Berghuis klaar om Italië te slopen

Steven Berghuis maakte het Frank de Boer steeds lastiger om hem te passeren bij het Nederlands elftal. De buitenspeler van Feyenoord zorgde in de wedstrijd tegen Bosnië Herzegovina in twintig minuten meer gevaar dan Quincy Promes en Donyell Malen samen en kan ook tegen Italië van groot belang zijn. 

Steven Berghuis had zijn achttiende interland wellicht wat anders voorgesteld. De rechtsbuiten van Feyenoord was de beste man in het duel met Mexico (1-0 verlies, red.) maar bondscoach Frank de Boer hield vast aan zijn al eerder vastgestelde basiselftal met Donyell Malen als rechtsbuiten en Quincy Promes op de linkerflank. 

Steven Berghuis tegen Bosnië

Vooral de keuze voor Promes deed veel stof opwaaien. De 28-jarige Ajacied is bij zijn club dit seizoen niet in goeden doen, terwijl Berghuis bij Feyenoord wekelijks bewijst dé grote man te zijn. Toch klonk er na afloop van de wedstrijd niet alleen kritiek op de keuze voor Promes, maar waren er ook geluiden die de uitverkiezing van Malen aan de kaak stelde. 

De aanvaller van PSV zou te vaak naar binnen trekken en zou het daardoor spits Luuk de Jong een stuk lastiger hebben gemaakt om zijn stempel op de wedstrijd te drukken. Die kritiek was bijzonder: de rechtsbuiten van het Nederlands elftal speelt al sinds de tijden dat Arjen Robben het Oranje nog om de schouders had met twee hangende buitenspelers, in die tijd had het Nederlands elftal echter wel vleugelverdedigers die méér met de ontstane ruimtes deden dan Denzel Dumfries (PSV) en Daley Blind (Ajax) deden in de wedstrijd tegen Bosnië Herzegovina. 

Op het moment dat Berghuis in het elftal kwam, begon Nederland opportunistischer te spelen en kreeg Luuk de Jong in de spits opeens wel ballen op zijn hoofd in plaats dat hij telkens in zijn voeten werd aangespeeld. Dat was tegen een opponent zoals Bosnië erg handig, alleen zal er tegen Italië een ander soort dreiging van Berghuis moeten uitgaan om het de voormalig wereldkampioen lastig te maken. 

Feyenoord-rol

In Bergamo zal Berghuis, mits hij door Frank de Boer in de basis wordt gezet, meer richting zijn Feyenoord-rol gaan spelen. Coach Dick Advocaat geeft Berghuis in Rotterdam eigenlijk een carte blanche om zijn rol in te vullen en heeft met Ridgeciano Haps een linkervleugelverdediger die het veld breed houdt en over voldoende aanvallende capaciteiten beschikt om ook in offensief opzicht een positieve rol te spelen. 

Bij het Nederlands elftal zit daar al één groot verschil: alleen Owen Wijndal (AZ) is qua spel te vergelijken met Haps, Blind en Nathan Aké (Manchester City) staan vooral defensief hun mannetje en zullen daarom ook naar verwachting de voorkeur krijgen boven de AZ-back. Dat neemt echter niet weg dat Berghuis ook zonder over hem heen denderende vleugelverdediger tegen Italië in zijn Feyenoord-rol kan spelen. 

Oranje start waarschijnlijk met Memphis Depay weer op de plek van Luuk de Jong, dus de voorzetten die Berghuis tegen Bosnië liet zien, kunnen dan sowieso tot het minimum beperkt worden. Doordat Berghuis met een speler zoals Memphis samenspeelt, kunnen er wel veel positiewisselingen ontstaan in de as van het veld, waardoor de Italiaanse defensie keuzes moet gaan maken in een poging de organisatie te verstoren.

Memphis-combinatie

Toch zal de meeste aandacht van de Italiaanse achterhoede uitgaan naar Memphis. De 26-jarige aanvaller van Lyon zwerft over het hele veld en is daardoor lastig te bespelen voor de defensie, waardoor er wellicht één of twee mannetjes op hem staan. Daardoor kan er ruimte ontstaan voor Berghuis in de as van het veld. 

Waar tegen Bosnië het centrum overvol was, hoeft dat tegen Italië niet per sé het gevolg daarvan te zijn – zelfs niet wanneer Nederland met een hangende linksbuiten én een aanvallende middenvelder speelt. Sterker nog: Berghuis is met zijn 18 interlands internationaal wellicht één van de meest onbekende spelers, waardoor de Feyenoord-ster een belangrijke troef kan worden in de strijd om een resultaat in Bergamo. 

Van alle aanvallers van het Nederlands elftal, heeft hij de meest ideale combinatie van dribbeltalent, overzicht én een goede pass / trap in zijn linkerbeen. Wanneer hij wat ‘stijver’ op rechts gaat spelen, zorgt hij er daarnaast voor dat de linksback van Italië – zoals in het vorige duel tegen Nederland – niet alle vrijheid heeft om naar de overkant te lopen alsof hij een zebrapad bewandelt. Eén ding is dan wel belangrijk: Memphis zal dan dieper in de spits moeten staan dan hij de afgelopen wedstrijden deed. Op het moment dat de aanvaller van Lyon zich (te veel) laat inzakken, loopt hij ook veel ruimtes voor zijn medespelers dicht. 

Italië sloper

Wanneer het Nederlandse middenveld in de wedstrijd tegen Italië zich meer moet richten op de defensieve taken, kan er een nog groter voordeel voor Berghuis ontstaan. De vleugelspeler heeft daardoor meer ruimte op de rechterflank om ‘in te dribbelen’ en kan zijn moment kiezen om naar binnen te snijden en Memphis of de aansluitende Georgino Wijnaldum aan te spelen. 

Zo kan het Nederlands elftal het Italiaanse elftal slopen door middel van reactie-voetbal in plaats van zelf het spel écht te maken. Wanneer Oranje net als in Bonsië de defensie van de Italianen eerder onder druk zet en dwingt de lange bal te spelen, kunnen Berghuis en de andere aanvallers ook dieper in het veld blijven staan en hun kans afwachten. 

Het meest ideale scenario voor Berghuis is dat niet Memphis, maar Luuk de Jong opnieuw in de punt van de aanval speelt en dat Depay als linksbuiten start. Op dat moment heb je zowel links als rechts in de aanval eenzelfde soort dreiging én heb je twee spelers die geen (opkomende) vleugelverdedigers nodig hebben om de spits in stelling te brengen. Dat De Boer die keuze maakt, lijkt echter onwaarschijnlijk. Eerst maar eens zien of Berghuis daadwerkelijk aan de aftrap staat.