Er is leven na het Inside-orakelen, beste Johan

Johan Derksen moet je eigenlijk persoonlijk spreken om hem te leren kennen. Dan is het geen blaffende hond of recalcitrante opstandeling, zoals hij vaker in Vandaag Inside kan zijn. Beaam ik persoonlijk. Hij durft niet te stoppen, zegt hij. Maar: het leven stopt niet als jij stopt met het tv-ster zijn Johan. Dan is er altijd nog de sigaar die je in gedachten verzonken laat denken. Aan juist dat bestaan op deze aardkloot, met voetbal kijken en veel bakjes yoghurt. Ver weg van Hilversum.

Opinie: Johan Derksen hoeft niet bang te zijn voor het einde zonder Vandaag Inside

De anekdote die zijn collega Kees Jansma al tientallen keren verteld heeft dat hij met Derksen ooit naar het diepe zuiden afdaalde om toenmalig Roda JC-manager Hens Coerver met een sterk staaltje blufpoker uitspraken over zwarte betalingen te ontlokken, vind ik nog altijd typerend. Voor de journalist Johan Derksen die hij altijd geweest is en zal blijven.

Een goed verhaal doe je álles voor. Hard van buiten als het moet, maar zacht van binnen. Jaren na bovengenoemd tafereel tufte Derksen maar weer eens richting Kerkrade. Omdat hij een lezing zou gaan geven in een kantine van een plaatselijke dorpsclub. Als nog jonge journalist ging ik ook ter plekke om een sfeerimpressie te maken.

Toen Derksen goed onderweg was

Johan was toen nog niet dé tv-ster die hij nu is, maar wel al goed onderweg daarnaartoe. Ik zag een man tussen de vele tientallen bezoekers staan die eigenlijk niet echt opviel. Ietwat ouderwets colbertje over zijn schouders gedrapeerd, lurkend aan een Cubaanse bladerstengel buiten op het terras voor het clubhuis.

Zijn wijsvinger en duim hielden de sigaar soepeltjes in bedwang. Derksen keuvelde er links en rechts gezellig op los, waarna hij na verloop van tijd op het spreekgestoelte de micro ter hand nam. Het geroezemoes verstomde, aan het woord was de man die voetbalanekdotes uit zijn mouw schudde.

Er ontspon zich een jolige sfeer, omdat al snel bleek dat Johan Derksen niet alleen een scherpe pen maar evenzo een rappe tong in zichzelf had verborgen. De lachers overheersten de mopperaars in het publiek, zo constateerde ik. Er werd goed geluisterd, tussen het veelal mannelijke ginnegappen door.

De mens Johan

Na afloop trachtte ik Derksen te spreken te krijgen. Mijn beeld over een harde bolster verdween in een zucht toen ik daadwerkelijk oog in oog met hem stond. Johan vroeg voor welk Limburgs medium ik werkte en dus ter plekke was, kwam heel geïnteresseerd over, waarna een ontspannen conversatie ontstond met wederzijdse interesse.

Ik moest hieraan terugdenken toen ik zeer onlangs ergens hoorde dat Derksen het werk voor Talpa samen met de heren Genee en Van der Gijp blijft doen omdat hij denkt dat het leven afgelopen is voor hem als hij daarmee stopt. Dat dán de welbekende geraniums voor hem lonken of misschien zelfs nog érger: de weg naar het hiernamaals om de hoek komt kijken.

Dat laatste weet, indien gezond en wel, niemand Johan. Ga jonge honden in de journalistiek de kneepjes van het vak leren, rook je sigaartje, luister blues en maak af en toe een praatje met je vrouw. ‘s Avonds kijk je dan op je gemakje voetbal, in plaats van te orakelen op tv. Dát is ook leven.

Over Bjorn Thimister

Bjorn Thimister (1978) schrijft voor SoccerNews.nl onder andere over PSV, Fortuna Sittard, Roda JC, VVV en MVV. Ook richt hij zich op andere clubs in de Keuken Kampioen Divisie en Bundesliga en andere opmerkelijke zaken in het voetbal. Elke woensdag schrijft hij op SN een opinie. Hij is 25 jaar journalist. Tips? [email protected]