Vaessen kreeg therapie na botsing wegens ‘nare gedachtes’

Etienne Vaessen ging knock-out na een botsing met Brian Brobbey van Ajax. De doelman van RKC werd vervolgens op het veld gereanimeerd, dat dat bleek gelukkig louter preventief te zijn, omdat hij buiten westen was. Wel hield Vaessen er (mentale) schade aan over.

RKC-doelman blikt terug: ‘Van de botsing weet ik helemaal niks’

“Ik ga tegenwoordig wel anders van huis. Je hebt nu toch het idee dat er altijd iets kan gebeuren. Sinds het is gebeurd, stuur ik voor elke wedstrijd een berichtje naar mijn vriendin Alexandra dat ik van haar houd. Dat is wel echt veranderd in mijn voorbereiding op de wedstrijd”, vertelt Vaessen in een openhartig interview met De Telegraaf.

“Ik heb drie weken last gehad van hoofdpijn en van prikkels. Daarna heb ik fysiek geen gevolgen meer gemerkt, maar ik had mentaal wel last. Zo had ik het idee dat mensen anders naar me keken. Ik vond het bijvoorbeeld moeilijk om naar de school van mijn zoontje Zian te gaan, omdat ik geen zin had in al die vragen de hele tijd.”

“Van de botsing weet ik helemaal niks. Het eerste wat ik me weer kan herinneren, is dat ik in de kleedkamer op een brancard lag. Mo Allach zat naast me met keeperstrainer Bart Tinus en Zakaria Bakkali. Ik werd wakker en wist niet waar ik was. Ik dacht: ’Ik moet spelen toch.’ Mo Allach hield mijn hand vast. En de keeperstrainer zei: ’Etienne, je moet naar het ziekenhuis’.”

EMDR-therapie

Mentaal deed het Vaessen erg veel. “Ik weet hoe dat is gekomen. Ik had ’s avonds voordat ik naar bed ging op mijn telefoon gezeten en toen was ik een foto tegengekomen van het moment dat de dokter me aan het reanimeren was. Zo’n beeld blijft hangen als je gaat slapen. Daar ging ik de hele tijd over dromen. Eerst dacht ik: ’Die dromen en nare gedachtes gaan wel weer weg.’ Maar het ging maar niet weg. Toen heb ik tegen de keeperstrainer gezegd dat ik slecht sliep en die heeft de mental coach erbij gehaald.”

De goalie kreeg EMDR-therapie. “Dan volg je een lichtje en moet je terug in het moment. Ik moest natuurlijk niet terug naar het moment waarop het gebeurde op het veld, want daar herinnerde ik me niks van. Maar ik moest terug naar het moment waarop ik die foto zag waardoor ik die nare dromen had gekregen. Het heeft me heel goed geholpen. Aan het eind van die behandeling had ik echt het gevoel dat ik schijt aan alles had. Ik had weer zoiets van: laat alles maar op me afkomen. Dat is hoe ik altijd al in het leven stond, maar alles wat er was gebeurd, had me kwetsbaar gemaakt. Door die EMDR-therapie heb ik die houding teruggevonden.”