En toch blijft het oneerlijk: de salarissen van voetballers

De salarissen van de voetballers zijn al sinds jaar en dag onderwerp van gesprek en niet zonder reden. Het is waarschijnlijk het eenvoudigste onderwerp om kritiek op te leveren in de voetballerij, maar ondanks vele kritische teksten verandert de situatie niet ten goede. Nationaal en internationaal raken de clubs diep in de schulden en de oorzaak is voor mij duidelijk: de salarissen van de spelers.

De uitgaven van een voetbalclub zijn in deze tijd te herleiden tot constante uitgaven en variabele kosten. Bij de constante uitgaven horen onder anderen het onderhoud van het stadion, het aanschaffen van het materiaal, het betalen van de salarissen en het organiseren van clubdagen en oefenduels. Bij de variabele kosten kunnen plotselinge tegenslagen worden gerekend, een transfersom of een éénmalige plotselinge uitgave.

De inkomsten van een club zijn te herleiden tot vier zaken: het sponsorgeld, de bijdragen van de supporters die naar het stadion komen, de televisie-inkomsten en de transfergelden. Wanneer de uitgaven groter zijn dan de inkomsten en dit het geval is over een lange termijn, dan stapelen de schulden zich op voor een club. Tot zover ‘het technische verhaal’.

Natuurlijk komen sommige clubs in de problemen, omdat sponsors afhaken of doordat de televisie-inkomsten dalen. Echter, de belangrijkste uitgaven voor de clubs zijn de salarissen van de spelers. Niet alleen verdienen middelmatige spelers meer dan de Nederlandse minister-president, de topspelers verdienen in de Eredivisie pakweg dertien keer zoveel als Mark Rutte. Wanneer de clubs snijden in salarissen, kan het team financieel gezonder worden. Waarom doen clubs dit niet?

Om de simpele reden dat de concurrentiekracht dan verdwijnt. Wanneer Ajax zou besluiten dat de formatie slechts veertig miljoen euro wil uitgeven, in plaats van vijftig miljoen euro, dan moet worden gesneden in de spelersuitgaven. Wat doen Christian Eriksen, Kenneth Vermeer of Siem de Jong, wanneer zij de helft van hun salaris moeten inleveren? Precies. Ze verhuizen naar een buitenlandse club, waar ze meer kunnen verdienen.

Het echte probleem zit in de marktwerking. Europees gezien kunnen spelers veel meer verdienen, dan in Nederland. Wanneer Nederlandse clubs niet evenveel loon aanbieden, dan bijvoorbeeld Belgische clubs, waarom zouden de spelers niet voor Anderlecht, Standard Luik of Club Brugge gaan spelen? Naast de Europese markt bestaat de markt in de oliestaten en Rusland. Ook daar worden torenhoge prijzen betaald voor de voetballers.

Op de korte termijn moeten de Nederlandse clubs in de vaart der volkeren meegaan. Op de lange termijn zou de KNVB moeten aandringen op het strenger naleven van begrotingsevenwicht, het aanpakken van clubs met schulden en het beperken van het maximum salaris. Natuurlijk zegt de UEFA toe om clubs met schulden zwaar aan te pakken, maar vooralsnog heeft dit tot weinig acties geleid. Zo kampen Real Madrid, Atlético Madrid en Barcelona al jarenlang met torenhoge schulden en wordt nooit tegen die clubs opgetreden, want de waarde van het team zou de schuldenberg nog kunnen dekken.

Het hele systeem van lonen in het voetbal is oneerlijk. AGOVV gaat failliet met ongeveer twee miljoen euro schuld en Real heeft meer dan achthonderd miljoen euro schuld. Het is mijn gedachte dat de UEFA actiever moet optreden tegen deze hoge schulden. Het bestraffen van Málaga is prima, maar waarom mogen Real Madrid en Barcelona zulke schulden opbouwen. Wat voor signaal geeft dit af naar de voetballers en hun clubs? Inderdaad, voetballers zien wat mogelijk is en willen meer salaris en clubs moeten betalen om in de race te blijven voor de prijzen, nationaal en internationaal. De salarissen worden bepaald door de marktwerking, maar eerlijk is het niet.