Misidjan over overlijden Lukoki: “Heb nog altijd vragen”

Virgil Misidjan verloor een van zijn beste vrienden met het overlijden van Jody Lukoki, die nog onder contract stond bij FC Twente toen het noodlot toesloeg. Donderdagavond spelen twee oud-werkgevers van de voormalig flankspeler tegen elkaar; Ajax en Ludogorets.

Misidjan mist wijlen Lukoki nog elke dag

“Of hij mijn beste vriend was? Nee, we waren broers van elkaar”, vertelt Misidjan, die zelf FC Twente verruilde voor de zandbak deze zomer, aan de NOS. “We zagen elkaar dag in dag uit en deden alles samen. We woonden ook nog eens naast elkaar. Als ik iets nodig had, dan klopte ik bij hem aan. Jody had ook een zoontje, dat ik van kleins af aan heb leren kennen. Dat was ook het zoontje dat na de dood van Jody bij het afscheid bij Twente was.”

In Bulgarije was Lukoki er altijd voor Misidjan, die ook bij Ludogorets heeft gespeeld. “Ik had geen betere situatie kunnen wensen bij Ludogorets. Ik heb ook nooit de behoefte gehad om een transfer te forceren. We hadden het gewoon goed daar. En als het even wat minder ging, dan hadden we altijd elkaar nog.”

Bij Twente volgde een hereniging. “Ik sprak met de trainer Ron Jans en zei: het zou heel fijn zijn als Jody ook hier komt spelen. Bij Ludogorets had ik hem ook al getipt, dus ik was een beetje zijn zaakwaarnemer, haha. Nee, zonder dollen. Jans kende hem ook al van zijn tijd bij PEC Zwolle, dus het was een logische stap. We waren klaar om Nederland te laten zien dat we een van de betere duo’s op de flanken waren. Helaas is dat er nooit van gekomen.”

Onverwachte dood

Na betrokkenheid bij een geëscaleerde vechtpartij overleed Lukoki enkele dagen later in het ziekenhuis. “Ik had het toen zwaar. Heel zwaar. Ik dacht alleen maar: hoe dan? Wat is er gebeurd? Ik wilde van alles weten, maar ik kwam er maar niet achter. Ik heb nog altijd vragen. Hoe het nou echt gelopen is, weet ik tot op de dag van vandaag niet. Dan is het beter om het los te laten. Ik ging me focussen op de mooie momenten die we samen hebben meegemaakt. Zo kon ik het ook beter verwerken. Ik heb het nu een plekje kunnen geven.”