Het laatste nieuws over Cagliari

Cagliari Calcio is een Italiaanse voetbalclub uit Cagliari. Thuiswedstrijden van de Rossoblu worden afgewerkt in de Unipol Domus.

• Cagliari werd in 1920 opgericht
• De Unipol Domus is de thuisbasis van de club
• De bijnaam van het team luidt ‘Rossoblu’
• Cagliari won de landstitel van 1970
• In lagere divisies veroverde men eveneens titels

Landskampioen in 1970

Op 30 mei 1920 werd de voetbalclub opgericht als Cagliari Football Club. De beginjaren verliepen uiterst moeizaam, deels te wijten aan financiële problemen. Burgemeester Vittorio Tredici en advocaat Carlo Costa Marras waren verantwoordelijk voor de reorganisatie van de club. Daarbij besloot men tevens een beroep te doen op voetballers die niet afkomstig waren van het eiland Sardinië, waardoor er een kwaliteitsimpuls ontstond.

Cagliari speelde aanvankelijk in regionaal clubverband. In 1929 bereikte men voor het eerst de play-offs van de Campionato Meridionale, maar Lecce, Palermo en Foggia bleken te sterk. De Hongaar Erno Erbstein leidde de club in 1930 alsnog naar de Serie B ten koste van Salernitana. Het bestuur was door nieuwe financiële problemen genoodzaakt om de beste spelers te verkopen, hoewel men het alsnog vijf seizoenen vol wist te houden in de tweede divisie van Italië.

Na de degradatie van 1935 werd Cagliari failliet verklaard. Nog datzelfde jaar besloot men een nieuwe voetbalclub op te richten onder de naam Unione Sportiva Cagliari. Dit team begon net als de voorganger in de Sardinische voetbalcompetitie, maar wist in 1937 de Serie C te betreden. In 1940 besloot de FIGC een rem te zetten op de ontwikkeling van Cagliari door alle teams van Sardinië te verbannen uit de nationale competities. Het reizen tussen het eiland en het vaste land werd als te ingewikkeld beschouwd.

Opmars naar Serie A

Na het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog werden de Sardinische teams nog altijd uitgesloten van deelname aan de Italiaanse voetbalpiramide. Pas in 1947 mocht de nummer drie van de Prima Divisione Sarda opnieuw deelnemen aan de nationale voetbalcompetitie. De eilandbewoners kregen zelfs automatisch toegang tot de Serie B, maar degradeerden in 1948 meteen naar de Serie C. Cagliari keerde in 1952 als kampioen terug naar de tweede divisie.

Tussen 1952 en 1960 speelde Cagliari onafgebroken in de Serie B. De Rossoblu wisselden hoge klasseringen af met teleurstellende seizoenen, met uiteindelijk een nieuwe degradatie als consequentie. Al na twee seizoenen wist men terug te keren door opnieuw een Serie C-titel binnen te slepen. De promotie van 1962 had een vliegwieleffect. Cagliari ontwikkelde zich stormachtig en wist in 1964 zelfs een historische promotie naar de Serie A te bemachtigen. Een tweede plaats achter Varese volstond.

Kampioen van Italië

Cagliari opende het Serie A-avontuur met een 2-1 nederlaag bij AS Roma. In de tweede speelronde wist men een verdienstelijk gelijkspel te behalen op het veld van Juventus (0-0). Na deze uitwedstrijden mochten de Sardiniërs tweemaal aantreden in eigen stadion. Sampdoria verliet het eiland met een 1-1 gelijkspel, maar op 4 oktober 1964 boekte Cagliari de allereerste overwinning in de hoogste divisie. De 2-1 zege op Lanerossi Vicenza bleek de opmars naar de zesde plaats van 1965.

In de beginjaren hield Cagliari zich knap staande door tussen plek zes en elf te eindigen. Aan het einde van de jaren zestig bleek de club zelfs zeer competitief. In 1969 wist Fiorentina de landstitel nog weg te kapen, maar in 1970 eindigde men sensationeel aan kop in de Serie A. Clubs als Internazionale, Juventus en AC Milan hadden het nakijken. Mede dankzij topschutter Gigi Riva en een hechte defensie (elf tegentreffers) verloor Cagliari dat seizoen welgeteld twee competitiewedstrijden.

Riva speelde tussen 1963 en 1976 voor Cagliari. In deze periode speelde de spits zich eveneens in de kijker bij de nationale ploeg van Italië, dat in 1968 de Europese titel veroverde en in 1970 zilver behaalde op het WK. De Rossoblu profiteerden dankbaar van zijn doelpunten, maar wisten dit succes niet door te trekken. In zijn laatste seizoen (1975-1976) degradeerde Cagliari zelfs na twaalf seizoenen uit de Serie A.

Jojo-jaren

Cagliari had drie seizoenen nodig om een nieuwe Serie A-status te bemachtigen, maar hield het ditmaal slechts vier seizoenen vol. De degradatie van 1983 leidde een donkere periode in. Op Serie B-niveau beleefden de Sardiniërs eveneens een vrije val, met de uiteindelijke degradatie van 1987 als consequentie. Cagliari eindigde in 1988 zelfs op de elfde plaats in de Serie C1, maar wist zich nadien weer op te richten. Onder leiding van trainer Claudio Ranieri promoveerde de club tweemaal op rij.

De Serie A-comeback hield ditmaal zeven seizoenen stand. In 1993 eindigden de Rossoblu als zesde in de hoogste divisie, maar in 1997 kwam het verblijf toch weer ten einde. Als nummer drie van de Serie B wist het team binnen één seizoen terug te keren, ware het niet dat men in 2000 andermaal degradeerde. Een vierjarig verblijf in de tweede divisie volgde.

Promotie met Zola

In het seizoen 2003-2004 streek routinier Gianfranco Zola, geboren op Sardinië, neer bij Cagliari. De voormalig Chelsea-aanvaller leidde de club dat seizoen meteen naar promotie in de Serie A. In zijn laatste seizoen als profvoetballer wist hij de eilandbewoners in de hoogste klasse te houden (twaalfde). Cagliari knokte in de volgende seizoenen meermaals tegen degradatie, maar wist het uiteindelijk elf seizoenen vol te houden. In de tussentijd maakte clubpresident Massimo Cellino na 22 jaar plaats voor Tommaso Giulini.

Cagliari keerde in 2016 als Serie B-kampioen meteen terug in de hoogste divisie. De Serie A-comeback werd gevierd met een elfde plaats, maar in de volgende seizoenen volgde een nieuw gevecht tegen het degradatiespook. Deze strijd ging in 2022 na zes seizoenen verloren, maar opnieuw volgde een snel herstel. Cagliari won in het seizoen 2022-2023 de play-offs door achtereenvolgens Parma, Venezia en Bari te verslaan.

Rivaliteit

SEF Torres, eveneens afkomstig van Sardinië, geldt als de aartsrivaal van Cagliari. Daarnaast is er sprake van rivaliteit met het Sciliaanse Palermo.

Europees voetbal

Cagliari mocht aan het einde van de jaren zestig meermaals deelnemen aan de Mitropacup. Een 6-0 overwinning op het Tsjechische Baník Ostrava fungeerde als hoogtepunt, maar glansrijke prestaties leverde dat niet op. In het seizoen 1970-1971 bereikten de Rossoblu ten koste van Saint-Étienne de achtste finale van de Europacup I, waarin Atlético Madrid te sterk bleek. Olympiakos Piraeus beëindigde de eerste UEFA Cup-campagne in het seizoen 1972-1973.

Na een afwezigheid van ruim tien jaar keerde Cagliari in 1993 terug in de UEFA Cup. De Serie A-formatie maakte een sterke indruk door achtereenvolgens Dinamo Boekarest, Trabzonspor, KV Mechelen en Juventus uit te schakelen. In de halve finale wist men eveneens te winnen van Internazionale (3-2), maar de return ging kansloos verloren: 3-0. De formatie uit Milaan kroonde zich vervolgens tot eindwinnaar. Cagliari plaatste zich sindsdien niet meer voor Europees voetbal.

Nederlandse invloed

Verschillende Nederlanders hebben het shirt van Cagliari gedragen. Een overzicht:

Het stadion

De Unipol Domus (voorheen Sardegna Arena) is sinds 2017 de tijdelijke thuishaven van Cagliari en heeft een capaciteit van 16.233 toeschouwers. De club speelde voor die tijd in het Stadio Sant’Elia. Op de oude locatie verrijst een nieuw stadion, waardoor men in de nabije toekomst terugkeert op vertrouwde grond. De Rossoblu hopen in 2025 te verhuizen naar het 25.000 plaatsen tellende onderkomen.

Veelgestelde vragen over Cagliari

Laatste update: 3 mei 2024