Het Haagse supertalent dat verdwaalde: “Arsenal wilde me kapen van Manchester City”

Nadir Ciftci is zes jaar geleden uit beeld van de Nederlandse voetballerij verdwenen, terwijl hem een grote carrière werd voorspeld. Als vijftienjarig supertalent tekende hij een contract bij Manchester City, tegen het advies van Maurice Steijn in, maar tot een doorbraak in de Premier League kwam het niet. De spits uit Den Haag groeide uit tot een held in Schotland en beleefde chaotische jaren in Griekenland en Turkije, waar hij tegenwoordig op het tweede niveau speelt. “Voetballen in de jeugd was eigenlijk de mooiste periode”, vertelt Ciftci aan SoccerNews.nl.

Interview met Nadir Ciftci over Manchester City, Celtic en Turkije

Via het onvolprezen Twitteraccount van FC De Avonturiers stuiten we op een nieuwsbericht: Nadir Ciftci maakt een transfer binnen de 2. Lig, het derde niveau van Turkije, van İskenderunspor naar Karaman FK. Geen namen die direct een belletje doen rinkelen, maar de Turks-Nederlandse spits heeft een indrukwekkend cv met daarop onder meer Portsmouth en Celtic. We sturen een mailtje naar Karaman FK en worden de volgende dag gebeld door de voorzitter, die Nederlands blijkt te zijn. “Hoe heb je ons in hemelsnaam gevonden?”, vraagt Ramazan Aygunduz. We spreken af om een dag later weer te bellen met Ciftci erbij. De aanvaller is blij dat hij niet vergeten is in zijn thuisland en steekt de loftrompet af over zijn nieuwe club en het gestructureerde beleid. “Bij veel clubs in Turkije krijg je problemen met je salaris, maar hier is alles goed geregeld.” Hij kan ook niets anders zeggen, want de voorzitter blijft aan de lijn terwijl Ciftci zijn volledige carrière uit de doeken doet. Na anderhalf uur blijft de voorzitter verwonderd achter door alles wat zijn speler heeft meegemaakt. “Dit wist ik allemaal niet. Wat een verhalen.”

Ciftci (31 jaar) begint bij het begin: “Het is lang geleden dat ik in Nederland speelde. Twee jaar geleden wilde ik graag terug naar ADO, maar helaas was het niet mogelijk. Ik ben opgegroeid in Den Haag en speelde daar tot mijn vijftiende in de jeugd. In de laatste twee jaar had ik Maurice Steijn als trainer. Hij was veel met mij bezig en begreep me als geen ander. Ik was niet de makkelijkste jongen. Ik was erg actief, kon niet stilzitten en had een kort lontje. Tot op de dag van vandaag kan ik snel boos worden. Steijn wist precies hoe hij mij kon kalmeren. Ook bij andere jongens die juist te rustig waren, wist hij de juiste snaar te raken. Het verbaast me niet dat hij de top heeft gehaald en nu bij Ajax zit. Het is een bijzondere trainer met een groot hart. Ik had graag langer met hem gewerkt, maar ik kreeg een aanbod van Manchester City. Steijn vond het te vroeg en had me liever bij ADO gehouden, maar hij begreep dat het mijn droom was om in Engeland te spelen.”

Mislukte transfer naar Manchester City

“Ik ben samen opgegroeid met Oğuzhan Özyakup, met wie ik altijd jeugdinterlands speelde. We hadden dezelfde zaakwaarnemer en kregen allebei aanbiedingen van Engelse clubs. Hij ging naar Arsenal en ik werd uitgenodigd voor een rondleiding bij Manchester City. Terwijl ik daar was, wilde Arsenal mij wegkapen. Ik zou een goed contract krijgen en samen met Ozzie in een appartement in Londen gaan wonen. Arsenal was mijn droomclub, dus ik wilde gelijk weggaan bij Manchester City, maar dat zou onbeleefd zijn. Ik gaf ze een kans en ze overtuigden me met hun plannen. Sven-Göran Eriksson, destijds de manager, wilde me direct mee laten trainen met het eerste. Ik tekende een voorcontract en zou zes maanden later naar Engeland gaan, maar de club werd ondertussen overgenomen door de Arabieren en alle transfers werden geannuleerd. Dat was een grote teleurstelling voor mij. Gelukkig kon ik die zomer via Portsmouth FC alsnog naar de Premier League.”

Belletje van Guus Hiddink

“Ik ontwikkelde me goed in de jeugdopleiding van Portsmouth en nadat de club degradeerde, kreeg ik speelminuten in de Championship. Op dat moment werd ik gebeld door Guus Hiddink. Hij was bondscoach van Turkije en wilde me bij de nationale ploeg halen. Ik was zeventien jaar en zat bij Oranje Onder 19, maar wilde de overstap wel maken. Ik werd opgeroepen voor een oefeninterland tegen Nederland en zat negentig minuten op de bank. Mijn Turkse paspoort was niet op tijd klaar, dus kon ik mijn debuut niet maken. Niet lang daarna vertrok Hiddink en ik ben nooit meer opgeroepen. In mijn periode bij Dundee United had ik wel contact met Fatih Terim, maar het kwam er niet van. Het was een jongensdroom om interlands te spelen en ik ben dichtbij geweest, maar ik moest het doen met de ervaring op de bank tegen Nederland.”

Paniektransfer naar Turkije

“Portsmouth kwam in de financiële problemen. We bereikten geen akkoord over een nieuw contract en ik wilde een volgende stap maken. Ik werd benaderd door de voorzitter van Fenerbahçe, maar door gedoe tussen zaakwaarnemers kwamen er geen deal. De voorzitter werd boos en de transfer ging niet door. Bij Kayserispor kon ik meteen voor vijf jaar tekenen, Nordin Amrabat zat daar ook. Het was een beetje een paniektransfer. Ik was negentien jaar en wilde het EK Onder 19 met Turkije spelen, dus koos ik voor de belofte van veel speelminuten. Het werd geen succes. Ik heb nooit mijn volledige salaris ontvangen en werd na drie wedstrijden uit de basis gehaald. Ik moest met het tweede elftal mee en zat hele dagen in de bus naar uitwedstrijden. Dat was te veel voor mij. Ik was dichtbij mijn debuut in de Premier League en het Turkse elftal en nu was ik te min voor de Turkse competitie? Ik raakte het plezier kwijt, vloog naar Nederland en zei tegen mijn vader dat ik wilde stoppen.”

Ruzie bij NAC Breda

“Mijn vader belde Maurice Steijn op. Die was inmiddels hooftrainer bij ADO en liet me direct meetrainen. Ik vertrok na een tijdje om bij NAC te tekenen. Helaas werd trainer John Karelse na drie weken ontslagen en kwam Nebojša Gudelj, die mij vanaf dag één geen enkele kans gaf. Later werd ik geschorst, omdat ik op de training ruzie kreeg met Tim Gilissen. Ik dribbelde drie man voorbij en hoorde hem schreeuwen ‘Kom op, breek hem door tweeën!’ Dat schoot bij mij in het verkeerde keelgat. Zoiets zeg je toch niet over een medespeler? Ik zei er wat van en werd bij de eerstvolgende actie door Gilissen zelf neergehaald. Toen werd het zwart voor mijn ogen en kregen we een conflict. Ik was jong en had het anders aan moeten pakken, maar voetbal is adrenaline en dan zie je het soms even niet helder. Ik werd naar het tweede gestuurd en werd aan het eind van het seizoen pas teruggehaald bij het eerste. Ik had gehoopt het plezier terug te vinden bij NAC, maar dat lukte niet.”

Herboren bij Dundee United

“Ik had niet veel tijd om erover na te denken, want ik ging op stage bij Dundee United. Na de eerste dag was de trainer, Jackie McNamara, overtuigd en kon ik tekenen. Het werden de mooiste jaren uit mijn carrière. Ik had sinds dag één een goede klik met de trainer, mijn teamgenoten en de fans. Ik heb veel aan Dundee te danken. Ik ben daar herboren als voetbal. De manager heeft een speciale plek in mijn hart. Hij gaf me vanaf het begin veel vertrouwen en ik betaalde het terug met doelpunten en assists. McNamara liet ons vrijuit voetballen, alsof we op straat aan het voetballen waren met vrienden. ‘Jullie zijn de beste’, zei hij. ‘Doe je best en maak plezier.’ Ik mocht elke wedstrijd spelen en genoot na twee moeilijke jaren weer van het voetbal. Ook onze linksback Andy Robertson leefde onder deze trainer helemaal op. Hij was in het begin niet zo goed als hij nu is bij Liverpool. Dat zal hij zelf ook toegeven. Talent alleen is niet genoeg, je moet ook de kans krijgen van de juiste mensen.”

Slechte start bij Celtic

“Na twee seizoenen met veel goals kreeg ik een geweldig aanbod uit Qatar, maar ik wilde in Schotland blijven en koos voor Celtic. Er was één probleem: ik kreeg in mijn laatste wedstrijd voor Dundee een schorsing van zes wedstrijden voor een domme overtreding. Daardoor kon ik de eerste anderhalve maand bij Celtic geen competitiewedstrijden spelen. De spits die op mijn plek stond, Leigh Griffiths, speelde ondertussen geweldig. Ik kwam op het tweede plan terecht en had moeite met mijn rol. De trainer gaf weinig me aandacht en ik had niet het geduld om te wachten. In de winterstop vroeg ik of ik verhuurd kon worden. Ik maakte het seizoen af bij Eskişehirspor in Turkije, dat ging prima. In het seizoen daarop werd Brendon Rodgers trainer van Celtic. Hij gebruikte me tijdens de voorbereiding en de Champions League-voorrondes, maar ik vroeg me af hoeveel kansen ik daadwerkelijk zou krijgen. Rodgers gebruikte me uiteindelijk zes maanden niet en vervolgens werd ik verhuurd aan Pogon Szczecin in Polen, Plymouth Argyle in de League One en Motherwell in Schotland. Na drie jaar besloten we dat het beter was om mijn contract te ontbinden.”

Chaotische jaren

“Die zomer had ik weinig opties. Ik was verdwaald geraakt in de voetballerij. Ik kon in Schotland blijven, maar wilde ergens anders naam maken. Ik besloot naar Gençlerbirliği in Turkije te gaan. Het eerste jaar speelden we om de titel op het tweede niveau, maar daarna ontstond er chaos bij de club. De trainer zette alle Turkse jongens uit de selectie en gebruikte alleen buitenlanders. De jaren daarna wisselde ik steeds van club. Bij Rizespor wilde de trainer me niet gebruiken en moest ik mijn salaris zelfs teruggeven. Bij Samsunspor was ik topscorer, maar na één seizoen werd het hele team weggestuurd. Bij Ankaragücü zat ik op de bank. Bij St. Johnstone in Schotland scheurde ik mijn hamstring en was ik volledig uit vorm. Bij Makedonikos in Griekenland was het een nog grotere chaos dan in Turkije. We hadden niet eens een veld om te trainen. Ik was het zat om elk jaar te verhuizen en zocht een stabiel leven met mijn gezin. Dat heb ik nu bij Karaman FK gevonden.”

Het lot

“Het heeft in mijn carrière lang niet altijd meegezeten. Ik ging niet naar Manchester City of Arsenal, maar naar hele andere clubs. Ik was dichtbij mijn debuut voor Turkije, maar ook dat ging niet door. Ik had stiekem gehoopt om nog een keer in Nederland te voetballen, het land waar mijn familie woont, maar het is er nooit van gekomen. Het heeft zo moeten zijn. Ik heb nergens spijt van en bekijk het positief. In de jeugd van ADO had ik nooit verwacht dat ik dit allemaal zou meemaken. Ik was gewoon een jonge jongen die wilde voetballen. Ik speelde op straat met vriendjes en ging met ADO naar allerlei toernooien. Ik werd vaak topscorer en had alleen mar plezier. Geld speelde nog geen enkele rol en ik had geen zorgen. Dat waren achteraf gezien de mooiste jaren.”