Interview Cuco Martina: “Voor Feyenoord spelen was een droom”

Cuco Martina voelt zich elke dag gezegend dat hij weer op het veld staat. De rechtsback van Go Ahead Eagles was bijna twee jaar transfervrij na een periode in Engeland. Zijn hele loopbaan vecht hij al voor zijn plek en ook nu kwam hij er weer bovenop. “Mijn carrière is one of a kind“, zegt Martina tegen SoccerNews.nl. 

Achttien maanden zonder club 

In korte tijd heeft Cuco Martina (32) een basisplaats bemachtigd bij Go Ahead Eagles. De verdediger sloot in november aan bij de ploeg van Kees van Wonderen, die hij kende van zijn tijd bij FC Twente, en speelt wekelijks. Dat lijkt vanzelfsprekend, maar de verdediger heeft net de zwaarste periode uit zijn carrière beleefd. Na mijn vertrek bij Everton heb ik veel te lang zonder club gezeten. Ik had gesprekken met andere clubs, maar het kwam om verschillende redenen niet rond, bijvoorbeeld doordat ik geen visum kreeg of nog niet was gevaccineerd. Daarna wachtte ik af, maar de tijd vloog voorbij. Voor ik het wist zat ik al achttien maanden thuis.” 

Martina verloor het uitzicht op een nieuwe club en begon te twijfelen aan zijn toekomst als prof. “Ik zat op een dood spoor en vroeg me af hoe het verder zou gaan. Je wordt snel vergeten als voetballer. Het doet er niet toe wat je drie jaar geleden gedaan hebt. Er zijn veel spelers die geen nieuwe kans krijgen of nog steeds thuiszitten. Die worden amateur, gaan werken of studeren. Ik begrijp dat clubs kiezen voor jonge spelers om ze door te verkopen, maar ervaring is ook belangrijk. Gelukkig kreeg ik de kans om bij Go Ahead aan te sluiten. Het was een moeilijke keuze, omdat ik van de Premier League kwam en een flinke stap terugzette, maar het heeft goed uitgepakt.”

Martina voetbalt weer op het hoogste niveau alsof hij er nooit tussenuit is geweest. Over zijn kwaliteiten en fysieke gesteldheid heeft hij op dit moment geen enkele twijfel. “Ik weet wat mijn level is en wat ik kan. Ik heb niet zomaar in de hoogste competitie gespeeld. Na anderhalf jaar zonder wedstrijden sta ik er meteen weer de volle negentig minuten. Ik heb mijn fysiek goed bijgehouden door keihard te trainen. Op het veld, alleen en met een personal trainer. Wat ontbrak was trainen in groepsverband en wedstrijdritme. Ik ben zeer blij dat ik dat weer heb. Samen met anderen op het veld staan, lachen in de kleedkamer. Dat heb ik gemist.” 

Niets gratis gekregen 

Zich terugvechten uit een moeilijke situatie was voor Martina niet nieuw. Van jongs af aan moet de verdediger hard werken om zich te bewijzen in het voetbal. De aanvoerder van Curaçao begon bij de amateurs van Feyenoord en werkte zichzelf via RBC Roosendaal, RKC Waalwijk en FC Twente omhoog naar de Premier League. “Mijn carrière is one of a kind. Er zijn veel mensen die niet in mij geloofden. Die zagen niet dat ik het kon. Ik heb nooit het talent gehad om voor topclubs te spelen. Ik moest het altijd van hard werken hebben. Andere spelers in de jeugd van BVO’s hadden het veel makkelijker. Bij de jeugdopleiding van Feyenoord trainden ze twee keer per dag en kregen ze al hun kleren en schoenen gratis. Ik heb dat bij de amateurs nooit gehad.” 

Terwijl zijn moeder in haar eentje drie kinderen opvoedde en drie baantjes tegelijk had, jaagde Martina zijn droom na. “We hadden het thuis totaal niet breed en mijn moeder deed haar best om ons op het rechte pad te houden. Ik woonde in Rotterdam-Zuid en ging meestal lopend naar Varkenoord. Veel mensen in de wijk kenden mij en wisten dat ik bij de amateurs van Feyenoord speelde. Daar was ik erg trots op, maar het vooruitzicht op Feyenoord 1 was ver weg. Toen ik op mijn zeventiende de kans kreeg om naar RBC Roosendaal te gaan, heb ik die gepakt. Mijn moeder vond het te ver weg, maar ik kreeg een reiskostenvergoeding, dus ik kon gaan.” 

In 2011 ging RBC Roosendaal failliet en moest Martina op zoek naar een nieuwe club. Hij kon terecht bij RKC Waalwijk, waar hij een transfer naar FC Twente verdiende. Ik had eerder de kans om naar Roda JC te gaan, maar Erwin Koeman, mijn trainer bij RKC, hield me tegen. Hij zei: als je nog één jaar blijft, beloof ik dat ik je later meeneem naar een betere club. Drie jaar later belde hij me op met de vraag of ik naar Southampton wilde komen. Dat was een ongelofelijke kans voor mij, met dank aan Koeman. Hij kwam zijn belofte na. Ik bleef bij RKC voor hem en gaf daar alles wat ik had. Nu gaf hij mij iets terug. Mensen moeten vertrouwen in je hebben, maar dat moet je ook verdienen. Hard werken betaalt zich altijd uit.” 

Lachen met Virgil van Dijk 

Eén van de hoogtepunten bij Southampton was de eerste keer dat Martina in de basis stond. Zijn familie was overgekomen om kerst te vieren en bezocht ook de wedstrijd tegen Arsenal. Ze zagen hem de 1-0 scoren en Southampton met 4-0 winnen. “Dat zal ik nooit vergeten. Iedereen was hartstikke trots en ik voelde me alsof ik heel de wereld aankon. Na die wedstrijd bleef ik staan en speelde ik alles.” 

Martina stond rechtsback in de verdediging met Virgil van Dijk, met wie hij een goede connectie had. Hij herinnert zich nog de eerste weken van zijn landgenoot, toen die overkwam van Celtic. “Virgil voelde de spanning van een nieuwe club en was een beetje nerveus. Maar hij wilde de beste verdediger worden en pakte het snel op. In zijn tweede jaar was hij heer en meester achterin. Dat voelde zo lekker voor de andere spelers. We wisten: als er iets fout gaat, kan hij het herstellen. We voelden ons als team onaantastbaar. Virgil straalt dat ook uit. Hij is altijd cool, ook buiten het veld. We gingen soms samen uit eten, karten of een drankje doen. Dan moesten we vaak enorm lachen samen. Als hij en ik elkaar aankeken, wisten we al wat de ander bedoelde.” 

Koeman voor eeuwig dankbaar 

Ronald en Erwin Koeman verruilden Southampton voor Everton en beloofden Martina mee te nemen. De club wilde hem eerst niet laten gaan, maar een jaar later maakte hij alsnog de overstap. “Het was pech dat Koeman vier maanden na mijn komst werd ontslagen. Ik ben Erwin en Ronald eeuwig dankbaar. Het is echt speciaal wat ze met mijn leven hebben gedaan. Los van de kans om in de Premier League te spelen, hebben ze mij financieel onafhankelijk gemaakt. Ik kwam van niks, maar dankzij hen staat mijn familie er financieel goed voor. Ik kan mijn moeder terugbetalen voor alles wat ze heeft gedaan. Ze hoeft niet meer te werken en kan van haar leven genieten. Dat is super speciaal. Nadat Erwin Koeman stopte als trainer heb ik hem een bericht gestuurd om hem te bedanken voor alles wat hij voor mij heeft betekend.”

Droom waarmaken bij Feyenoord 

Na het vertrek van Koeman speelde Martina bij Everton nog een reeks wedstrijden als vervanger van de geblesseerde Leighton Baines. Het seizoen erna werd hij verhuurd aan Stoke City tot hij in de winterstop de kans kreeg om zijn grote droom waar te maken: spelen voor Feyenoord. “Ze kwamen op de laatste dag van de transfermarkt. Ik heb geen seconde getwijfeld. Dit was mijn jongensdroom. Als Rotterdammer heb ik een Feyenoord-hart. Ik wilde altijd al voor die club spelen. Met Twente en RKC heb ik wel in De Kuip gespeeld, maar het gevoel om in het shirt van Feyenoord in De Kuip te spelen is onbeschrijfelijk. Je weet toch die kinderen die met de spelers het veld oplopen? Zo voelde ik me. Zo gelukkig.”

Vroeger was Martina ballenjongen bij wedstrijden van Feyenoord, in de tijd van Dirk Kuyt en Salomon Kalou. Later haalde hij zelf via een omweg alsnog het eerste elftal gehaald. “Ik koester dat enorm. Ik ben God dankbaar dat hij mij dit heeft gegund. Met zijn steun, het harde werken van mijn moeder en mijn eigen inzet heb ik zover kunnen komen. Met discipline en doorzettingsvermogen kun je bereiken wat je wilt.” 

Hongerig 

Martina is nu 32 jaar en nog niet van plan om te stoppen met voetbal. Na een lange periode zonder club wil hij zo lang mogelijk genieten van het profvoetbal. “In die anderhalf jaar thuis besefte ik wat voetbal voor mij betekent. Het is mijn leven. Het voelt alsof iemand daar een deel van heeft afgepakt. Nu heb ik de kans om dat terug te grijpen. Ik ben net zo hongerig als toen ik achttien jaar was. Ik wil iedereen laten zien dat ik het nog steeds kan.”