Het laatste nieuws over River Plate

River Plate is een Argentijnse voetbalclub uit Buenos Aires. Thuiswedstrijden van El Millonario worden afgewerkt in het El Monumental.

• River Plate is een club uit het Argentijnse Buenos Aires
• De club hoort bij de ‘Grote Vijf’ van Argentinië, net als aartsrivaal Boca Juniors
• El Monumental is de thuisbasis van de club
• River Plate won 37 keer de Argentijnse titel
• Viermaal veroverde men de Copa Libertadores

Voetbalgrootmacht in Argentinië

Club Atlético (CA) River Plate werd op 25 mei 1901 opgericht door een fusie tussen Santa Rosa en La Rosales. De voetbalclub werd gesticht in de buurt La Boca, waar later aartsrivaal Boca Juniors zich vestigde. Beide clubs uit Buenos Aires hebben een wereldwijde faam veroverd. Zij behoren met Independiente, Racing Club en San Lorenzo tot de Grote Vijf van het Argentijnse voetbal.

De oprichting

Aan het begin van de twintigste eeuw besloten Britse dokwerkers in de haven van Buenos Aires hun werk neer te leggen om een potje te voetballen. Een groep Argentijnen pikten dit op en besloten een eigen voetbalteam op te richten. De naam van de voetbalclub was gebaseerd op een bord met The River Plate, de Engelse naam voor de rivier Río de la Plata.

River Plate werd in 1905 ingeschreven bij de Argentijnse voetbalbond. De formatie uit Buenos Aires begon in de derde divisie, maar slaagde er binnen een jaar in om als kampioen te promoveren naar de tweede divisie van Argentinië. River Plate had vervolgens drie seizoenen nodig om door te stoten naar de Primera División. De beslissingswedstrijd om promotie leverde een ruime overwinning op: 7-0 tegen Racing Club. De eerste confrontatie (2-1 zege) was ongeldig verklaard vanwege een veldbestorming door supporters.

Eerste successen

Het debuut op het hoogste niveau werd gevierd met een 1-0 overwinning op Alumni, dat in die periode het Argentijnse voetbal domineerde. River Plate behaalde achter diezelfde club een fraaie tweede plaats. In de daaropvolgende seizoenen moest de club uit Buenos Aires een stapje terug doen op de ranglijst, maar gaandeweg kwam de top weer in het vizier. Na een aantal respectabele eindklasseringen volgde in 1920 het eerste grote succes uit de clubgeschiedenis door de Argentijnse Primera División te winnen.

In 1931 werd het profvoetbal ingevoerd in Argentinië. Achttien clubs maakten hier gebruik van, waaronder River Plate. De clubleiding gebruikte de status om voetballers voor relatief hoge bedragen op te halen bij andere clubs en daardoor ontstond een bijnaam die bijna honderd jaar later nog steeds intact is: Los Millonarios (‘De Miljonairs’). River Plate moest in het eerste seizoen als profclub nog stadgenoot Boca Juniors voor zich dulden, maar in het tweede jaar werd de tweede landstitel dan toch een feit. Er was een play-offwedstrijd nodig om Independiente van het kampioenschap af te houden (3-0).

River Plate wist in de jaren dertig van de vorige eeuw nog tweemaal de Argentijnse titel binnen te slepen. De club bouwde een steeds grotere fanbase op en dat leidde in 1938 tot de opening van een gloednieuw stadion: El Monumental. In eerste instantie leek het onderkomen van River Plate op een hoefijzer, aangezien één zijde geheel open werd gelaten. Later is besloten om ook dit deel dicht te bouwen.

Alfredo Di Stéfano

River Plate wist het succes door te trekken in de jaren veertig en vijftig. Tussen 1941 en 1957 kroonden Los Millonarios zich negen keer tot de nummer één van Argentinië. De club kon in deze periode steevast rekenen op een aantal steraanvallers, waaronder Alfredo Di Stéfano. Tussen 1945 en 1949 maakte La Saeta Rubia indruk door 49 doelpunten te produceren in 66 officiële wedstrijden. Later vertrok de in Buenos Aires geboren Di Stéfano naar Spanje, waar hij indruk maakte voor zowel Real Madrid als de Spaanse nationale ploeg.

Na zijn imposante voetbalcarrière ging Di Stéfano aan de slag als trainer. Hij leidde clubs als Valencia, Rayo Vallecano, Sporting Portugal en zelfs aartsrivaal Boca Juniors, maar pas in 1981 keerde hij terug in dienst van River Plate. Bij de club waar hij als aanvaller zijn doorbraak beleefde kreeg Di Stéfano de beschikking over een team vol sterspelers, waaronder Mario Kempes. Laatstgenoemde besliste in 1978 de WK-finale tegen het Nederlands elftal (3-1 na verlenging) door twee van de drie Argentijnse doelpunten voor zijn rekening te nemen.

Di Stéfano had moeite om te voldoen aan de hoge verwachtingen. Dat had er deels mee te maken dat internationals van Argentinië regelmatig met de nationale ploeg moesten trainen, waardoor River Plate geen optimale voorbereiding draaide. De Argentijnse topclub werd uitgeschakeld in de Copa Libertadores, maar slaagde er alsnog in om de landstitel van 1981 binnen te slepen. Di Stefano vertrok in 1982 uit Argentinië vanwege de uitbraak van de Falklandoorlog.

Gevallen voetbalgrootmacht

Het vertrek van Di Stéfano als trainer had geen grote impact op de prestaties van River Plate. Ook in het restant van de twintigste eeuw bleef de club de prijzenkast vullen, maar in de daaropvolgende eeuw nam de succesformule wel enigszins af. Dit leidde in 2011 zelfs tot een historische degradatie uit de Argentijnse Primera División. Over een periode van drie seizoenen eindigde River Plate op een zeventiende plaats, waardoor er play-offwedstrijden gespeeld moesten worden om degradatie af te wenden. Deze missie mislukte: CA Belgrano won de thuiswedstrijd met 2-0 en speelde uit met 1-1 gelijk. Na de afdaling naar het tweede niveau van Argentinië ontstonden zware rellen, met vele gewonden als resultaat.

River Plate slaagde er ondanks de degradatie in om een uitstekend elftal op de been te brengen. Het team werd in 2012 meteen kampioen op het tweede niveau van Argentinië en slaagde er daarmee in om een snelle terugkeer in de Primera División af te dwingen. River Plate krabbelde op het hoogste niveau weer op en is er zelfs weer een aantal keer in geslaagd om de landstitel binnen te slepen. In 2023 steeg het totale aantal naar 38.

Rivaliteit

Buenos Aires mag als echte voetbalstad worden getypeerd. De Argentijnse hoofdstad telt verschillende voetbalclubs, waaronder de vijf grootste clubs van het land. Vooral Boca Juniors geldt als de grote rivaal van River Plate. Onderlinge wedstrijd zijn een garantie voor sfeer, strijd en bovenal een hoog oplopende spanning. Niet voor niets hebben deze stadsderby’s de bijnaam Superclásico gekregen.

Copa Libertadores

River Plate heeft veelvuldig deelgenomen aan de Copa Libertadores, de Champions League voor clubs uit Zuid-Amerika. Vooralsnog is de club er viermaal in geslaagd om dit toernooi in eigen voordeel te beslissen: in 1986, 1996, 2015 en 2018 om precies te zijn. Het Colombiaanse América de Cali werd tweemaal verslagen in de finale, waar een zege op het Mexicaanse Tigres UANL de derde eindzege opleverde.

River Plate-supporters zullen echter vooral terugdenken aan de Copa Libertadores-finale van 2018. Uitgerekend Boca Juniors plaatste zich eveneens voor de finale, waardoor de Superclásico in de grootste wedstrijd van Zuid-Amerika werd afgewerkt. Na een 2-2 gelijkspel in de eerste wedstrijd trok River Plate de eindzege in de returnwedstrijd over de streep door de verlenging in eigen voordeel te beslissen (3-1).

Als winnaar van de Copa Libertadores mocht River Plate ook viermaal deelnemen aan het WK voor clubteams. In 1986 wonnen de Argentijnen de wereldbeker door het Roemeense Steaua Boekarest met 1-0 te verslaan. River Plate verloor zowel in 1996 (Juventus) als 2015 (FC Barcelona) de finale, waar het team in 2018 genoegen moest nemen met een bronzen medaille door de troostfinale tegen Kashima Antlers te winnen.

Bekende spelers

Ondanks de rijke geschiedenis heeft er nooit een Nederlander voor River Plate gespeeld. Wel hebben verschillende spelers met een Eredivisie-verleden voor de club gespeeld, waaronder Julio Ricardo Cruz (ex-Feyenoord), Mauro Rosales en Lucas Ocampos (allebei ex-Ajax).

De lijst met voormalig spelers van River Plate bestaat uit veel meer bekende namen voor de echte voetballiefhebber. Naast de al genoemde Alfredo Di Stéfano hebben spelers als Pablo Aimar, Juan Pablo Ángel, Roberto Ayala, Gabriel Batistuta, Claudio Caniggia, Hernán Crespo, Radamal Falcao, Gonzalo Higuaín, Javier Mascherano, Ariel Ortega, Daniel Passarella, Marcelo Salas, Javier Saviola, Santiago Solari, Juan Pablo Sorin, David Trezeguet er een verleden.

Het stadion

River Plate speelt al sinds 1938 in El Monumental, dat tegenwoordig officieel Estadio Monumental Antonio Vespucio Liberti heet. In 1986 werd besloten om het iconische voetbalstadion te vernoemen naar voormalig bestuurder Antonio Vespucio Liberti, die tussen 1933 en 1969 viermaal de voorzittershamer hanteerde bij de club uit Buenos Aires.

De huidige capaciteit van El Monumental bedraagt 83.214 plaatsen. In 1978 fungeerde het stadion van River Plate als decor voor verschillende WK-wedstrijden, waaronder de finale tussen Argentinië en Nederland (3-1 na verlenging).

Veelgestelde vragen over River Plate

Laatste update: 12 april 2024