In de zomer van 2007 betaalde het Manchester United van Sir Alex Ferguson 27 miljoen euro voor een groot Braziliaans Talent. Zijn naam: Anderson Luís De Abreu Oliveira. Oftewel: gewoon Anderson. Hij stond in de boeken als een van de grootste talenten van die tijd, maar toch sloot hij zijn ‘teleurstellende’ carrière al op 31-jarige leeftijd af. Dat heeft zo zijn redenen volgens zijn oud-ploeggenoot Ben Foster en oud Manchester United personal-coach Mick Cregg.
Ferguson wilde ‘luie’ Anderson met stok slaan
In zijn jeugdjaren werd Anderson bekroond tot voetballer van het WK Onder-17. Op zijn achttiende won hij de Golden Boy-award en daarna werd hij al regelmatig opgeroepen voor het Braziliaanse nationale team. Men voorspelde hem een grote toekomst en de stap naar een grote club als United was een logische. In Manchester kon Anderson zijn grote talent in wereldtop tentoonstellen en zich in de loop van de jaren manifesteren tot een van de beste spelers van de wereld. Dat was het plan in ieder geval, maar het liep anders. De Braziliaan speelde acht jaar voor The Red Devils en won wel vier Premier League-titels en één Champions League (in 2009), maar daar had hij niet zo’n heel groot aandeel in. Vervolgens vertrok hij via de achterdeur en sloot de middenvelder zijn carrière af op 31-jarige leeftijd bij de Turkse club Adana Demirspor.
‘Hij had de beste ter wereld kunnen zijn, maar het kon hem niks schelen’
Oud-doelman Ben Foster verklaart waarom Andersons carrière uiteindelijk op niets uitgelopen is en vertelt ook hoe goed de Braziliaan volgens hem had kunnen worden: “Hij had op een gegeven moment de beste speler ter wereld kunnen zijn, ik beloof je dat hij dat had kunnen worden”, zegt hij in de zogenaamde UTD Podcast. “Maar het kon hem gewoon niet schelen, hij gaf nergens om. Bij Carlos Tévez was het hetzelfde. Je zette hem op het veld en oh my God. Maar daarnaast… Dat moet wel iets Zuid-Amerikaans zijn…
Mick Clegg, die destijds Anderson begeleide, geeft aan zich geërgerd te hebben aan Anderson: “Anderson was me er eentje. Je kon geen aardiger persoon vinden, hij was populair bij iedereen, maar hij was een luie donder. Hij had altijd zo zijn excuses. Ik had vroeger een stok en ik zei al heel vroeg tegen Alex Ferguson: als hij zo doorgaat, haal ik naar hem uit met mijn ‘bleeding‘ stok.” Ferguson negeerde hem destijds, maar kwam er later op terug: “Toen, zes weken later, kwam Fergie me zoeken. Waar is die ‘bleeding‘ stok? Geef mij die stok maar. Ik wil hem slaan.”
Snap jij Ferguson?
- Ik wel
- Ik niet
