Het jongensboek van Arjen Robben en de Champions League

Arjen Robben werd zijn hele carrière geroemd om zijn snelheid, dribbels en karakter, maar tot 2013 ontbrak er iets. Om zijn naam definitief te vestigen moest Robben het hoogst haalbare winnen; de Champions League. Hij werd getest, maar gaf niet op en schreef een jongensboek. Letterlijk.

Bloedvorm
In het memorabele voetbaljaar 2010 verkeerde Arjen Robben in bloedvorm. Hij was in zijn eerste seizoen bij Bayern München één van de bepalende spelers in het winnen van de landstitel en beker. Met 4 Europese goals hielp hij de Duitse club ook naar de Champions League-finale. Daarin ontmoette Bayern München het Internazionale van José Mourinho. De Portugese coach had van Inter een geoliede vechtmachine gemaakt, die onverslaanbaar bleek.

Bayern werd in de finale slachtoffer van Diego Milito, die 2 keer scoorde. Niet Robben en Mark van Bommel, maar Wesley Sneijder mocht de Cup met de Grote Oren optillen. Robben oogstte lof voor zijn optreden in de finale, maar daar kocht hij niets voor. Het verdriet werd nog groter toen hij 2 maanden later ook de WK-finale verloor met Oranje.

Strafschop gemist
2 jaar later bereikte Bayern opnieuw de finale van de Champions League. In de halve finale versloegen ze Real Madrid, de oude werkgever van Robben waar hij met een vervelend gevoel was vertrokken. De laatste horde richting eeuwige roem was winnen van Chelsea. De finale werd een spektakelstuk in de eigen Allianz Arena in München.

Thomas Müller dacht 7 minuten voor tijd de winnende te scoren, maar Didier Drogba maakte in de 88^ste minuut nog gelijk. Er kwam verlenging en opnieuw speelde Drogba een hoofdrol door Franck Ribéry onderuit te halen in het strafschopgebied. Robben mocht aanleggen voor een penalty, dé kans op de overwinning, maar Petr Čech stopte zijn inzet vanaf elf meter. Chelsea trok in de beslissende strafschoppenserie de winst naar zich toe. Opnieuw een verloren finale voor Robben.

3 keer scheepsrecht
Niet veel spelers krijgen een derde kans om de Champions League te winnen. Arjen Robben wel. Het jaar na de deceptie tegen Chelsea stond hij met Bayern in de finale tegenover Borussia Dortmund. Onderweg hadden ze Arsenal, Juventus en Barcelona uitgeschakeld. Dit was het moment om het lot te keren.

“Voor de derde finale tegen Dortmund was er een ongelooflijke druk”, vertelde Robben later aan FourFourTwo. “Ik was positief en overtuigd was dat we op Wembley zouden winnen, maar ik dacht ook: Ik kan niet in drie Champions League-finales spelen en ze allemaal verliezen.”

Robben gaf het goede voorbeeld met een assist op Mario Mandžukić, die Bayern na een uur op voorsprong zette. Maar Dortmund maakte niet veel later gelijk uit een penalty van İlkay Gündoğan. Het duel stevende af op een gelijkspel. Met nog 1 minuut te spelen, maakte iedereen zich klaar voor de verlenging, maar Robben had andere plannen. Hij pikte een afvallende bal op tussen de verdedigers van Dortmund, ging op doelman Roman Weidenfeller af en schoot de bal met een rolletje in de andere hoek. Hij kon het zelf amper geloven en barstte uit in ongecontroleerde vreugde. Na het laatste fluitsignaal zakte Robben juichend ineen op de grond. Hij had het summum bereikt.

Een kinderboek
“Het was als het script voor een film of een boek”, besefte Robben later. “Het jaar daarvoor miste ik een penalty tegen Chelsea, en 12 maanden later scoorde ik de winnende. Ik denk dat het een goed voorbeeld is van het karakter dat nodig is om succes te bereiken. Als je een enorme tegenslag krijgt, moet je opstaan en terugvechten, en dat heb ik gedaan.” De winnende goal scoren in de laatste minuut van de Champions League-finale. Het klinkt als een script of een verhaal uit een jongensboek. En dat werd het ook. In het boek ‘Arjen Robben en de finale van de Champions League’ schreven basisschoolkinderen over het grootste moment van één van de beste Nederlandse spelers ooit. Een voorbeeld van nooit opgeven en blijven vechten voor je dromen.