Stiekem was er bij PSV de hoop op een mooi resultaat tijdens de Champions League-herstart bij Arsenal, maar het werd een zeer teleurstellende avond voor de Eindhovenaren: 4-0 Maar bovenal ook een duel waarin de ploeg van Peter Bosz een behoorlijk confronterend lesje in effectiviteit kreeg voorgeschoteld. Iets wat de Brabanders met wat meer realistisch voetbal misschien hadden kúnnen voorkomen. De naïviteit voerde daarentegen de boventoon in Londen.
Hoe PSV wel dúrfde te voetballen, maar dit op een bepaald moment beter niet meer had moeten doen
Aftasten. Van beide kanten. Zó begon de eerste wedstrijd in het hoofdtoernooi van de prestigieuze Champions League voor Arsenal en PSV sinds jaren. De Eindhovenaren voetbalden tijdens het vroege begin nog ontspannen, terwijl de Londense gastheren vooral via doelman David Raya de opbouw door middel van een lange crossbal verzorgden.
De eerste échte kans was meteen een doelpunt voor The Gunners. Dat hadden de Brabanders helemaal aan zichzelf te wijten, vooral door matig keeperswerk van Walter Benítez. Hij verwerkte een afstandsschot van oud-Vitesse-speler en voormalig Heerenveen-middenvelder Martin Ødegaard niet goed, waardoor de inlopende Bukayo Saka de bal tegen het net kon deponeren: 1-0.
Daarmee gebeurde precies wat de mannen van trainer Peter Bosz niet wilden: een veel te vroege openingstreffer. Waardoor PSV meteen al in de achtervolging moest. Arsenal bleef rustig en geconcentreerd rondspelen en de Eindhovense bezoekers probeerden door fel spel zo snel als mogelijk de bal in bezit te krijgen.
Om zo te trachten in de buurt te komen van het vijandelijke doel. Dát lukte in het eerste bedrijf maar mondjesmaat, soms deelde balvirtuoos Noa Lang – die bij tijd en wijle iets probeerde – een speldenprikje uit. Maar niet meer dan dat, op dat moment althans. De Bosz-formatie moest vooral het accent leggen op het verdedigen.
Effectiviteit
Bosz had overigens Jordan Teze een plekje in de basisopstelling gegeven, ten koste van André Ramalho. Precies vanaf de plaats waar Teze werd geacht zijn verdedigende werk zo goed mogelijk te doen, kwam ook het tweede doelpunt van de avond. Leandro Trossard haalde vernietigend uit en zette zo de voetballes in effectiviteit voor de PSV’ers voort. (2-0)
Opmerkelijk genoeg besloot Bosz niet om zijn team wat meer te laten inzakken in plaats van druk te blijven zetten, waardoor de ruimtes wat kleiner zouden worden. Hiermee had PSV in ieder kunnen proberen om daarna was kansjes van de counter proberen te forceren. De Eindhovenaren bleven echter de aanval zoeken.
Soms leek het erop dat de thuisclub de Eindhovense gasten in een soort van slaap wilde sussen, om dan met een paar tempoversnellingen – meestal was er een enorm gat op het PSV-middenveld – meteen weer keihard toe te slaan. Bij de 3-0 van Gabriel Jesus was dit in ieder geval zo. De geheel vrijstaande aanvaller liet uit het niets het net bollen achter Benítez die geen schijn van kans had.
Einde van een droom
Daarmee was de droom van PSV heel misschien voor een grote verrassing te gaan zorgen in het Emirates Stadium na een dik half uur spelen alweer vervlogen. Het thuispubliek juichte, terwijl de 2000 meegereisde fans uit Nederland weinig tot niks te lachen hadden. Over het vertoonde spel althans. Daarvoor was het krachtsverschil namelijk simpelweg te groot.
Bosz ploeg speelde wel met durf, maar dat was eigenlijk te naïef tegen een Engelse ploeg die de PSV-trainer zelf na afloop “één van de besten van de wereld” noemde. Het werd uiteindelijk na dik negentig minuten spelen ‘maar’ 4-0 voor de Londenaren en daar was helemaal niks op af te dingen. Met wat meer verdedigend spel had die eindstand voor PSV misschien iets lager kunnen zijn.
Peter Bosz staat er echter om bekend dat hij graag mee wil voetballen, tegen welke opponent dan ook. In het verleden deed hij dit ook al vaker, niet altijd met onverdeeld succes. In de Nederlandse Eredivisie slaagde de coach met die tactiek tot op heden met verve, maar in het miljoenenbal dat de Champions League is, is dat strijdplan niet de altijd de juiste. Omdat door de teveel weggegeven ruimtes de tegendoelpunten wel érg gemakkelijk geschonken worden.
Waardoor zorgen voor een verrassing eigenlijk een onmogelijke missie wordt. Dát heeft Arsenal inmiddels in ieder geval met duidelijke cijfers aangetoond. Bosz heeft nu nog (minimaal) vijf topwedstrijden op het Europese toneel om te schaven aan zijn eigen spelopvatting. Dus: iets minder vooruitstrevend voetballen en méér kiezen voor realisme.
Peter Bosz heeft een tactische fout gemaakt?
- Ja
- Nee
