De Jong-miljoenen (nog) niet nodig voor FC Barcelona

Foto: De Jong-miljoenen (nog) niet nodig voor FC Barcelona

FC Barcelona moet een kleine tweehonderd miljoen euro uit een hoge hoed toveren ook volgend seizoen de selectie in te mogen schrijven voor de competitie. Dat leidde meteen weer tot geruchten met betrekking tot Frenkie de Jong, die nog steeds in de warme belangstelling staat van Manchester United. De Jong sprak opnieuw uit bij Barcelona te willen blijven. Eén geluk: de club heeft de De Jong-miljoenen voorlopig niet nodig.

Frenkie de Jong, die opnieuw aangaf bij Barcelona te willen blijven, ontpopt zich dit seizoen eerder de route naar sportief-gestuurde inkomsten dan een snelle inkomstenbron (transfersom) en salarisbesparing. Dat laatste is nog steeds de grootste kostenpost van Barcelona, maar niet het enige hoed waar Barça centen vandaan kan, en vooral mag toveren.

Gelijkenissen in Barcelona-beleid van Bartomeu en Laporta

De Catalanen betalen nog steeds de rekening voor de tijd waar spelers als Philippe Coutinho en Ousmane Dembélé voor honderden miljoenen euro’s werden overgenomen. Achter die mega-transfersommen, ook voor De Jong werd 86 miljoen euro neergelegd om hem los te weken bij Ajax, gaat echter de grootste kostenpost schuil: het salaris van de speler. Het is algemeen bekend dat FC Barcelona daar op “moet” besparen, al zijn salarissen en transfersommen niet de enige manier om kosten te besparen of een quick cashflow te genereren.

Dat trucje kan FC Barcelona echter niet jaren volhouden. De club draait jaarlijks een omzet van zo´n achthonderd tot één miljard euro. Het grootste gedeelte van die inkomsten gaat op aan salarissen. Daar zit ook het misverstand dat leidt tot de ‘tweehonderd miljoen euro aan salarisbesparingen’ en het al gecommuniceerde feit dat Barcelona óók dit seizoen moest besparen.

Door de trucs van Laporta, hoefde dat niet en kon er zelfs méér worden uitgegeven aan salarissen – zoals in de prognose van het jaarverslag uit 2021-2022 staat vermeld.

Hoe Barcelona dat bekostigde? Een extra lening van zo’n 900 miljoen euro (in mei 2022 bij Goldman Sachs) om de schulden af te kunnen betalen (!) en de honderden miljoenen euro’s die de verkoop van een deel van de TV-rechten en media-afdeling van de club opleverde.

Met andere woorden: Laporta houdt vast aan de basis van het beleid van Bartomeu, geeft nog steeds meer geld uit dan er binnen komt en zorgt er met zijn handelingen voor dat Barcelona op de lange termijn minder inkomsten heeft – want het moet een percentage van de TV-gelden afstaan én de inkomsten vanuit de media-afdeling zijn ook niet meer (volledig) voor de club.

Dan is het ook niet gek om hetzelfde resultaat te krijgen: dat krijg je immers als je problemen verplaatst in plaats van per direct oplost. Dat laatste was, helemaal in het geval van FC Barcelona, een doodsteek geweest: zonder dat extra budget hadden spelers als Robert Lewandowski, Raphinha en Jules Koundé niet bij Barcelona gespeeld en had Frenkie zijn ontwikkeling in Catalonië niet die langverwachte kers op de voetbaltaart gegeven.

FC Barcelona’s transferplannen

Het is bijna een optelsom aan het worden: (nieuwe) financiële problemen bij Barcelona + snelle oplossing = Frenkie naar Manchester United. Eén blik op de selectie laat ook zien waarom dat is: jeugdspelers zoals Gavi en Pedri staan op een voetstuk, Nico speelt zijn wedstrijden op huurbasis bij competitiegenoot Valancia en komt óók uit die eigen jeugdopleiding. Voorin lopen er wel hoge transfersommen rond. Spelers als Ansu Fati hebben een hoge geschatte transferwaarde (50 miljoen euro, red.) maar niet de prestaties om een transfersom binnen te slepen die veel van de lopende kosten dekt – clubs gaan immers geen honderd-miljoen-bedragen neertellen voor een aanvaller met zes doelpunten en drie assists in 36 Barcelona-wedstrijden dit seizoen.

In tegenstelling tot de verhalen in de media, voorzag voorzitter Laporta bij SPORT een heel ander geluid. Volgens de voorzitter viel niet te ontkennen dat er financiële offers gemaakt moesten worden, maar de club zou hoe dan ook nieuwe spelers contracteren. Daarnaast stelde de voorzitter dat er een beroep gedaan werd op de jeugdopleiding van de club, van oudsher de belangrijkste bron van nieuw spelersmateriaal voor de club.

Kijk je naar de huidige selectie van Barcelona, zijn er drie inkomstenstuwers voor de Catalanen. De Jong valt daar niet onder, mede door zijn nieuwe uitspraken over een langer FC Barcelona-verblijf en zijn steeds dominantere rol op het middenveld van de Catalanen. De Jong werkt toe naar de droomtransfer die hij in 2018 hoopte te maken. Destijds nog niet klaar was voor een rol die het zorgvuldige spel van Sergio Busquets kan laten vergeten.

De 34-jarige aanvoerder van Barcelona en het Spaanse nationale team is in Nederland altijd de mindere in vergelijking met De Jong. Doe je de Oranje-bril af, kijk je naar de facetten waar De Jong zich op heeft ontwikkeld sinds zijn Barcelona-tijd, dan zie je een wereld van verschil. Een broodnodige wereld van verschil; De Jong kan immers niet de risico’s nemen die hij bij Oranje/Ajax wél kon – het tikkie-takka-voetbal van Barcelona leuk is voor de aanvallers, maar veel discipline van de (verdedigende) middenvelders en de defensie.

Het spel van LaLiga

Als je uitgaat van 200 miljoen euro op zeshonderd miljoen euro salaris, is dat een enorme kostenbesparing (33% van het budget gaat eraf). Het salaris van De Jong is naar verluidt zo’n achttien tot twintig miljoen euro per seizoen. Daarmee staat hij hoog op de salarisberg. Kijk je alléén naar salaris, zou dat betekenen dat de verkoop van De Jong slechts 10% van de kostenbesparing oplevert. Moet Barcelona alle kostenbesparingen puur doorvoeren in het salarishuis, wordt het verplicht om alle grote spelers te laten vertrekken.

Welke organisatie daar nóg minder blij mee is? De beleidsbepalers van de Primera División, want die zien hun publiekstrekkers dan naar Engeland, Duitsland en Italië vertrekken.

De regels van Financial Fair Play schrijven voor dat een bepaald percentage van de jaaromzet (70%) uitgegeven mag worden aan spelerssalarissen en een club over drie jaar maximaal zestig miljoen euro verlies mag draaien. Die schrijven dus niets voor over de verplichting om salarissen naar beneden te halen, alléén wanneer de omzet van de club dat vraagt – en die werd door Laporta al eigenhandig naar beneden gehaald door het verkopen van onderdelen van de club.

Kun je het daarom Laporta kwalijk nemen dat hij de grenzen opzoekt? Natuurlijk niet. Kun je de voorzitter serieus nemen als ‘ie zijn beklag doet over de financiële situatie? Dat ook niet, want Laporta geeft (net als Bartomeu) ook de voorkeur aan het behouden van het merk/kwaliteitsspelers dan de broodnodige stap terug te doen en de club vanuit een nieuw (financieel) nulpunt opbouwen.

Daarvoor is het merk te groot, de fans van de club teveel verwend en dan had Laporta in eerste instantie de voorzittershamer niet eens in handen gekregen – die wordt immers verkozen door de leden van FC Barcelona en die worden traditioneel lekker gemaakt met topaankopen zoals Lewandowski. 

Wie betaalt de rekening?

De voorzitter lijkt er niet aan te ontkomen om met de bezem door de selectie te gaan. Barcelona wil zich, ondanks de grote financiële stop, nog steeds versterken met nieuwe spelers. Dat de club zich aankomende zomer opnieuw zal gaan richten op het binnenhalen van transfervrije (sub)topspelers, kan met potlood worden ingevuld. Dat de transfervrije aanwinsten van dit seizoen, bijvoorbeeld Franck Kessié als Frenkie na het vertrek van Busquets als vaste ‘zes’ wordt opgesteld, meteen in aanmerking komen voor een snelle winstmaker, kan ook uitgetekend worden.

Barcelona heeft naast Kessié (geschatte marktwaarde volgens Transfermarkt: 35 miljoen euro) en Ansu Fati (50 miljoen euro) met Ousmane Dembélé (60 miljoen euro) en Ferran Torres (35 miljoen euro) genoeg spelers van naam én een hoge geschatte transferwaarde. Dat geen club de 135 miljoen euro voor Dembélé gaat evenaren, is echter geen reden om te stellen dat Laporta, in tegensteling tot zijn veel bekritiseerde voorganger, de financiële toekomst van de club als belangrijkste uitgangspunt heeft voor zijn beleid.

Eén ding: de competitieorganisator keurde de loonlijst van Barcelona dit seizoen ‘gewoon’ goed. Daarmee wordt duidelijk dat óók de leiding van LaLiga het liefste hun merk wil beschermen dan een gezonde situatie creëert bij Barcelona. En ja, da’s logisch: hoe beter FC Barcelona presteert in Spanje en Europa, hoe meer exposure het Spaanse voetbal krijgt. Meer aandacht is meer geld, en dus meer reden om grote spelers aan te blijven trekken dan de hand écht op de knip te houden.

Daardoor hoeft FC Barcelona De Jong niet te verkopen. De noodzaak die in afgelopen zomer zo groot was, weegt niet op tegen het gat dat De Jong op het veld achterlaat. Dat laat vooral zien dat De Jong niet meer die doldwaze dribbelaar is en hij niet alleen op het veld en in de media als El Jefe (de baas) wordt omschreven.

Dat kon onze landgenoot niet zonder al die ‘loze’ minuten op het centrale middenveld en FC Barcelona kan de torenhoge rekeningen niet betalen zonder de sportieve successen waar De Jong bij Xavi een onmisbare schakel is geworden. Dat daarmee ook in de spelersgroep niet de aangewezen speler is om te vertrekken, betekent nog niet dat zijn Barcelona-toekomst ook echt gegarandeerd is. Dat een kat in het nauw gekke sprongen maakt, bewijzen Bartomeu, Laporta én LaLiga al jaren.

Wie betaalt de rekening bij FC Barcelona?

  • Joan Laporta
  • LaLiga
  • Frenkie de Jong
  • Andere spelers in selectie
83+ Votes

Lees meer

Deel op sociale media:

Wat kost gokken jou? Stop op tijd | 18+ | loketkansspel.nl | Gokken kan verslavend zijn, deel deze inhoud niet met minderjarigen | Algemene voorwaarden zijn van toepassing | #Advertentie