‘Pummy’ de Feyenoorder voor eeuwig opgetekend

Hij maakte in het verre verleden furore op de vleugel bij Europese grootmachten als Feyenoord en Anderlecht. Geboren Limburger Gerard Bergholtz, Pummy voor intimi, schopte het zelfs tot international. Over deze roemruchte voetballer, inmiddels een tachtiger, is nu een boek geschreven.

Portret van Gerard Bergholtz: grootheid op de flanken bij Feyenoord en Anderlecht

De Maastrichtse amateurvoetbalclub waar Bergholtz midden jaren vijftig zijn eerste stappen als voetballertje zette, Kimbria, bestaat inmiddels al geruime tijd niet meer. Het was wel daar waar een loopbaan van een roemruchte rechtsbuiten werd geboren. Iets wat ook grote buur MVV was opgevallen.

In 1957 stapte Bergholtz over naar de rood-witten, de trotse Sterdragers van de hoofdstad van Limburg. Over de rechterflank maakte hij indruk, op menig veld van betaald voetbalclubs in Nederland. De supporters van MVV genoten bij tijd en wijle van zijn ingenieuze dribbels en ook doelpunten.

Reeks doelpunten voor MVV

De aanvaller speelde in totaal 117 wedstrijden voor Us MVV’ke, waarin hij 28 keer het net liet bollen. Bergholtz viel hierdoor op, zeker ook buiten de zo vertrouwde stads- en provinciegrenzen. Een transfer lonkte naar een club die hem als kleine jongen had laten dromen en waar hij – zeker voor die tijd – ook meer geld kon gaan verdienen.

De Limburgse vleugelflitser hapte toe en koos voor een gloednieuw avontuur bij het roemruchte Feyenoord. Van stadion De Boschpoort naar De Kuip, van een bourgondische stad naar een stad van de haven en noeste arbeiders. Eén overeenkomst was er daarentegen wél: de rood-witte clubkleuren bleven hetzelfde.

Aanvalskoppel met Jan Mulder

Tientallen wedstrijden speelde Bergholtz voor Feyenoord, waar hij ook liet zien een behoorlijk potje te kunnen ballen. Menig linkervleugelverdediger werd dolgedraaid door hem, de Maastrichtenaar kende geen mededogen met zijn tegenstanders. Medio 1965 was hij klaar voor een volgende stap: het zeker voor die tijd heel grote RSC Anderlecht klopte namelijk voor hem aan de deur.

Samen met Jan Mulder ging hij op het Astridpark de frontlinie vormen. Vaderlandse furie op Belgische velden. Het bleek een succesformule; Bergholtz wist bij de Brusselse topclub 23 keer te scoren. In Zeist was zijn naam gevallen, waardoor hij tussendoor ook werd opgeroepen voor het Nederlands elftal. Een geboren Limburger die voor Oranje mocht gaan uitkomen.

Twaalf keer droeg hij het tenue van het land waar hij vandaan kwam, maar op dat moment dus niet in competitieverband voetbalde. In 1970 bleef dat zo, want toen besloot de voormalig MVV’er om zijn kunsten te gaan vertonen bij het toenmalige Racing White. 86 duels en 23 doelpunten verder stapte hij in 1973 over naar fusieclub RWDM, een samensmelting van Racing White en Daring Molenbeek.

Pummy werd een halve Belg

Ook bij die club scoorde Bergholtz nog regelmatig, waarna hij bij wat kleinere clubs bij onze zuiderburen ging afbouwen. Eind jaren zeventig besloot de flankspeler om de schoenen aan de wilgen te hangen. Pummy, een bijnaam die hij ooit kreeg in zijn geboortestad, bleef uiteindelijk hangen in het gemoedelijke Belgisch-Limburg, vlak over de grens bij Maastricht.

Hij runde er een voetbalschool, leerde talenten het dribbelen zoals Bergholtz dat zelf als de beste kon. Nu is er door Paul van Grinsven en Tom König, die eerder al boeken schreven over MVV-coryfeeën Jo Bonfrère en Willy Brokamp, een boek gemaakt over zijn imposante loopbaan als prof. Letters die voor immer en altijd op papier zijn gezet. Met de komst van het boek kan de jeugd van tegenwoordig nu ook lezen over en weten wie Gerard Pummy Bergholtz als voetballer in het verre verleden was.