Wout Weghorst is geen held, Ruud Geels wel

Ruud Geels? Wereldspits. Ik hoorde het mijn vader in het verleden vaker zeggen als ik hem ernaar vroeg. En altijd zo gewoon gebleven die goalgetter. Ik moest hieraan terugdenken toen Wout Weghorst zich weer eens meende te moeten aanstellen op het veld én voor de camera van de NOS. Een bescheiden spitsheld was overleden, maar een nieuwe is zeker niet opgestaan.

Opinie: Wout Weghorst vind zichzelf bij Oranje groter dan groot, dat gaat hem tegenwerken

252 doelpunten in 360 wedstrijden in de Eredivisie. Vijf keer topscorer van Nederland. Nooit wist iemand dit record te evenaren of zelfs te overtreffen. Ook de absolute groten der voetbalaarde als Marco van Basten en Johan Cruijff niet. Ruud Geels, doelpuntenmachine bij onder meer Ajax, Feyenoord, PSV, NAC, Sparta, Club Brugge en Anderlecht, presteerde dit wél en bleef altijd gewoon zichzelf.

De aanvaller die veel beter kon voetballen dan hij ooit zelf had gevonden. Wout Weghorst is een aardig spitsje, heeft met vooral zijn doorzettingsvermogen de top weten te bereiken. Maar mag de veters van Geels bij lange na nog niet strikken, ook al scoort hij soms een belangrijk doelpunt in de Bundesliga of in Oranje. Al zal hij dat zelf ongetwijfeld anders zien.

De weg beetje kwijt

Dáár zit wat mij betreft het probleem ook: Woutje is zichzelf wel héél erg goed gaan vinden. Zette NOS-collega Arman Avsaroglu, die gewoon zijn werk deed en niet eens een rare vraag stelde, te kakken alsof hij – de man die de winnende had gemaakt tegen het altijd lastige Ierland – met een klein kind stond te praten. Omdat meneer Weghorst de vraagstelling te negatief vond, nadat net plaatsing voor het EK was gerealiseerd.

Hij keek daarbij met een verongelijkte blik waarin zelfingenomenheid de boventoon voerde. Niet verstandig. Die twee woorden gebruikte bondscoach Ronald Koeman onder andere toen hij later tijdens een persconferentie terugkwam op de kinderlijke sketch van Weghorst. Ik meende enige gêne op het gezicht van de trainer van het Nederlands elftal te zien.

(Geen) held

Hij, de man die Barcelona ooit met een streep de eerste Europa Cup 1 in de historie had geschonken. Koeman is mede daarom een held, voor altijd. Híj wel. Zelden gek gedrag van hem ergens kunnen bespeuren. Hij lag nooit als een of andere toneelspeler, toch Wout, uitgeteld op het veld. Alsof hij net een gevecht op leven en dood van de Ierse Ben Hur had gewonnen.

Zich er wel degelijk heel goed van bewust dat de halve wereld mee kon kijken. Let wel: iedereen kan weleens geïrriteerd zijn. Of in zijn of haar onzekerheid zoeken naar waardering. Maar het was ook niet de eerste keer dat Weghorst zich zo voor een tv-camera gedroeg. Stiekem denk ik dat Ronald Koeman intern even een hartig woordje met zijn te theatrale aanvaller heeft gesproken.

Vervelende randzaken

Dit soort vervelende en repeterende randzaken zit je als ambitieuze bondscoach namelijk helemaal niet op te wachten, leidt alleen maar af van de geleverde teamprestaties op het veld. Zeker tijdens het komende EK bij onze oosterburen die in het voetbalwereldje ook wel aartsrivalen worden genoemd: Duitsland. Juist ja, daar waar meneer Weghorst bij TSG 1899 Hoffenheim dit seizoen voetbalt.

Teamprestaties Wout. Samen wat bereiken en dan ook sámen vieren of treuren, niet om de zoveel tijd zelf de hoofdrol willen opeisen als het eindsignaal heeft geklonken. Wim Kieft, ook híj was beter als spits en had Ierland eveneens al eens verslagen maar dan tijdens een Europees kampioenschap, verwoordde het wat mij betreft goed: de collega-internationals bij het Nederlands elftal zullen Weghorst dollen om zijn opvallende ik-gedrag.

Alzheimer

Persoonlijk denk ik dat het op een bepaald moment misschien nog wel een slag erger kan worden: zijn teamgenoten zullen hiervan moeten gaan kotsen. Dollen zal uitlachen worden. En dan, ja dan is het te laat voor Wout Weghorst. Dan wordt hij écht niet meer serieus genomen. Wat zou ik hem graag ‘gewoonheid’ – net zoals illustere voorgangers als pakweg Geels, Dick Nanninga, Willy van der Kuijlen, Erik Meijer en Peter Houtman – willen toedichten.

Maar ik vrees met grote vrezen dat dát er bij hem niet inzit. Een heldenstatus kan hij in ieder geval al vergeten. Die krijg je trouwens ook niet zomaar. O ja, dat Ruud Geels is overleden aan Alzheimer baart me eerlijk gezegd ook zorgen. Zorgen omdat het niet de eerste keer is dat een (veelvuldig koppende) voetballer gelinkt wordt aan een mogelijke oorzaak van die verschrikkelijke ziekte.

Koppen hoort immers bij voetbal. Al willen sommige mensen dáárin hun hoofd nog weleens verliezen. Trouwens Wout, ik vond dat je er niks van bakte tegen die caféploeg van Gibraltar. Daar deden twee spelers mee die 42 en 40 jaar oud zijn, lachen man. Of ben ik nu te negatief volgens jou?

Over Bjorn Thimister

Bjorn Thimister (1978) schrijft voor SoccerNews.nl onder andere over PSV, Fortuna Sittard, Roda JC, VVV en MVV. Ook richt hij zich onder meer op andere clubs in de Keuken Kampioen Divisie en Bundesliga en doet onderzoek naar opvallende achtergrondzaken in het voetbalwereldje. Elke woensdag schrijft hij een opinie over gebeurtenissen in het Nederlandse of internationale voetbal. Thimister is sinds negentien jaar journalist. Tips? [email protected]