Commissaris Seedorf denkt gênant, toch Wim?

Kan iemand hele grote successen vieren als voetballer en daardoor andere evenzo toppers uit zijn vak kleiner (trachten te) maken? Clarence Seedorf heeft die gave klaarblijkelijk. Ontzettend jammer is dat eigenlijk. En gênant tegelijkertijd ook. De ex-international verliest hierdoor juist respect en erkenning, waar hij stiekem juist vooral hunkert naar méér. En geldt datzelfde ook niet voor Steven ‘Muhammad Ali’ Bergwijn?

Opinie: Sommige voetballers zijn allemaal sámen groot, helaas voor Clarence Seedorf

Toen Seedorf ooit als talent doorbrak bij Ajax en later ook bij het Nederlands elftal ergerde ik me vaker aan hem. Niet zo zeer aan zijn manier van voetballen, maar maar meer aan zijn houding en vaker pedante toontje. Later stak me dit stukken minder, omdat Clarence bij zijn clubs exorbitante prestaties leverde door maar liefst vier keer de Champions League te winnen.

De oud-Ajacied voetbalde zó gemakkelijk, dus met verstand en inzicht, waardoor ik van bewondering bijna stond te applaudisseren voor de kijkbuis. Wat een strateeg op het middenveld was die man. Als een soort van patron liep hij over de groene matten over de hele godganse wereld heen.

Toezichthouder KNVB

Ik was hem eerlijk gezegd eventjes een beetje uit het oog verloren, ook omdat hij als huidig lid van de raad van commissarissen van de KNVB – na minder succesvolle uitstapjes als hoofdtrainer – ietwat naar de achtergrond verdwenen was. Hij is (mede)beleidsbepaler, of toezichthouder, geworden. Vergaderbobo in Zeist.

Onlangs werd groots aangekondigd dat hij zowaar een interview op tv zou gaan geven. Dát wilde ik wel even zien bij Veronica Offside, de voetbalequivalent van Inside. Ik had enige tijd geleden op deze plek kritiek op het soms té bagatelliserende gedrag van René van der Gijp aan de talkshowtafel, daar loop ik ook niet voor weg.

Houding

Dat deze voormalige aanvaller samen met zijn maten Johan Derksen en Wilfred Genee het toppunt van chemie is, moge duidelijk zijn. Maar dat even terzijde. Er zit mij namelijk iets helemaal niet lekker over die terugkeer van Clarence Seedorf op televisie. Dat heeft, toch weer na al die jaren ik kan er niks aan doen, te maken met zijn houding.

Zijn belerende toon. Alsof de Here God de moeite had genomen neder te dalen vanuit de hemel om de wereld voor eens en altijd één keer toe te komen toespreken. Zo leek het althans toen collega Genee het aandurfde ook maar heel even terug te gaan blikken op heikele momenten uit zijn carrière en, foei Wilfred, daar ook nog wat vraagjes over stelde.

Zwijgende Wesley Sneijder

Toen volgde een tenenkrommend schouwspel dat werkelijk te gênant voor woorden was. Waardoor zelfs Wesley Sneijder, Nederlands recordinternational, winnaar van de Champions League en toevallig óók een begenadigd middenvelder, zichtbaar dichtsloeg. Normaliter een sympathieke babbelaar met een eigen mening, maar plots koos hij voor het zwijgen.

Omdat Clarence Seedorf wel heel graag het woord had. Maar overigens weinig écht interessante dingen zei. Er ontstond ter plekke een sfeertje waar zelfs mijn hond ongemakkelijk van zou zijn geworden. Dát was het duidelijkst te zien aan andere tafelgenoot Wim, ‘Wimpie’ of ‘Willem’ voor intimi, Kieft.

Respect voor Wim Kieft

Hij blijft voor mij zeker een grootheid. Omdat deze Amsterdammer echt een hele goed spits was. Een ‘eerste-paal-kopper’ was hij. Die overigens, en passant, ook één keer de Europa Cup 1 won en in datzelfde jaar nog met Oranje Europees Kampioen werd bij onze oosterburen. Werd zelfs ook topscoorder van Europa. Die Kieft dwingt véél meer respect bij mij af dan heer Seedorf.

Omdat de oud-spits zichzelf immer en altijd een spiegel voorhoudt en down to earth blijft. En andere mensen in hun waarde laat. Niet voor niks zit de voormalig prof op vele plekken in de stoel om zijn deskundige mening als analist te geven. Kijk en luister ik graag naar. Kieft liet zich na de schijnvertoning van Seedorf ontvallen dat hij zich “ongemakkelijk” had gevoeld.

Zelfingenomen Seedorf

De voormalig goalgetter gebruikte deze keer zijn vaak terugkerende woorden “die is wel heel erg in zichzelf gaan geloven hè” niet, maar ik heb het sterke vermoeden dat hij dat wél zal hebben gedacht tijdens en over zijn avondje luisteren naar Clarence Seedorf. Van wie de zelfingenomenheid bijkans afspatte op dat moment.

Groot, groter, grootst. Zo leek de oud-spelverdeler van onder meer AC Milan en Real Madrid zichzelf te hebben gezien naast zijn collegae Sneijder en Kieft. Maar zo ís dat daadwerkelijk natuurlijk helemaal niet. Bij lange na niet zelfs. Seedorf mag van mij te allen tijde zelfverzekerd zijn, niks mis mee.

Meppende Bergwijn

Maar jezelf groter voelen dan anderen, dat in ieder geval zo doen overkomen, is een brug te ver. Dan daal je bij mij in ieder geval heel veel in achting. Steven Bergwijn heeft ook wel zo een karaktertrekje overigens, dat van groter denken te zijn dan anderen. Dat hij Feyenoorder Bart Nieuwkoop ‘gewoon’ een keiharde klap verkocht, zei wat mij betreft genoeg.

Beetje sjokken, verongelijkt kijken en ook nog meppen. Voor een miljoenensalaris. Alle normen en waarden compleet uit het oog verloren. Net zoals VAR Rob Dieperink, want die vond het gedrag van Bergwijn in De Kuip klaarblijkelijk kunnen. Ook heel gênant eigenlijk. KNVB-commissaris Clarence Seedorf zal hier naar alle waarschijnlijkheid geen vragen over willen beantwoorden.

Over Bjorn Thimister

Bjorn Thimister (1978) schrijft voor SoccerNews.nl onder andere over PSV, Fortuna Sittard, Roda JC, VVV en MVV. Ook richt hij zich onder meer op andere clubs in de Keuken Kampioen Divisie en Bundesliga. Hij is 24 jaar journalist. Tips? [email protected]