Coen Moulijn Coen Moulijn was een Nederlandse voetballer. De 38-voudig international van het Nederlands elftal maakte vooral furore in het tenue van Feyenoord. Moulijn overleed in januari 2011 op 73-jarige leeftijd De Rotterdammer maakte vooral furore in het shirt van Feyenoord Hij begon en besloot zijn voetbalcarrière in het shirt van Xerxes Moulijn won vijf landstitels, twee bekers, de Europacup I en de wereldbeker De linksbuiten speelde 38 interlands voor het Nederlands elftal Voetbalcarrière Coenraadt (Coen) Moulijn werd op 15 februari 1937 op de wereld gezet in Rotterdam. Zijn geboortewieg stond in de Bloklandstraat 14. Op jonge leeftijd voetbalde hij veelvuldig op straat in het Oude Noorden, zoals de desbetreffende wijk heet. In de jaren zeventig werd het muurtje gesloopt waar Moulijn veelvuldig tegenaan trapte, maar op initiatief van Feyenoord-supporters is er later op dezelfde locatie een nieuw eerbetoon geplaatst (‘Het muurtje van Moulijn’). Doorbraak bij Xerxes In zijn geboortestad sloot Moulijn zich aan bij Xerxes. De Rotterdamse club heeft meer grote namen voortgebracht, waaronder Leo Beenhakker, Willem van Hanegem, Eddy Treijtel en Faas Wilkes. Laatstgenoemde vormde een inspiratiebron voor de lichtvoetige linksbuiten. Moulijn debuteerde op 1 maart 1954 als zeventienjarige in het eerste team van Xerxes en groeide hier uit tot een smaakmaker. Sterspeler bij Feyenoord Als smaakmaker van Xerxes speelde Moulijn zich in de kijker bij Feyenoord en Sparta Rotterdam. Eerstgenoemde won de strijd door in de zomer van 1955 een transfersom van 25.000 gulden neer te leggen. Voor die tijd betrof het een flinke investering, maar de vleugelaanvaller bleek de investering meer dan waard. Moulijn debuteerde op 18 september van dat jaar tegen MVV Maastricht voor de Kuipbewoners (1-3 nederlaag). Moulijn groeide in het shirt van Feyenoord uit tot dé sterspeler van het team. Teamgenoten knapten vaak het vuile werk op voor de Rotterdammer, die vaak op onnavolgbare wijze zijn tegenstanders in de luren legde. De tribunes van De Kuip stroomden dan ook vol om hem aan het werk te zien. FC Barcelona raakte zelfs onder de indruk van zijn kwaliteiten, maar Moulijn besloot de Catalanen een ‘nee’ te verkopen. Later kreeg hij spijt van die beslissing. Grote successen in De Kuip Moulijn boekte grote successen in het shirt van Feyenoord. In 1961, 1962, 1965, 1969 én 1971 kroonde de Rotterdamse formatie zich tot kampioen van Nederland. De vleugelflitser won zelfs tweemaal de dubbel (landstitel plus beker), in 1965 en 1969 om precies te zijn. Tijdens zijn Feyenoord-periode speelde Moulijn maar liefst 487 competitiewedstrijden, meer dan welke speler dan ook. Met Feyenoord boekte Moulijn ook succes in Europa. Zijn team won niet alleen viermaal de Intertoto Cup, maar kroonde zich in 1970 ook als eerste Nederlandse club tot winnaar van de Europacup I (voorloper van de Champions League) door in de finale af te rekenen met het Schotse Celtic. Feyenoord mocht als winnaar van het Europese clubtoernooi ook aantreden in de strijd om de wereldbeker voor clubteams. Het Argentijnse Estudiantes ging over twee wedstrijden over de knie. Moulijn kon bij Feyenoord steevast rekenen op de steun van zijn teamgenoten. Een iconisch moment dateert van 8 september 1965. De aanvaller werd stevig aangepakt door Real Madrid-verdediger Vicente Miera, waarop hij besloot om revanche te nemen door de achtervolging in te zetten. Medespelers van de Rotterdammers sprongen onmiddellijk voor hem in de bres. “Coen, beheers je! Jongens, jongens, dit kan toch niet”, zo luidde het iconische commentaar van Bob Spaak. Vandaag in 1965 kon Coen Moulijn zich niet beheersen na een forse overtreding op hem tijdens het Europa Cup I-duel tussen #Feyenoord en #RealMadrid. pic.twitter.com/HbQ2UyZHII— Staantribune (@Staantribune) September 8, 2019 Terugkeer bij Xerxes In 1972 zwaaide Moulijn af bij Feyenoord. De aanvaller speelde nadien een jaar niet, maar liet zich in 1973 overtuigen om een comeback te maken bij amateurclub Xerxes. In zijn eerste wedstrijd raakte het Rotterdamse voetbalicoon werkelijk geen bal en ook in de daaropvolgende maanden bleef de glans uit. De nieuwe trainer Bob Janse besloot halverwege het seizoen in te grijpen. In het boek Kraan en de donderstenen van Feyenoord verklaarde Janse: “Ik heb hem apart genomen en ik heb eerlijk gezegd: ‘Coen, ik ga je niet langer voor schut zetten. Misschien ben je boos, misschien niet, maar ik moet je tegen jezelf in bescherming nemen.'” Nog voor het einde van het seizoen 1973-1974 kwam de voetbalcarrière van Moulijn definitief ten einde. PeriodeClub1954-1955Xerxes1955-1972Feyenoord1973-1974Xerxes Interlandcarrière Op 8 april 1956 debuteerde bondscoach Max Merkel in het Nederlands elftal. In de oefeninterland tegen België (0-1 overwinning) speelde de aanvaller de volle negentig minuten. Het Nederlandse basisteam bestond verder uit Frans de Munck, Cor van der Hart, Kees Kuijs, Roel Wiersma, Jan Notermans, Jan Klaassens, Coy Koopal, Tinus Bosselaar, Sjel de Bruyckere en Bram Appel. Ruim twee jaar na zijn debuut stonden België en Nederland weer eens tegenover elkaar voor een vriendschappelijk onderonsje. De oranjehemden maakten indruk door op bezoek bij het buurland met 2-7 te winnen. Abe Lenstra en Faas Wilkens maakten indruk door elk tweemaal te scoren, maar op aangeven van zijn iconische teamgenoot uit Friesland mocht de Rotterdammer ook zijn eerste interlanddoelpunt achter zijn naam zetten. Moulijn speelde zijn 38ste en laatste interland voor het Nederlands elftal op 22 oktober 1969. Het betrof een WK-kwalificatiewedstrijd tegen Bulgarije (1-1). Oranje kwalificeerde zich niet voor de eindronde van 1970. In 1974 én 1978 bereikte Nederland daarentegen de WK-finale, maar zowel West-Duitsland als Argentinië stond ultiem succes in de weg. Leven na zijn carrière en overlijden In 1961, nog tijdens zijn actieve carrière, opende Moulijn een dames- en herenmodezaak aan de Langenhorst in Rotterdam. Tot zijn dood op 4 januari 2011 bleef hij de eigenaar. Moulijn werd op nieuwjaarsdag van dat jaar getroffen door een herseninfarct en overleed drie dagen later op 73-jarige leeftijd aan de gevolgen daarvan. Moulijn was in 1971 al ontsnapt aan de dood. Zijn auto werd gegrepen door een passerende trein, maar dit bleef zonder verstrekkende gevolgen. In april 1972 ontstond er een gerucht dat Moulijn zelfmoord had gepleegd. Feyenoord-aanvoerder Rinus Israël hoorde het verhaal ook en besloot zijn familie te bellen voor condoleances, maar kreeg tot zijn eigen schrik Moulijn zelf aan de lijn. Zelfs de politie moest ingrijpen om dit verhaal uit de wereld te halen. Niet vergeten In 1970 werd Moulijn ridder in de Orde van Oranje-Nassau, waar de Rotterdammer in 1979 lid van verdienste werd van Sportclub Feyenoord. In 2009 verscheen er een biografie van de voormalig Feyenoord-ster en plaatste men een standbeeld op het voorplein van De Kuip. Moulijn bezocht de thuiswedstrijden van Feyenoord in zijn laatste jaren steevast vanuit een skybox. Feyenoord stond op 5 januari 2011 stil bij het overlijden van Moulijn door een minuut stilte te houden. Bij de uitvaart passeerde de rouwstoet onder meer De Kuip onderweg naar het crematorium. Supporters van de Rotterdamse club brachten een fraai eerbetoon middels fakkels en het zingen van Feyenoord-liederen. Nog datzelfde jaar werd besloten om de Marathonweg om te dopen tot Coen Moulijnweg. De Feyenoord-mascotte Coentje is vernoemd naar Moulijn. Datzelfde geldt voor het jaarlijkse voetbaltoernooi voor jeugdteams op de velden van SC Feyenoord en XerxesDZB. Laatste update: 14 december 2023