Hollandse Henry staat voor recordtransfer

Cody Gakpo hield afgelopen weekend zijn eerste grote prijs met PSV boven zijn hoofd. De KNVB Beker was na een enerverende finale prooi voor de Eindhovenaren. Gakpo vertolkte met een doelpunt een belangrijke rol in het schouwspel. Iets wat de scouts van het geïnteresseerde Arsenal ongetwijfeld kon bekoren. Ze zagen de contouren van een grote, sterke buitenspeler in de geest van Thierry Henry, maar The Gunners zijn niet de enige… 

Cody Gakpo is voor Nederlandse begrippen een vreemde buitenspeler. De aanvaller van PSV heeft de lichaamsbouw van een spits, de snelheid van een trage winger, de arbeidsethos van een defensieve middenvelder en de kracht van een box-to-box-speler. Dat maakte Gakpo al op jonge leeftijd een belangrijke kracht voor de Eindhovenaren. De zelf opgeleide speler, tevens een geboren en getogen Eindhovenaar, had daardoor al eerder de kans om naar een Europese topclub over te stappen. Aan het begin van het huidige seizoen, evenals in de winterstop, waren er voldoende geruchten rondom de vleugelspeler, die ondanks de interesse een nieuw contract tot de zomer van 2026 bij PSV tekende aan het begin van dit jaar. 

Cody Gakpo en PSV

De kans dat Gakpo die ambtstermijn vol gaat maken, is nihil. De Eindovenaar werd na de gewonnen bekerfinale tegen Ajax (2-1) gevraagd naar zijn mindere prestaties tegen Leicester City en de gevolgen daarvan voor een mogelijke transfer naar de Premier League. Gakpo zei dat hij zich niet druk maakte over de interesse van Arsenal. Of dat betekent dat de viervoudig Oranje-international geen interesse heeft in een overgang naar The Gunners, lijkt uit de lucht gegrepen. Als je de Londenaren in het rijtje clubs zet dat achter Gakpo aan zit, dan is de ploeg van coach Mikel Arteta de minste van allemaal. Niet alleen dat maakt Arsenal de beste keuze voor Gakpo. 

Zijn statistieken van dit seizoen doen echter anders vermoeden. De buitenspeler maakte in 45 wedstrijden zijn opwachting dit zijn (inclusief vier wedstrijden met het Nederlands elftal) waarin hij negentien keer raak schoot en veertien assists gaf. Daarmee is de reserve-aanvoerder goed voor 0,73 beslissende acties (doelpunt/assist) per wedstrijd. Dat een speler met dergelijke statistieken in de Nederlandse top met een buitenlandse transfer in verband wordt gebracht, ondanks het feit dat hij net een nieuw contract heeft ondertekent, is daarom niet meer dan logisch. Het is echter wel de vraag in welke setting de kwaliteiten van Gakpo het beste tot zijn recht komen. 

Hoewel zijn spelersprofiel niet voldoet aan de ‘standaard flankenflitser’, speelt Gakpo wel op die manier. Helemaal wanneer je Gakpo naast het uitgangspunt als PSV-linksbuiten zet, de Memphis Depays en Steven Bergwijns van deze wereld, is het ergens verfrissend om te zien dat óók een speler van 1,89 meter het publiek kan vermaken met zijn doldwaze dribbels en individuele acties. Sterker nog: Gakpo laat zien dat je als buitenspeler helemaal niet klein en behendig hoeft te zijn om een belangrijke meerwaarde te hebben op de flanken. 

Memphis Depay, Steven Bergwijn en Hirving Lozano

De recente historie laat echter óók zien dat een overstap van PSV naar de Europese (sub)top vaak een te grote is. Daar voelen de Eindhovenaren in de portemonnee echter weinig van. De tranfers van Memphis Depay (Manchester United), Steven Bergwijn (Tottenham Hotspur) en Hivring Lozano (Napoli) brachten bijna honderd miljoen euro op voor de Eindhovenaren. Van dat trio weet alleen Lozano een blijvende indruk achter te laten bij zijn club. Depay raakte verstrikt in het talentenmoeras van het Europese topvoetbal en Bergwijn kwam in een tijd bij Tottenham waar de prestaties minder waren en de nieuwe trainer (Antonio Conte, red.) zonder klassieke buitenspelers speelt en, als er een speelkans zich voortdoet, vaak voor andere spelers koos en kiest. 

Gakpo kent Memphis van PSV en het Nederlands elftal. Hij speelde samen met Bergwijn in het Philips Stadion, dus zal de reserve-aanvoerder van PSV de verhalen van de buitenspelers over het voetbal in Engeland ongetwijfeld gehoord hebben. Memphis vond via Olympique Lyon zijn weg naar de Europese top nog wel, maar het is nog steeds de vraag of de Nederlander na dit seizoen bij FC Barcelona kan blijven – los van zijn aflopende contract aan het einde van het 2022/2023-seizoen. Bergwijn is de afgelopen seizoenen dichter bij een terugkeer in de Eredivisie dan een definitieve doorbraak in het buitenland. Daardoor ga je jezelf afvragen wat de beste tijd is voor Gakpo om te vertrekken: na dit seizoen of toch voor de zekerheid kiezen met oog op het WK en zijn latere carrière? 

In Nederland gaan we uit van het principe “goed genoeg is oud genoeg”, maar in grote voetballanden zoals Engeland is het normaal dat jeugdspelers in het begin van hun twintigerjaren doorbreken in het eerste elftal. Daardoor kwamen spelers zoals Depay en Bergwijn, die bij hun PSV-vertrek een belangrijkse status hadden bij hun club en als de sterspelers van de Eredivisie werden gezien, nog steeds als (groot) talent binnen bij hun nieuwe club. En aangezien trainers, helemaal in de Europese top, voorzichtig zijn met het brengen van talenten, maakt dat de slagingskans voor een jonge speler die na een aantal goede Eredivisie-seizoenen naar het buitenland vertrekt een stuk kleiner. 

Slagingsfactoren

Dat je een x-aantal wedstrijden op het hoogste niveau (nationaal én Europees) in de benen moet hebben om überhaupt te kúnnen slagen na een transfer vanuit de Nederlandse top, is echter wel onzin. Bij de drie toptransfers van PSV-buitenspelers van de afgelopen jaren speelde de meest succesvolle bij zijn volgende club de minste wedstrijden op het hoogste (Europese) niveau. Memphis (124 wedstrijden) en Bergwijn (149 wedstrijden) deden veel ervaring op in de Eredivisie en Europese competities, debuteerden in het Nederlands elftal en doorliepen daarmee eigenlijk hetzelfde proces als Lozano, die met meer dan honderd wedstrijden voor FC Pachuca (Mexico) in de benen had. 

Tel je daar de 79 wedstrijden bij op die de Mexicaans international in het shirt van PSV speelde, dan kom je op ruim tweehonderd eerste elftal-wedstrijden uit. In die optiek kun je stellen dat ervaren wel degelijk een slagingsfactor is, maar misschien niet zo belangrijk als daadwerkelijk aangenomen wordt. Het talent van de speler binnen het team of de voorkeuren van de trainer, iets waar Bergwijn tegenaan loopt, zijn factoren waar ervaring een ondergeschikte rol in speelt: je kunt driehonderd wedstrijden in de benen hebben, op het moment dat je trainer het niet in je ziet zitten of hij een andere speelstijl heeft dan jouw kwaliteiten, sta je er gewoon naast. 

Wat opvalt bij Bergwijn, Depay én Lozano: het zijn type buitenspelers waarvan je er meerdere hebt. Er zijn in de voetbalwereld méér doelgerichte, pijlsnelle aanvallers zoals Bergwijn. Er zijn méér (en betere) diepe spitsen die zich terug laten in het middenveld zoals Memphis. En er zijn óók meer linksbenige rechtsbuitens die het leven van een linksback zuur maken met naar binnen trekkende acties, doelpogingen en steekpasses. Daardoor is club- en competitiekeuze wellicht de belangrijkste factor voor het succes van een transfer van de bovenstaande spelers. En al helemaal voor Gakpo. 

Hollandse Henry

Daarom lijkt Arsenal ook de beste optie voor de Nederlandse buitenspeler. Dat komt alleen niet omdat de Londense club onder Mikel Arteta uit het dal lijkt te klimmen waar de club tijdens het einde van en na het tijdperk Arséne Wenger in het Emirates Stadium terecht kwam. Dat zorgt voor een andere druk dan wanneer je bij een team tekent dat al jaren tracht aansluiting te vinden bij de Engelse top (Tottenham Hotspur) of een gevallen grootmacht (Manchester United). De belangrijkste reden om voor Arsenal te tekenen, ligt niet per sé in het heden: Arsenal is nog steeds haastig op zoek naar een speler die de enorme schoenen van Thierry Henry kan vullen. De Franse aanvaller was bij Arsenal een klasse apart, maar kon bij FC Barcelona zijn hoge niveau uit Londen niet halen. Want weten hoe ze bij Barcelona hoe je om moet gaan met een sterke buitenspeler in plaats van een watervlugge vleugelflitser? Nee, dat weten ze vooral bij Arsenal. 

Gakpo is voor Nederlandse begrippen een onvergelijkbare speler, maar in het internationale voetbal liet Henry in het verleden zien dat je geen pijlsnelle benen hoeft te hebben om het verschil van de flanken te kunnen maken. Gakpo’s lengte komt overeen, de speelstijlen hebben meer dan twee overeenkomsten, maar dat verwoestende schot, het kiezen van de momenten en de manier waarop Gakpo ruimte voor zichzelf (en zijn teamgenoten) weet te creëren, zijn echter niet de belangrijkste overeenkomsten tussen Gakpo en zijn illustere Arsenal-voorganger. 

Gakpo heeft iets waar menig buitenspeler om buiten de boot valt: rust in zijn acties, in zijn aannames en in zijn afronding. Net zoals Gakpo afgelopen jaar zijn rust bewaarde toen clubs als Liverpool en Bayern München zich voor hem meldde. In plaats van blind op zijn doel af te rennen, nam Gakpo ‘het balletje’ aan, keek om zich heen en koos de voor hem beste optie. Of een Arsenal-transfer deze zomer dat is, is nog wel de vraag. Met een WK op het programma dit jaar is speeltijd de eerste prioriteit voor Gakpo. En hoe rustig, groot en sterk de Nederlandse buitenspeler ook is: ook Gakpo zal moeten wennen aan het eerste jaar in de Premier League. Dat laatste zal voor PSV misschien ook wel het beste zijn: het transferrecord van Lozano staat op 35 miljoen euro, iets waar Gakpo gezien zijn ontwikkeling én contract overheen kan gaan. Helemaal wanneer de rest van de wereld tijdens het WK ook kennismaakt met de Hollandse Henry.

Win bij Circus 1.5x je inzet als PSV van Cambuur wint! En vergeet de welkomstbonus van €250 niet!