De silo van Feyenoord blijft maar strooien

Mats Wieffer bereikte een principeakkoord om zijn Feyenoord-contract met één seizoen te verlengen. De revaluatie van het aanstaande kampioensjaar van de Rotterdammers kreeg daarmee een beloning voor zijn stormachtige ontwikkeling. Dat nieuwe contract, en vooral zijn nieuwe status als basisspeler en international, nemen een nieuwe test met zich mee. Een die tegen AS Roma al in de praktijk kan komen…

Mats Wieffer en Feyenoord

Een klein jaar geleden werd ene Mats Wieffer door Feyenoord bij Keuken Kampioen Divisie-club Excelsior weggeplukt. De middenvelder voegde zich onder de rook van het vertrek van sterspelers als Fredrik Aursnes bij de selectie. Al snel viel ‘ie op bij trainer Arne Slot. Niet door de stilistische speelstijl zoals Sebastien Szymanski. Ook niet de trots en passie in het spel van Orkun Kökçü. De combinatie tussen kracht en techniek die Quinten Timber binnen de selectie bracht, zijn dat ook niet.

Wieffer viel alleen maar op door van simpelheid zijn troef te maken.

Misschien herkende Slot dat wel uit zijn eigen spel – oké, en dat van Thomas van den Belt. De trainer van Feyenoord speelde in zijn actieve carrière zoals hij zijn teams  als coach laat voetballen. Altijd met de borst vooruit. Maar, op een rotschop op z’n tijd na, minstens zo vaak bedachtzaam.

Vooral als speler van PEC Zwolle was Slot in dat eerste de beste – en ja, dan  kom je ook weer uit bij Thomas van den Belt. Maar de bedachtzaamheid waarmee Wieffer speelt, zal zelfs voor de trainer van Feyenoord jaloersmakend zijn.

De silo van Rotterdam-Zuid

Van nature is Wieffer een centrale of zelfs aanvallende middenvelder. Zijn bouw (1,88 meter) en de kennis van aanvallende middenvelders-looplijnen zorgen ervoor dat Wieffer een voorsprong heeft in het defensieve gedeelte van zijn takenpakket. Ondanks dat hij vorig seizoen ongeveer een kwart van de Excelsior-wedstrijden als verdedigende middenvelder speelde (de overige 75% vooral centrale middenvelder, red.), eindigde zijn Feyenoord-spel in een basisplek bij Oranje tegen Gibraltar.

In de omgeving van Borne (geboorteplaats Wieffer) en Bergentheim ligt het antwoord op de speelstijl van Wieffer. Als je niet op pleintjes leert voetballen, maar op knollenvelden en andere weilanden, neemt dat andere krachten met zich mee.

In de Randstad staat de grootste silo op het gras van De Kuip. Een silo is een grote toren waar de boerderijdieren hun brandstof vandaan halen.

In het spel van Feyenoord is Wieffer die voederbak voor de rest van het team.

De rol van Wieffer

Het belangrijkste lekkernij dat Wieffers spel brengt, komt door het vooruit denken zonder bal en handelingssnelheid aan de bal – oftewel: de functionele techniek waar onder andere bondscoach Ronald Koeman het over had. In dezen is het vooruit denken niet alleen offensief. Vooruit denken in defensieve situaties voorkomt dat je als speler in duel komt met een tegenstander.

Als ‘onnatuurlijke’ verdedigende middenvelder is Wieffer met 1,5 intercepties per negentig Eredivisie-minuten aantoonbaar beter in het inschatten van bepaalde situaties dan bijvoorbeeld Ibrahim Sangaré.

Wieffer komt fysiek meer in de buurt van de PSV-middenvelder dan bij Aursnes. Dat neemt ook een andere speelstijl met zich mee. De Noorse verdedigende middenvelder kon na een balverovering/interceptie zelf in de open ruimtes op het middenveld dribbelen. De meer teruggetrokken rol van  Wieffer ervoor dat Kökçü nu in die ruimtes kan duiken.

Voer voor uitblinkende teamgenoten

Wanneer de spelsituatie daarom vraagt, kan Kökcü achter bewegen als de middenvelder een duel aan gaat en Feyenoord snel kan profiteren van een open passlijnen bij een omschakelmoment – met (bijvoorbeeld) als gevolg de glansrol van de Nederlandse Turk in de eerste wedstrijd tegen AS Roma.

Zo hoeft de aanvallende middenvelder, vaak Szymanski, niet zo vaak meer in te zakken om een opbouw lopend te krijgen. De Poolse aanvallende middenvelder komt daardoor steeds vaker in de ruimtes waar zijn Berghuis-achtige speelstijl tot zijn recht komt – en Szymanski zoals tegen sc Cambuur  Leeuwarden die bal vanuit een moeilijke schotpositie de bal in het net liet verdwijnen.

Om maar te zwijgen over de actiezones van de buitenspelers van Feyenoord – hoe sneller zij de bal hebben na een omschakeling/van-links-naar-rechts-voetbal, hoe meer ruimte ze hebben – en de kansen die dat Santiago Giménez oplevert.

De speler die Slot niet wist dat hij had

Het succes van Wieffer legt in zekere zin een ontwikkeling die Arne Slot dit seizoen doormaakte bloot. De trainer van AZ heeft een duidelijke voorkeur voor een spelmaker voor de defensie als laatste pion – een beetje zoals zichzelf en ja, Van den Belt.

Timber valt met zijn spelersprofiel een beetje tussen een Aursnes en een Wieffer in: hij is sterker en offensief-technisch sterker dan Wieffer, maar legt het af op handelingssnelheid en het vanuit een bepaalde rol of functie voetballen.

Tijdens het WK en de winterstop maakte Slot via de media nog duidelijk dat hij er graag een verdedigende middenvelder bij wilde hebben. Er werd (weer) geboden op Ramiz Zerrouki. De FC Twente-middenvelder mocht (weer) niet weg.

Aankomende zomeraanwinst Van den Belt kan als defensieve middenvelder spelen. De PEC-uitblinker heeft meer aanvallende impulsen in zich dan de huidige nummer zes van Feyenoord – en daarmee lijkt die transfer meer op een Kökcü transfer-vrijbrief dan een nieuwe directe concurrent voor Wieffer.

De Feyenoord-silo die blijft strooien

Dat zijn geruisloze opmars bij Feyenoord doorging bij Oranje, is een teken dat dit voorlopig nog niet ophoudt. Helemaal niet op het moment dat hij ook in de Europa League een grote ontwikkeling doormaakte – denk maar in: het verschil tussen de Wieffer uit de groepsfase en de Wieffer die tegen AS Roma op het middenveld heerste.

De volgende wedstrijd tegen de Romeinen is het volgende moment dat Wieffer kan bewijzen een  snelle leerling te zijn. Het Roma van José Mourinho bleek in de thuiswedstrijd door een doelpunt van de verdedigende middenvelder geen onneembare horde.

In het veldspel lukte het de Rotterdammers echter niet om het blok met drie centrale middenvelders, drie centrumverdedigers en twee wingbacks te doorbreken.

Deels omdat ook de buitenspelers van Feyenoord steeds de drukte in dribbelde. Deels omdat spits Giménez na een tsunami van complimenten verdronk in de geslepen tactiek van Mourinho. Deels omdat Feyenoord door de as van het veld alleen via Kökcü iets in te brengen had.

Dat blijft, naast de stormachtige ontwikkeling van Wieffer, een gegeven van de 23-jarige middenvelder: het is (voorlopig) een silo met voer strooit voor het huzarenstukje van een ander – en die is (net als een type Van den Belt volgend seizoen) broodnodig in De Kuip.