Feyenoord-wonder nodig in Rome

De Kuip ontplofte toen een volley van Mats Wieffer in de lange hoek verdween. Een jaar lang moesten de Feyenoorders wachten op hun wraak. In de kwartfinale van de Europa League werd er gewonnen, maar daar was eigenlijk ook alles mee gezegd. Als de passes van Kökcü volgende week in Rome hetzelfde verwerkt worden als in Rotterdam, loopt Feyenoord weer tegen die verdoemde Conference League-finalelamp aan.

Feyenoord – AS Roma, Europa League

De schreeuw van Arne Slot na de 1-0 van Mats Wieffer zei eigenlijk alles over de eerste kwartfinalewedsrijd van Feyenoord. Vorig seizoen stond er bij een ontmoeting zilverwerk op het spel. Dit keer was het geen tastbaar zilver, maar konden de mannen van Slot een ideale uitgangspositie bij elkaar spelen. Dat lukte op het scorebord met minimaal verschil.

Mourinho liet zich niet van de wijs brengen van één nederlaag. Er is nog een pot te gaan. In het Stadio Olimpico. Vol met Roma-fans die Mourinho nog nooit teleurgestelde, zei de Portugese oefenemeester na afloop van het duel in Rotterdam. En als de Feyenoord speelt zoals in de thuiswedstrijd, wint Mourinho deze honderdtachtig minuten lange voetbaloorlog nadat hij de Slag van De Kuip verloor.

Op het moment dat Feyenoord in de as van het veld profiteerde van de spelopvatting van de Portugese succescoach, kwamen in andere gebieden van het veld de kansen voor Roma aan het licht. De Romeinen kwamen door een gemiste strafschop en een bal die van de lijn werd gehaald tot twee keer toe héél dicht bij een doelpunt.

Het Mourinho-plan dat wel slaagde

Dat deze niet vielen, kwam volgens Mourinho door het ontbreken van een klinische afmaker dat Roma als verliezer van het veld afstapte. Dat terwijl Feyenoord, vooral in de eerste helft, de touwen stevig in handen had. Aan de hand van aanvoerder Orkun Kökcü, die de linies aan elkaar passte en het spel snel van links naar rechts kon verplaatsen door constant de vrije ruimtes op te zoeken, omsingelden de Rotterdammers de Romeinen meer dan eens rondom het eigen strafschopgebied.

Ploegen van Mourinho zijn er in veel gevallen op uit om zo’n situatie te creëren. De pech van Mourinho, en daarmee het geluk van Feyenoord, was het vroege uitvallen van Paulo Dybala en de later geblesseerde aftocht van Tammy Abraham. De twee aanvallers zijn het sterke diepe aanspeelpunt en de balbehendige dribbelaar die Mourinho nodig heeft om, naast de bus te parkeren, binnen no-time aan de andere kant van het veld een doelkans te creëren.  

Dat laatste onderdeel van het Mourinho-spel viel met het uitvallen van Dyballa al snel weg. Daardoor schoten de Romeinen vaker op doel dan Feyenoord (17 om 13), gingen die ballen ook vaker tussen de palen (3 om 2), maar was het alléén het schot van Wieffer dat uiteindelijk tegen de touwen ging.

Dat de Rotterdammers daarmee de overwinning boeken die vorig seizoen niet lukte en er in zekere zin wraak is genomen op die wedstrijd, neemt niet weg dat Mourinho en AS Roma hun zaken defensief wederom uitstekend voor elkaar hadden.

Feyenoord wist het overwicht in balbezit (56%) immers niet om te zetten echt uitgespeelde kansen en/of een nóg betere uitgangspositie. Sterker nog: met de gemiste penalty en de bal van de lijn in het achterhoofd, mag het überhaupt van geluk spreken dat AS Roma niet als winnaar van het veld stapte.

Mexicaanse superspits vermist

Santiago Giménez lag niet alleen bij Feyenoord en de Nederlandse voetbalfans onder een vergrootglas. De Mexicaanse spits is in de Eredivisie niet te stoppen. Tegen de  Serie A-slagers van Roma was dat een ander verhaal. De spits had de minste balcontacten van heel Feyenoord (22 stuks). Dat is op zich niet gek als je zijn speelstijl in aanschouw neemt. De balcontacten die de Mexicaan had, waren zo ver van het doel dat hij niet eens tot één schot kwam.

Datzelfde gold in zekere zin voor buitenspelers Alireza Jahanbakhsh en Oussama Idrissi, die te maken hadden met wingbacks in plaats van vleugelverdedigers. De buitenspelers van Feyenoord werden meer dan eens door een splijtende pass van Kökcü in een gevaarlijke positie gebracht.

Aangezien beide spelers graag van buiten naar binnen trekken, Mourinho naast drie centrumverdedigers ook drie middenvelders had opgesteld en ze daarmee in de vooraf uitgedachte ‘trechter’ liepen, hadden die acties ook niet veel kans van slagen – en leed Feyenoord op die manier veel balverlies.

Daardoor kon Kökçü blijven strooien met passes: drie van de vier volgende haltes (Sebastien Szymanski kon vrijer tussen de linies bewegen, red.) die op een Roma-verdedigingsmuur klappen, zorgde die passes ook niet voor het gehoopte gevaar.

Het voordeel van het Feyenoord-nadeel

Het ‘kommetje’ (backs hoger dan de centrumverdediging in de opbouw) dat ook Feyenoord toepast als het in de aanval trekt, was daarmee voor AS Roma de belangrijkste formule om het belangrijkste gevolg daarvan in het Feyenoord-spel (snel de vleugels bereiken, individuele actie en dan Giménez in stelling brengen) af te breken.

In de zones waar Giménez (tussen de verdedigers) en de buitenspelers (in de ruimte tussen het verdedigende middenveld, de back en één centrale verdediger) uitblinken, stond immers altijd een extra mannetje.

Toen dacht Idrissi in de 53^e minuut: laat ik eens buitenom gaan.

Idrissi haalde de achterlijn, zag Wieffer randje zestien klaar staan en hoewel er een gezonde dosis geluk bij kwam kijken, viel dat belangrijke doelpunt in de thuiswedstrijd dan eindelijk.

Meerdere wegen in Rome

Daarna begon de fase waarin Feyenoord onder druk kwam te staan, iets wat Slot beschreef als iets wat in Stadio Olimpico ook kan gebeuren. Wat er door de aanpak van Mourinho ook komt, zijn de ruimtes waaruit Idrissi zijn assist gaf. Dat zijn de zones waarmee je, met een linkspoot op links en/of een rechtspoot op rechts, een spits als Giménez wel in de zestien kunt bedienen.

Kiest Slot nog steeds voor zijn reguliere aanpak, ligt er misschien een kans in het verschiet voor die andere spits van Feyenoord. Danilo kan zich veel makkelijker in de kleine ruimte bewegen dan Giménez, was in veel kortere tijd meer aanwezig dan Giménez en kan ervoor zorgen dat Feyenoord de verdediging van Roma uit de stellingen kan lokken – en bijvoorbeeld Kökcü een bal over de laatste linie kan geven. Voor dat laatste is echter wel een aanvallende instelling van de tegenstander nodig. Hoewel Roma volgende week op een achterstand begint, is dat in Mourinho’s verleden geen reden gebleken om plotseling aan te vallen.

De Portugese trainer, en Slot net zo goed, weet immers: op het moment dat Feyenoord een kans ruikt in Rome, hebben zijn ploegen geen Haaland-klasse spits nodig om toe te slaan. Loopt Feyenoord zich het grootste gedeelte van die returnwedstrijd in Rome weer stuk op de defensie van Roma, zal die doelpuntenschreeuw van Slot (weer) uit frustratie zijn.