Liverpool is zowel geliefd als gehaat. De club beschikt wereldwijd over een enorme fanbase, maar ook voor voetballiefhebbers in het algemeen staat een bezoekje aan Anfield hoog aangeschreven. Alleen al het meezingen van You'll Never Walk Alone, een hit van Gerry & The Pacemakers, brengt bij velen kippenvel op de armen. Anfield staat sowieso bekend als een van de meest sfeervolste stadions ter wereld, waarbij de fanatieke aanhang van Liverpool al menig tegenstander heeft doen bezwijken.

The Kop, dé plek voor de fanatieke aanhang van Liverpool

Liverpool is desondanks een van de meeste gehate clubs van Engeland. Dat heeft natuurlijk te maken met de goed gevulde prijzenkast, zeker omdat de supporters zichzelf graag op de borst kloppen. Manager Jürgen Klopp deed daar enkele jaren een schepje bovenop middels een ingesproken video op de officiële clubkanalen. "Anderen hebben een stadion, wij hebben een thuis", zo spreekt de Duitse trainer zich uit. En: "Anderen zingen liedjes, wij hebben een hymne." Critici vinden daarentegen dat Liverpool het YNWA commercieel uitmelkt.

Dat is niet de enige reden waarom Liverpool gehaat is. De stad Liverpool had in de negentiende eeuw een aparte status in Engeland, met veel criminaliteit en sociale problemen. Vanuit de hoofdstad Londen besloot de regering van Margaret Thatcher een speciaal beleid in te stellen om de kwestie Liverpool aan te pakken. De Scousers, zoals de inwoners van de stad worden genoemd, keerden zich daardoor collectief tegen de rest van Engeland.

Het helpt niet mee dat Liverpool-supporters betrokken raakten bij twee ernstige stadionrampen. In 1989 kwamen 96 aanhangers van The Reds om in Hillsborough, het stadion van Sheffield Wednesday. Rond de halve finale van de FA Cup tegen Nottingham Forest raakten de staantribunes veel te vol, waardoor mensen in de verdrukking raakten. De politie greep te laat in en keerde zich zelfs tégen de supporters. Dit leidde tot het spreekkoor 'Always the victims, it's never your fault!', maar decennia later werd de aanhang daadwerkelijk van alle blaam gezuiverd. De politie bleek ernstige fouten te hebben gemaakt, waarbij verantwoordelijken willens en wetens de waarheid verdraaiden ten koste van de slachtoffers. Bij Anfield is een groot monument geplaatst voor alle slachtoffers.

Vier jaar voor de Hillsborough-ramp ging het ook al mis in Brussel. In de Belgische hoofdstad veroorzaakten Engelse hooligans ophef door veelal Italiaanse aanhangers aan te vallen, waarbij 39 mensen het leven lieten. Na de Europacup-finale tegen Italië weren Engelse clubs zelfs voor jaren uitgesloten voor Europees voetbal. Het hooliganisme vierde hoogtij in die periode. In 2005 excuseerden Liverpool-aanhangers zich voor hun stommiteiten door rond een thuiswedstrijd tegen Juventus de tekst 'Amicizia' ('vriendschap') te tonen in de vorm van een sfeeractie, al werd dit nauwelijks geaccepteerd door de meegereisde Italianen. Zij keerden hun rug naar The Kop, de befaamde tribune van Liverpool.

Al in 1901 werd Liverpool voor het eerst kampioen van Engeland. Nummer twee volgde in 1906, waar nummer drie en vier elkaar zelfs opvolgen (1922 en 1923). In 1947, 1964 en 1966 liep de teller op naar zeven, maar daarna volgde pas de echte hegemonie. In de jaren zeventig lukte het Liverpool viermaal om landskampioen te worden en in de jaren tachtig ging het zelfs om zes kampioenschappen.

Liverpool werd de meest succesvolle Engelse club door in 1990 voor de achttiende keer landskampioen te worden. Daarna stokte het succesverhaal in nationaal opzicht. Manchester United werd dé dominantste ploeg in de gloednieuwe Premier League, waarbij Liverpool in 2011 definitief werd onttroond door de negentiende landstitel van de aartsrivaal. In 2013 lukte het Manchester United zelfs om als eerste Engelse club ooit om het twintigste kampioenschap binnen te halen.

Liverpool bivakkeerde in de laatste seizoenen van de hegemonie van Manchester United veelal in de subtop van Engeland. Uitgerekend een jaar na het vertrek van Sir Alex Ferguson bij de aartsrivaal leek het tij te keren. Liverpool stond geruime tijd aan kop in de Engelse Premier League, maar een glijpartij van clubicoon Steven Gerrard tegen concurrent Chelsea en een onnodig gelijkspel tegen Crystal Palace stonden de negentiende landstitel in de weg. Die klap kwam hard aan op Anfield, waar men een zesde en achtste plek noteerde in de jaren erna.

Pas in 2020, twintig jaar na het laatste kampioenschap, lukte het Liverpool eindelijk om de felbegeerde titel binnen te slepen. Helaas voor The Reds gebeurde dat niet op de meest toffe manier. Na een 4-0 overwinning op Crystal Palace volstond een 2-1 overwinning van Chelsea op achtervolger Manchester City. Dat was in een periode waarin het coronavirus het nieuws domineerde, waardoor er geen fans welkom waren op de tribunes. Zelfs een parade door de stad zat er niet in voor manager Jürgen Klopp, die met Virgil van Dijk en Georginio Wijnaldum twee Nederlanders tot zijn beschikking had.

Georginio Wijnaldum en Virgil van Dijk vieren de titel van 2020

Van Dijk en Wijnaldum waren zeker niet de enige Nederlanders in dienst van Liverpool. Erik Meijer werd de eerste in 1999, waar doelman Sander Westerveld hem kort daarna volgde. Jan Kromkamp, Boudewijn Zenden, Dirk Kuyt en Ryan Babel droegen eveneens het shirt van Liverpool. Ook Ki-Jana Hoever en Sepp van den Berg verdienden op jonge leeftijd een overstap naar Anfield, waarbij eerstgenoemde in 2020 is verkocht aan Wolverhampton Nederlanders. Van den Berg is het seizoen 2021-2022 op huurbasis actief bij Preston North End.

Op het Anfield-terrein staat een standbeeld van Bill Shankley. De begeleidende tekst is veelzeggend: 'He made the people happy' ('hij maakte de mensen blij'). Onder zijn leiding promoveerde Liverpool naar de hoogste divisie van Engeland, waarin het sindsdien steevast in het linkerrijtje eindigde. Shankley leidde Liverpool naar het kampioenschap en ook mocht de club onder diens leiding voor het eerst deelnemen aan Europees voetbal. The Reds bereikten meteen de halve finales, maar een 3-1 zege in eigen huis bleek door de 3-0 nederlaag in Milaan onvoldoende voor een finaleplek.

Een jaar later bereikte Liverpool de finale van de Europacup II-finale, maar ditmaal stond Borussia Dortmund groot internationaal succes in de weg. Toch kon een Europese triomf niet uitblijven. In 1973 won Liverpool de UEFA Cup ten koste van Borussia Mönchengladbach. Spelers en supporters liepen weg met hem, maar tot ieders verrassing maakte hij in 1974 zijn afscheid bekend. Shankley besloot alle verleidingen af te wijzen en nam plaats op The Kop als fanatiek supporter van de club.

Shankley, die ooit uitsprak dat voetbal 'veel belangrijker' is dan 'een zaak van leven en dood', werd in 1974 opgevolgd door Bob Paisley. Hij was al assistent-trainer en wist de succesvolle lijn door te trekken. Zijn eerste jaar verliep weliswaar nog tegenvallend, maar Liverpool pakte daarna door. Paisley won naast zes landstitels maar liefst vier Europese prijzen als manager van de club. Na de UEFA Cup van 1976 lukte het Liverpool om in 1977, 1978 én 1981 de Europacup I te winnen. Achtereenvolgens Gladbach, Club Brugge en Real Madrid werden in de finales verslagen.

Joe Fagan werd in 1984 de derde opeenvolgende Liverpool-manager die de Europacup I op zijn naam schreef. The Reds domineerden in de jaren tachtig ook de Premier League, maar het Europese succes verdween. In de twintigste eeuw werd geen enkele hoofdprijs meer naar Anfield geloodst. Pas in 2001 was er weer klinkend internationaal succes. De spectaculaire finale van de UEFA Cup tegen Deportivo Alavés werd diep in de verlenging gewonnen dankzij een eigen doelpunt: 5-4.

Steven Gerrard als speler van Liverpool

Eén van de doelpunten in de UEFA Cup-finale van 2001 werd geproduceerd door Steven Gerrard. De middenvelder, geboren in de Merseyside-regio, zou later uitgroeien tot hét gezicht van Liverpool. Vier jaar later droeg Gerrard zelfs al de aanvoerdersband tijdens de Champions League-finale. Het Italiaanse AC Milan leek veel te sterk en leidde halverwege met 0-3, maar na een luidkeels You'll Never Walk Alone op de tribunes in Istanbul herpakten de Engelsen zich. Liverpool knokte zich, mede dankzij een goal van Gerrard, langszij en in de strafschoppenserie werd de Poolse oud-Feyenoorder Jerzy Dudek de grote held.

Pas in 2015 nam Gerrard afscheid van het publiek op Anfield. Liverpool zat op dat moment al tien jaar zonder Europese prijs, waar de laatste landstitel zelfs al van 1990 dateerde. Pas in 2019 schreef Liverpool opnieuw geschiedenis door de Champions League te winnen. In de finale werd afgerekend met competitiegenoot Tottenham Hotspur. Mohamed Salah benutte al na twee minuten een strafschop, waar Divock Origi vlak voor tijd de beslissende 2-0 opeiste.

Laatste update: 26 juli 2022