Bondscoach staat voor ultiem meetmoment

Frank de Boer vertelde dat hij zich een andere start had voorgesteld als bondscoach van het Nederlands elftal. De 50-jarige trainer wacht na wedstrijden tegen Mexico (0-1 verlies) en Bosnië Herzegovina (0-0) nog steeds op zijn eerste overwinning. De aankomende wedstrijd tegen Italië geldt echter als zijn ultieme meetmoment. 

Het positieve gevoel dat er na twee jaar Ronald Koeman rondom het Nederlands elftal was ontstaan, lijkt ver weg. Na het vertrek van de huidige trainer van FC Barcelona zouden de Oranje-sterren het spel gaan regelen, maar konden zij onder toeziend oog van interim-bondscoach Dwight Lodeweges geen potten breken tegen Polen en ging de ploeg helemaal nat tegen de Italianen. 

Nederland – Italië

Vooral in de wedstrijd met Italië werden de spelers van het Nederlands elftal met twee benen op de grond gezet. De geslepen internationals uit het land van de laars overklasten de spelersgroep van Oranje zo’n beetje op elk vlak. De Italianen maakten het Oranje onmogelijk om in het gebruikelijke spelletje te komen, met alle gevolgen van dien. 

Dat begon al in de Italiaanse voorhoede. De aanvallers zetten vooral het defensieve middenveld van Oranje al vroeg onder druk, waardoor Frenkie de Jong en Marten de Roon – die geschorst is voor het duel in Bergamo – vaak alleen de centrale verdedigers konden inspelen om zeker te zijn dat de bal niet verspild werd. Aangezien de aanvallers van Italië daarna doordrukten, dwongen zij de Nederlandse achterhoede vaak om een lange bal naar voren te geven, waar spits Memphis Depay vrijwel altijd kansloos was in de lucht tegen Giorgio Chellini en Leonardo Bonucci. 

Kwam Oranje er voetballend wél een keer uit tegen de Italianen, dan stuitte het op het volgende probleem. Gelegenheidsrechtsbuiten Georginio Wijnaldum en aanvallende middenvelder Donny van de Beek maakten allebei dezelfde, diepgaande beweging terwijl Memphis een keer níét in de bal kwam. 

Door het ontbreken van die wisselwerking kwam het combinatievoetbal vanuit het middenveld niet op gang en was elke Oranje-aanval gemakkelijk te verdedigen voor Italië. Wanneer Italië zo’n aanval afsloeg, konden zij gemakkelijk het veld oversteken via de linkerkant – waar Wijnaldum niet stond – en zo eindigde praktisch elke aanval van de gastheer van vanavond een mogelijkheid omdat Nederland vaak nog uit aanvallende posities terugkeerde terwijl het moest verdedigen. 

De Boer-wedstrijd

Na die desbetreffende wedstrijd tegen Italië was het voor de KNVB – en het voetbalpubliek – wel duidelijk dat er een bondscoach met zeggenschap nodig was. De hoge heren van de voetbalbond vonden in Frank de Boer hun nieuwe trainer. De start van de bondscoach liet ook aan hemzelf de wensen over, maar de wedstrijd in Bergamo kan voor De Boer méér dan zijn eerste overwinning opleveren. 

Sterker nog: De Boer kan in negentig minuten voetbal alle criticasters de mond snoeren. Natuurlijk waren de eerste twee wedstrijden onder zijn leiding allerminst om trots op te zijn, maar met Italië heeft de nieuwe bondscoach een ideale ‘De Boer-tegenstander’. Dat is een ploeg waar je eigenlijk kansloos tegen bent, maar desalniettemin toch van wint, zoals De Boer deed bij zijn debuutwedstrijd voor Ajax tegen AC Milan. 

De bondscoach zal de beelden van de vorige ontmoeting met Italië inmiddels kunnen dromen. Toch lijkt een resultaat halen in Bergamo een onmogelijke opdracht. Met de nadruk op lijkt; de wedstrijd in Amsterdam liet in alle opzichten zien wat het Nederlands elftal vanavond níét moet doen, maar het is de vraag of De Boer zich (wederom) aan zijn eerder bedachte strijdplan houdt. 

Nederland – Italië

Omdat al vóór de wedstrijd tegen Mexico vaststond dat Quincy Promes en Donyell Malen als vleugels in Bosnië zouden starten, moest Berghuis het met een invalbeurt doen. Dat laat zien dat De Boer overtuigt is van zijn eigen keuzes, maar ook dat hij zich niet gemakkelijk op andere gedachten laat brengen. Al werd in een vraaggesprek met de NOS al wel duidelijk dat Berghuis een goede kans maakt op een basisplaats, wat een groot deel van de problemen uit de vorige wedstrijd (geen dekking voor de opkomende back) al zou oplossen. 

Daarnaast speelde er dezelfde opbouwende problemen in zowel de wedstrijd tegen Italië als tegen Bosnië. Hoewel deze tegenstanders een heel andere tactiek kozen (Italië zette vroeg druk, Bosnië zakte ver in) wisselden de looplijnen op het middenveld elkaar niet af. De spelers gingen over het algemeen diep, terwijl zich niemand in de bal kwam, waardoor zowel Bosnië als Italië hun defensieve organisatie gemakkelijk konden behouden en Oranje niet gevaarlijk kon worden. 

Daar komt in het aankomende duel nog een extra probleem bij: Marten de Roon, die de defensieve balans op het middenveld waarborgt, is geschorst en moet dus vervangen worden. Wanneer De Boer daar een ander type speler (lees: meer offensieve optie) neerzet, dan loop je het risico om overlopen te worden door de as van het veld. 

Meetmoment

Maar het belangrijkste lijkt toch dat Nederland een manier vindt om zich onder de hoge pressing van de Italianen uit te spelen. Op het moment dat dit precies zoals de afgelopen ontmoeting gaat (lange ballen op Memphis) dan speel je praktisch een verloren wedstrijd. De kans dat Memphis op linksbuiten speelt en De Boer kiest voor Luuk de Jong als targetman om kopduels te winnen en de bal voorin vast te houden, lijkt echter klein. 

Hoe Nederland ook aantreedt in Italië: de wedstrijd in Bergamo is zonder twijfel hét meetmoment voor bondscoach De Boer. Eerder dan welke coach dan ook is het voor hem ‘erop of eronder’. Wanneer Oranje wint van Italië, is hij de gevierde man en zijn de eerste twee matige duels onder zijn leiding al lang vergeten. Als het Nederlands elftal nóg minder presteert als in de thuiswedstrijd tegen de Italianen, zal de karakteristieke frons niet alleen op het voorhoofd van De Boer verschijnen, maar als een rode draad op het gelaat van de Nederlandse voetbalfan staan.