Nijhuis reageert voor het eerst op ‘mishandeling van vrouw’

Scheidsrechter Bas Nijhuis bracht een eigen boek uit: ‘Niet zeiken, maar voetballen!’ Daarin gaat hij logischerwijs veel in op de voetbalwereld, maar ook over een enorm dieptepunt in zijn leven tot dusver.

Op zondag 26 oktober 2014 zou ik scheidsrechter zijn bij FC Utrecht – PSV. In de aanloop naar die topwedstrijd kwam mijn wereld op zijn kop te staan. Een 28-jarige vrouw uit Enschede had aangifte tegen me gedaan wegens een poging tot zware mishandeling, nieuws dat in alle media breed werd uitgemeten. Ik stond voor de zwaarste opdracht uit mijn leven: onder de grootst denkbare druk een topprestatie leveren”, schrijft Nijhuis in het boek, geciteerd door het [i]Algemeen Dagblad[/i].

“Op de vrijdag ervoor stond er een journalist van de Twentsche Courant/ Tubantia op mijn voicemail. Zijn bericht had de volgende strekking: ‘Een vrouw heeft aangifte tegen je gedaan wegens zware mishandeling. We gaan daarover publiceren. In het kader van hoor en wederhoor bieden we je de mogelijkheid tot een reactie’. Ik liet het even op me inwerken. ‘De mogelijkheid tot een reactie’. Alsof ik niet al genoeg beschadigd zou worden door de publicatie an sich. Door deze absurde aangifte, voortgekomen uit een al even absurde beschuldiging.”

[img]//uploads/bas-nijhuis(scheidsrechter)(02-07-2017).jpg[/img]

“Ik kende de vrouw uit het uitgaansleven van Enschede. We hadden een leuk contact. Meer wilde ik niet. Zij wel. Op plekken waar ik kwam, dook ze ongevraagd op. Maar het ging verder. Ze kwam thuis bij me aan de poort. Als ik aangaf dat ze beter kon vertrekken, bleef ze op de bel drukken. Dat gebeurde vaker en vaker. Het was om gek van te worden. Op een dag wilde ik veevoer halen in Borne. In de achteruitkijkspiegel spotte ik haar auto. Ze achtervolgde me. Ik probeerde haar af te schudden, door een alternatieve route te nemen, via achterafweggetjes. Het lukte met de grootste moeite.”

“Op een avond, half oktober, kwam ik terug van een vergadering. Via de carkit voerde ik een telefoongesprek met Peter, een vriend van me. Toen ik de poort naar mijn woning wilde openen, zag ik dat er een auto achter me stond. Háár auto. Om de poort te openen, moet ik met mijn telefoon inbellen, dus ik zei tegen Peter: ‘ik bel je zo terug’. Inmiddels stond zij naast mijn portier. Scheldend en tierend. De poort ging open en ik reed iets door. Ik was ‘thuis’, belde Peter terug en legde de telefoon op de passagiersstoel. Opdat hij – mocht het gedonder doorgaan – alles zou meekrijgen.”

[img]//uploads/bas-nijhuis(scheidsrechter)(06-03-2017).jpg[/img]

“Dat ik op privéterrein was, vormde voor de vrouw geen beletsel. Ze liep met de auto mee. Ik draaide het raam open en riep dat ze moest vertrekken. Had ik beter niet kunnen doen. Ze haalde uit en raakte me vol op de lip. Dat was de druppel. Ik riep ‘van mijn terrein af!’ en wilde het portier openen. Dat ging moeizaam, want zij had zich er stevig aan vastgeklampt. ‘In welke B-film ben ik terechtgekomen?’, schoot er door mijn hoofd. Ik duwde het portier met meer kracht open en daardoor viel ze op grond. Ik probeerde uit te stappen, zij duwde het portier terug en raakte daarbij mijn enkel. Eenmaal uit de auto, pakte ik haar bij de polsen en gooide haar de poort uit. ‘Opgesodemieterd!’”

“Peter had alles meegekregen, was in de auto gestapt en een kwartier na het incident bij de poort gearriveerd. Mijn belaagster was nog steeds in de buurt, merkte hij. Met haar auto reed ze tientallen keren heen en weer over de straat voor mijn huis. ’s Avonds laat nam ik de schade op: een ontwricht portier, een dikke lip, een zere enkel en een duizelend hoofd. Waar was dit allemaal voor nodig geweest?”, vroeg Nijhuis zich af.

[img]//uploads/siem-de-jong(psv)-bas-nijhuis(scheidsrechter)(26-02-2017).jpg[/img]

“De volgende dag kreeg ik een telefoontje van haar vader. Hij sloeg dreigende en intimiderende taal uit. ‘Ik maak je kapot. Jij heb je laatste wedstrijd als internationaal scheidsrechter gefloten. Ik ga de pers op de hoogte brengen’. De man was niet voor rede vatbaar. Dat kan ik ergens begrijpen. Als vader kies je vanuit een primaire reflex de kant van je dochter. Ook al zijn de feiten en omstandigheden niet helder. Alleen ging hij verbaal wel heel erg over de schreef.”

En dat duurde nog dagenlang. Er werd zelfs aangifte gedaan, en Nijhuis was trending topic op de social media. Maar uiteindelijk volgde wel een ‘eind goed, al goed’: “De zaak die tegen mij was aangespannen, werd uiteraard geseponeerd. Dat luchtte op. Gerechtigheid was geschied.” En Nijhuis floot naar eigen zeggen ‘één van zijn beste wedstrijden’, tussen Utrecht en PSV.

[i]Quotes: Algemeen Dagblad/’Niet zeiken, voetballen!’ (Bas Nijhuis)[/i]