Feyenoord-target wees AZ af: “Een droom die ik al zó lang koester”

Thomas van den Belt hoopt dat hij komende zomer alsnog de overstap naar Feyenoord kan maken. De middenvelder had gehoopt dat hij afgelopen transferperiode al PEC Zwolle had kunnen inruilen voor de koploper van de Eredivisie, maar tot een transfer kwam het niet. Daarnaast wilde AZ ook Van den Belt graag inlijven.

“Dat zulke clubs in de winter langs zouden komen, daar had ik helemaal niet op gerekend”, vertelt Van den Belt in gesprek met Voetbal International. “In de zomer dacht ik: Als ik na dit seizoen naar de subtop van de Eredivisie kan, zou dat prachtig zijn. Maar dan komt in de winterstop ineens de koploper, dat is wel heel speciaal. Helemaal omdat ik van jongs af aan al Feyenoord-supporter ben.”

Daardoor leek een transfer naar AZ op voorhand al kansloos. “AZ had ook veel te bieden, maar voor Feyenoord spelen is een droom die ik al zó lang koester. Als je kijkt waar ik vandaan kom en hoe snel het gegaan is, het afgelopen anderhalve jaar, dat is eigenlijk niet normaal.”

Zwolle vond echter dat Feyenoord te weinig bood, waardoor een transfer niet doorging. Een beslissing die Van den Belt wel enigszins kan begrijpen. “Je hebt doelen, die spreek je uit en dan is het misschien gek om je beste speler te laten gaan in de winter. Maar voor mij persoonlijk was het wel een flinke teleurstelling. Je kan naar de nummer één van de Eredivisie.”

Droomtransfer Van den Belt

Toch had Zwolle volgens hem best mee kunnen werken aan een transfer. “Dat is een droomtransfer en zó’n enorme positieverbetering. Sportief én financieel. Dat kun je als club eigenlijk niet tegenhouden, vind ik. Ik weet dat ik belangrijk ben voor PEC, maar ik ben toch ook niet onmisbaar? We hebben genoeg kwaliteiten om het zonder mij te redden.”

Van den Belt vindt het dan ook niet makkelijk om naar de wedstrijden van Feyenoord te kijken. “Het is voor mij nu wel pijnlijk om Feyenoord te zien spelen, in een kolkende Kuip. Met alle blessures die ze hebben en alle mooie wedstrijden die eraan komen. Dan denk je toch: Daar had ik ook kunnen staan. Natuurlijk is het een grote stap en was het even wennen geweest, maar ik ben ervan overtuigd dat ik van waarde had kunnen zijn.”