde wel de FA Cup door revanche te nemen op Manchester City (2-1). Ook nu moest de verdediger toekijken op Wembley, hoewel hij nog wist te scoren in de halve finale tegen Coventry City (winst na strafschoppen). Zijn vijfde contractjaar eindigde met 31 officiële wedstrijden en vier doelpunten op de teller.

Op 17 april 2025 kopte Maguire de winnende treffer binnen in de Europa League-kraker tegen Olympique Lyon (5-4 na verlenging). Manchester United draaide een tamelijk dramatisch seizoen, maar wist buiten Engeland juist fraaie resultaten te boeken. De verdediger wisselde basisplaatsen en reserverollen met elkaar af, ook na het ontslag van Ten Hag. Dat was deels te danken aan de fysieke problemen van de aangetrokken Matthijs de Ligt. Zijn teller liep op naar veertig officiële wedstrijden (vier doelpunten), waaronder de verloren Europa League-finale tegen Tottenham Hotspur.

Interlandcarrière Harry Maguire

Als jeugdinternational kwam Maguire niet verder dan één schamel optreden voor de Onder-21 van Engeland. Op 8 oktober 2017 debuteerde de centrale verdediger desondanks als A-international van Engeland. Bondscoach Gareth Southgate liet de aanwinst van Leicester City voor het eerst opdraven in de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Litouwen (0-1 zege). Zijn eerste interlandtreffer maakte hij op 7 juli 2018 in de WK-wedstrijd tegen Zweden (2-0 zege). The Three Lions grepen vervolgens naast eremetaal dankzij Kroatië en België.

Maguire werkte in 2021 zijn eerste EK af. Mede dankzij een treffer tegen Oekraïne (4-0 zege) overleefde men de kwartfinale, maar het thuisvoordeel leverde uiteindelijk niet het gewenste effect op. De EK-finale tegen Italië eindigde na strafschoppen in een complete mineurstemming. Harry Kane en Maguire faalden niet vanaf elf meter, maar teamgenoten Marcus Rashford, Jadon Sancho en Bukayo Saka vervolgens wel. Dit trio werd in de nasleep racistisch bejegend door talloze ‘fans’.

Engeland strandde in 2022 in de halve finale van het WK dankzij Frankrijk (1-2). In 2024 mocht men een nieuwe gooi doen naar de eerste hoofdprijs sinds 1966, maar net als drie jaar eerder verloor de nationale ploeg de EK-finale (1-2 voor Spanje). Maguire fungeerde inmiddels niet meer als een zekerheidje bij Manchester United en ontbrak mede dankzij fysieke ongemakken in de selectie van bondscoach Southgate. “Ik ben er kapot van”, liet de verdediger destijds weten via sociale media.

Prijzenkast Harry Maguire

Laatste update: 29 mei 2025