Nederlands elftal 2.0: vijf conclusies om te trekken

Het Nederlands elftal slaagde er zondagavond niet in om het Nations League-duel tegen Bosnië Herzegovina winnend af te sluiten. Oranje speelde met 0-0 gelijk, waardoor bondscoach Frank de Boer na twee wedstrijden nog altijd op een winstdroogte staat. Hoewel de spelers van Oranje zeker niet in de beste vorm steken, zijn een aantal problemen binnen de ploeg inmiddels chronisch te noemen.

Virgil van Dijk, Stefan de Vrij, Marten de Roon, Frenkie de Jong, Georginio Wijnaldum en Luuk de Jong: al deze voetballers speelden afgelopen seizoen tot ver in de zomer door. Het is dan ook niet bepaald verrassend dat zij allemaal nog niet in grootste vorm van hun carrière steken. De meeste spelers kregen afgelopen woensdag nog rust, maar zondagavond moesten ze in de Nations League presteren. Het Nederlands elftal speelde echter een gezapig duel, waarbij fouten in de opbouw eerder regel dan uitzondering waren. Wat zijn in hoofdlijnen de problemen in het team van De Boer?

1. Voorspelbare opbouw

Voormalig bondscoach Ronald Koeman, die in augustus naar Barcelona vertrok, koos bij het Nederlands elftal ervoor om de bal in de opbouw zolang mogelijk in het centrum van het veld te houden. Pas in de laatste fase van de opbouw, wanneer de vleugelspelers of opkomende backs van Oranje vrijstonden, ontstond voor spelers de mogelijkheid de bal richting de zijkanten te leggen. Even vaak rekende Nederland echter op de creatieve geesten van Memphis Depay en Wijnaldum, die met een individuele actie de wedstrijd kunnen beslissen.

Het spel van De Boer is vooral gebaseerd op het voetbal dat hij in het verleden met Ajax speelde. Verdedigers Denzel Dumfries, De Vrij, Van Dijk en Daley Blind lieten tegen Bonsië de bal achterin veelvuldig van links naar rechts en vice versa rondgaan, terwijl ze het middenveld maar moeilijk wisten te bereiken. Wanneer de bal toch in het middenrif eindigde, stonden de aanvallers samen met Wijnaldum veelvuldig op één lijn voorin, waardoor de aanvallende middenvelder vrijwel niet te bereiken was. 

2. Slordige vleugelverdedigers

Blind en Dumfries kregen van de technische staf van Oranje de opdracht mee om als opkomende backs in de aanval gevaar te stichten met voorzetten vanaf de zijkant, maar dat lukte alles behalve goed. Aan de rechterkant zag Dumfries zijn ploeggenoot Donyell Malen steevast naar het centrum van de aanval trekken, waardoor de rechtsback de mogelijkheid en ruimte had om aan de zijkant op te stomen. 

De PSV’er had in het centrum de spelers voor het uitkiezen, aangezien zowel Malen als Luuk de Jong in het strafschopgebied te vinden waren. Dumfries was echter vrijwel de gehele wedstrijd echter niet in staat om een goede bal te leveren in het vijandige strafschopsgebied, zelfs niet in de eerste helft toen hij de vrijstaande Luuk de Jong kon bereiken. Aan de andere kant van het veld was Blind eveneens niet in staat om een voorzet op het hoofd van de spits te leggen. De Ajacied, die bij de Amsterdammers als centrale verdediger eveneens niet in grootse vorm steekt, ging regelmatig over linksbuiten Quincy Promes heen. Tot een goede voortzetting kwam het helaas zelden.

3. Statisch middenveld

De bondscoach van Oranje koos afgelopen woensdag tegen Mexico voor een middenveld met twee aanvallende spelers, waarbij Teun Koopmeiners middenvelders Wijnaldum en Donny van de Beek voor zich had. De move van De Boer was in principe niet verrassend, want zijn gehele trainersloopbaan speelde hij al met de zogenoemde ‘punt naar achteren’. Het was daarom niet logisch dat de coach ervoor zou kiezen om de weg van Koeman te vervolgen, waarbij Frenkie de Jong en Marten de Roon vrijwel altijd als het verdedigend blok op de middenlinie dienden. Marten de Roon zei in een interview bij de NOS dat die punt naar achteren “niet de bedoeling was” van de bondscoach. 

Tegen Bosnië speelde Nederland weer met twee controlerende middenvelders. Het meedoen van De Roon is tegen toplanden absoluut te verantwoorden, omdat hij voor de restverdediging bij balverlies zorgt. Tegen Bosnië had het Nederlands elftal vooral voetbal in de ploeg nodig, een aspect wat De Roon minder te bieden heeft. Tijdens de opbouw ging de bal regelmatig via de middenvelder van Atalanta Bergamo, die vrijwel geen oplossing had en daardoor deze opzij speelde. Naast De Roon was Wijnaldum overigens eveneens matig, terwijl Frenkie de Jong een ruime voldoende haalde.

4. Overvolle voorhoede

De Boer moest het zondagavond stellen zonder de geblesseerde Memphis Depay. De oefenmeester koos voor de in uitstekende vorm stekende Luuk de Jong als vervanger, Promes en Malen flankeerden de centrumspits. Waar Memphis normaliter voor veel beweging in de aanval zorgt, en Wijnaldum in de spits kan duiken, was het tegen Bosnië bovenal druk in het centrum van de aanval. Dát kwam bovenal doordat De Boer maar liefst drie aanvallers opstelde die zogezegd ‘veel van hetzelfde’ zijn.

Luuk de Jong staat bekend als een centrumspits die met zijn loopacties en kopballen zeer gevaarlijk kan zijn voor het doel, maar dan heeft hij wél de ruimte nodig om zichzelf los te worstelen van zijn directe tegenstander. Promes en Malen hebben tegelijkertijd vanuit zichzelf de gewoonte om richting het centrum van de aanval te trekken. In combinatie met Wijnaldum die grote delen van de wedstrijd zeer diep stond, betekende het dat Luuk de Jong bij vrijwel elke voorzet drie teamgenoten om zich heen had staan. Daardoor kwam de gevaarlijke spits van Sevilla bij Oranje nauwelijks uit de verf.

5. Matige restverdediging

Het Nederlands elftal speelde dan wel matig tegen Bosnië, het betekende allerminst dat de ploeg van trainer De Boer te weinig voor het doel van de opponent te vinden was. Sterker nog, met een beetje geluk en scherpte was het duel in een ruime overwinning voor Oranje geëindigd. De ploeg speelde zeer aanvallend met veel diepgang op de vleugels, maar was tegelijkertijd veel te slordig om de tegenstander te overklassen. Het resulteerde in veel balverlies voor de bezoekers, waardoor Bosnië verschillende gevaarlijke momenten in de counter kende. 

Wanneer Oranje in de aanval balverlies leed, counterde Bosnië razendsnel door het centrum van het veld. Verdedigers Virgill van Dijk en Stefan de Vrij zagen verschillende malen drie tot vier Bosniërs op zich af stormen, maar losten het telkens goed op. Bij een betere tegenstander lijkt Oranje op die momenten echter kansloos. Het is daarom een aspect waar De Boer de komende dagen over na moet denken om een kans te maken tegen de volgende tegenstander: Italië. Anders is de weg naar de eindronde van de Nations League vrijwel onhaalbaar.