Mediapersoonlijkheid Kieft: “Vroeger vond ik het vreselijk”

Wim Kieft heeft in zijn leven zware perioden achter de rug, maar heeft zijn geluk intussen gevonden. De voormalig aanvaller van onder meer Ajax en PSV werkt als voetbalanalist op televisie, zit in podcasts en heeft het goed met zijn vrouw. In een exclusief interview met Soccernews.nl vertelt hij over zijn levensgeluk.

Interview: Kieft is gelukkig in zijn leven

Tien jaar geleden kwam Kieft met een allesonthullend boek naar buiten, waarin zijn drugs- en drankgebruik het hoofdonderwerp was. Het resulteerde in een lang traject om clean te worden. Toentertijd kreeg hij veel bijval en hoorde hij zelfs van mensen dat ze zijn boek gebruikten als inspiratiebron. “Dat wordt wel minder, maar in het begin kreeg ik veel reacties. Over het algemeen waren die wel goed. Dan zeiden ze: dankzij jou ben ik ook begonnen met het afkomen van dingen”, zo vertelt Kieft, die trots is op zichzelf. “Het gaat nu allemaal goed.”

Op het moment van het gesprek is Kieft net terug van het zwemmen in de natuur, wat hij met zijn vrouw doet. Waar hij vroeger veel druk op zichzelf legde, lukt het hem tegenwoordig steeds beter om de rust te vinden. Kieft heeft zich daarbij voorgenomen om niet te veel vooruit te kijken. “Ik ben niet zo’n ambitieus mens. Niet in de zin van: ik wil dát doen of dát bereiken. Ik vind het leuk om af en toe wat commerciële dingen te doen in het land. En verder probeer ik het een beetje leuk en prettig te hebben in het leven. Dat lukt momenteel vrij goed.”

Mediawereld ideale plek

Kieft is op veel vlakken veranderd, onder meer hoe hij met aandacht omgaat. Als voetballer vond hij het ooit nog verschrikkelijk om een gesprek met een journalist aan te gaan, wetende dat hij zaken over zichzelf bloot moest geven. “In het begin, toen ik net voetbalde, vond ik het heel moeilijk. Dan werd je benaderd voor een interview op televisie. Gevoelsmatig dacht ik dan: ik mag geen ‘nee’ zeggen. Maar ik vond het eigenlijk vreselijk. Ik had er geen zin in, was hartstikke jong en was verlegen. Ik durfde me niet zo makkelijk uit te spreken.”

Toen hij half jaren ’90 stopte met zijn spelersloopbaan, besloot hij de mediawereld in te gaan. Hij kwam in praatprogramma’s terecht en moest plotseling zijn mening geven over spelers waarmee hij zélf op het veld had gestaan. Kieft moest zich eroverheen zetten, maar makkelijk ging dat voor hem niet. “Toen ik net voetbalanalist was, vond ik het moeilijk dat ik moest praten over jongens waarmee ik zelf had gevoetbald. Later werden die jongens allemaal trainer en de meeste met weinig succes, als ik heel eerlijk moet zijn”, zo zegt Kieft lachend.

Wanneer hij namelijk naar zijn generatiegenoten kijkt, dan ziet hij dat meer jongens als trainer zijn mislukt dan geslaagd. “Frank Rijkaard deed het goed, en Ronald Koeman ook. Maar Marco van Basten had dan weer een problematische trainerscarrière. Dat vond hijzelf ook. En Ruud Gullit deed het meestal ook niet erg goed. Dan kom je op een gegeven moment ook op het punt dat je je moet uitspreken. Anders ben je niet meer geloofwaardig. Dat ging naarmate ik het langer deed makkelijker dan in het begin. Nu maakt het me allemaal niet zoveel uit.”

Trainersambities snel verdwenen

Kieft onderzocht na zijn voetballoopbaan onder meer of het trainersvakgebied iets voor hem was. Naar eigen zeggen kwam hij al snel tot de conclusie dat hij iets anders moest gaan doen. “Dat heeft me nooit zo erg getrokken. Ik heb wel dingen gedaan, maar zo’n hele cursus was gewoon niets voor mij. En ik zie mezelf ook geen leiding geven. Ik ben inderdaad even assistent geweest bij Jong PSV en was trainer van de A1 van AFC, maar dat was ook niet zo’n succes. Elke dag dacht ik: wat zullen we vandaag voor leuke oefeningen doen?”

Bij de Amsterdamse amateurclub speelden volgens Kieft veel jongens die het net niet bij een profvereniging hadden gered, en daardoor weinig discipline hadden om het bij AFC te laten zien. Het resultaat was dat Kieft met de nodige problemen te maken kreeg. “Je kreeg met dingen te maken die je jezelf nauwelijks kan voorstellen: te laat op trainingen komen of de bus missen. Toen ben ik als een bulldozer er werkelijk doorheen gerost. Ik ging toen disciplinair straffen, maar het was niet mijn ding. En we wonnen bijna nooit, dat speelde ook wel mee.”

Zélf voetballen niet meer mogelijk

Onlangs stonden er nog veel voormalig Ajacieden op het veld van Anfield om het tegen de Legends van Liverpool op te nemen. Voor Kieft zit het er niet meer in. Hij heeft al langer geleden besloten dat het lichamelijk beter is om het bij analyseren te houden, al blijft hij het leuk vinden dat oud-spelers die hij nog goed kent wél de moeite nemen om af en toe hun kicksen aan te trekken en een wedstrijd te spelen. “Sinds 1994 ben ik alweer gestopt met voetballen. Daarna heb ik nog wel wat wedstrijden gespeeld, maar ik heb twee slechte knieën. Bovendien heb ik er niet zo’n behoefte aan.”

Kieft kijkt vaak naar de wedstrijden van zijn dochter, die op hockey zit. Het complex ligt naast een voetbalvereniging, waardoor hij zich soms wel eens omdraait. Hij vindt het dan fascinerend om te zien als 22 volwassen mannen als amateur vol voor de overwinning gaan. “Dan zit je toch wel met een schuin oog te kijken. Het is op zich heel leuk als je die mannen uit het zesde team ziet, die hebben het idee dat ze in de Champions League-finale spelen.” De komende jaren lijkt Kieft nog wel op televisie te zien, waarbij hij met zijn voetbalkennis zijn licht laat schijnen over de wedstrijden.

Video: Wim Kieft over Ajax, Oranje en spitsen | SN Meet