Oud-Feyenoorder Vliet krijgt in Canada loon naar werken: “Nooit opgeven”

Het pad van Bradley Vliet is het bewijs dat er meerdere wegen naar het profvoetbal leiden. De verdediger doorliep de jeugdopleiding bij Feyenoord, maar brak in Nederland nooit door op het hoogste niveau. Via Kroatië en een bericht op LinkedIn kreeg hij in Canada de kans waar hij jarenlang voor vocht. “Ze wilden me breken, maar dat is niet gelukt.”

Interview met Bradley Vliet over voetballen in Canada

Iedere ochtend rijdt Bradley Vliet samen met zijn Nederlandse teamgenoot Ayman Sellouf naar de training van Pacific FC. Om negen uur moeten ze verzamelen voor het ontbijt. Als ze geen meeting hebben, beginnen ze daarna aan de warming-up. Van tien tot twaalf staan ze op het veld om te trainen. In de middag gaan ze met wat andere teamgenoten naar een koffietentje. Uno spelen en praten over het leven. Thuis nog even de gym in, om zes uur avondeten, een serie kijken en naar bed. De volgende dag begint het opnieuw. “Ik heb een topleven, al zeg ik het zelf”, stelt Vliet. “Canada is een prachtig land. We wonen op een groot eiland voor de kust van Vancouver met veel mooie natuur. Het is heel rustgevend. Ik kom uit Rotterdam, dus ik ben de stad gewend, maar dit is perfect om me te focussen op het voetbal.”

Het voetbal in Canada is aan een opmars bezig. De drie grootste clubs, Vancouver Whitecaps, Toronto FC en CF Montreal, spelen al jaren in de MLS, maar daaronder waren er weinig mogelijkheden voor spelers om zich te ontwikkelen. Daarom werd in 2019 de Canadese Premier League opgericht. “Ik had niet veel over de competitie gehoord voordat ik hier tekende, maar het valt me niet tegen. Ze willen het voetbal ontwikkelen met het oog op het WK van 2026 dat hier georganiseerd wordt. Er komen steeds meer goede spelers deze kant op.”

Dromen van De Kuip

In de jeugd van Feyenoord had Vliet niet gedacht dat hij in Canada terecht zou komen. Hij speelde op jonge leeftijd samen met spelers als Justin Bijlow en Mats Knoester en droomde van een doorbraak in De Kuip. “Mijn opa is groot fan van Feyenoord. De eerste speen die ik kreeg als baby was van Feyenoord. Op vijfjarige leeftijd ging ik er in de jeugd spelen. Mijn oma heeft speciaal een auto gekocht om me altijd naar de training te kunnen brengen. Zij heeft mij als kind opgevoed, omdat mijn ouders nog heel jong waren. Zonder haar steun was ik waarschijnlijk allang gestopt met voetbal. Ik heb acht jaar bij Feyenoord gespeeld totdat ik werd weggestuurd. Ik was niet goed genoeg. Die boodschap kreeg ik daarna nog veel vaker te horen.”

Ook bij Sparta, zijn volgende club, werd Vliet weggestuurd voordat hij het eerste elftal haalde. Bij NAC zat hij op de bank bij Eredivisiewedstrijden, maar tot een debuut kwam het nooit. Daarna kwam hij door verkeerd management een half jaar thuis te zitten. “Mijn zaakwaarnemer zei dat er veel interesse voor me was, dus we lieten mijn amateurcontract bij NAC ontbinden. Toen bleek er niemand concreet te zijn en zat ik zes maanden zonder club. Dat was mentaal erg lastig. Ik was twintig jaar en moest in mijn eentje trainen, maar ik zette mijn droom niet uit mijn hoofd.”

Op een zijspoor bij FC Dordrecht

Vliet sloot na zes maanden aan bij Jong Cambuur, waar hij aan het einde van het seizoen weer mocht vertrekken. Een stage bij Telstar leverde niets op, maar hij kon meetrainen met Lokomotiva Zagreb, een Kroatische club die een trainingskamp hield in Nederland. “Ik deed het goed en de president wilde me zien spelen in een wedstrijd tegen KRC Genk. Ik was zenuwachtig, maar ik heb mijn beste 45 minuten ooit gespeeld. Alsof mijn leven er vanaf hing. Ze waren overtuigd en boden me een contract aan, maar het pakte niet uit zoals ik hoopte. Ik heb uiteindelijk geen wedstrijd gespeeld daar. Toch was het een leerzaam jaar. Ik trainde op een hoog niveau en woonde voor het eerst op mezelf.”

Na een stage kon Vliet bij FC Dordrecht terecht, waar hij eindelijk zijn eerste profwedstrijden speelde. Hij stond regelmatig in de basis, maar na de komst van trainer Michele Santoni kwam de linksback in een lastige situatie. “Hij vond mij waarschijnlijk niet goed genoeg en liet me links liggen, maar ik bleef hard trainen. Ik wilde laten zien dat ik niet te breken was. Aan het eind van het seizoen kwam ik terug bij de wedstrijdselectie en ik heb zelfs nog minuten gemaakt. Ik heb genoeg moeilijke dagen gehad waarop ik wilde stoppen met voetbal. Ik had lekker bij Katwijk of Kozakken Boys kunnen gaan spelen, maar ik was nog niet klaar met profvoetbal. Ik wist dat er nog iets voor mij zou komen.”

Zijn contract bij Dordrecht werd niet verlengd en clubs stonden niet in de rij voor een reservespeler uit de Keuken Kampioen Divisie. In de zoektocht naar een nieuwe werkgever publiceerde Vliet een video met highlights op LinkedIn. Hij schreef er bij dat hij voor alles openstond, ook in het buitenland. “Een uur later kreeg ik bericht vanuit Canada. De trainer van Cavalry FC zocht precies een speler met mijn profiel en ik kon de eerste linksback worden. We waren er snel uit. Twee weken na het eerste bericht heb ik getekend. Ik heb niet eens nagedacht en ben naar Canada gegaan. Zo’n kans zou ik niet snel nog een keer krijgen. LinkedIn heeft een wonder verricht voor mijn carrière.”

Leven als een prof

Na een goed eerste jaar bij Cavalry FC maakte Vliet in januari de overstap naar Pacific FC. Eindelijk speelt hij op het hoogste niveau en kan hij goed leven van het voetbal. “Ik kon een mooi contract tekenen, omdat ik transfervrij was en ze me graag wilden hebben. Je gaat hier geen miljoenen verdienen, maar ik kan goed sparen. Ik heb een appartement van de club en weinig kosten. Het was een lange weg om hier te komen, maar ik ben blij waar ik nu ben.”

In Canada kreeg Vliet de kans waar hij zo lang naar op zoek was. Ver van huis voelt hij zich een volwaardig voetballer en heeft hij het plezier teruggevonden. “Mijn familie is hartstikke trots. Mijn oma en mijn ouders kijken elke wedstrijd live mee, zelfs midden in de nacht. Zij hebben altijd in mij geloofd en motiveren me om nog verder te komen. Mijn doel is nu om een stap te maken naar de MLS of naar een goede club in Europa. Als mensen zeggen dat het niet mogelijk is, ga ik alleen maar harder werken om het tegendeel te bewijzen. Als je opgeeft, weet je nooit wat je had kunnen bereiken. De aanhouder wint.”