‘Alles of niks voor Mohamed Ihattaren’

Zaterdagavond staat PSV lijnrecht tegenover oude bekende Mohamed Ihattaren. Hij gold als de grote parel van de Eindhovenaren, maar zijn gedrag maakte een definitieve doorbraak onmogelijk. Ook sessies met Adil Ramzi haalden niets uit, want al vrij snel kwam Ihattaren daar niet meer opdagen.

‘Nog niet overtuigd van comeback Ihattaren, hij moet meer van zichzelf eisen’

Ramzi, die ook nog coach van Jong PSV was, vertelt aan het Eindhovens Dagblad: “Daarover is de afgelopen jaren genoeg naar buiten gekomen. Vooropgesteld, ik ben blij dat hij weer geluk uitstraalt. Mooi om te zien. Ik vind het enorm zonde dat er jaren verloren zijn gegaan, maar aan jammeren heeft nu niemand meer iets. Mo moet er nu voor zorgen dat hij een voorbeeld wordt voor de jongere generatie. Ik heb geen contact meer met hem, omdat hij met een vaste schil van mensen om hem heen werkt. Ik zie wel dat hij gelukkiger en stabieler oogt, maar ben nog niet overtuigd van zijn comeback. Laatste hoorde ik Kenneth Perez iets over zijn gewicht zeggen. Nou, Kenneth heeft gelijk. Mo moet echt nog veel fitter worden. Veel meer van zichzelf eisen. Het is RKC waar hij nu speelt hè? Kom op zeg. Deze jongen had zoveel meer potentie. Hij had echt de top kunnen halen, absoluut.”

“Zijn papa Mustapha is echt heel belangrijk voor hem geweest en zijn overlijden is een grote klap geweest. Vroeger besprak ik met Mo en zijn vader en moeder de issues die we toen hadden. We praatten over trainingen, zijn mentaliteit, contracten. Ik vond zijn papa daarin een heel fijne en verstandige man, die het beste met iedereen voor had”, vervolgt Ramzi over Ihattaren.

‘Het is nu wel alles of niks voor Ihattaren’

“Onbegrijpelijk dat hij het bij meerdere clubs zo heeft laten lopen, maar ik blijf hem het beste gunnen. Nu kan het nog steeds om iets moois op te bouwen, maar het gaat wel erg langzaam. Hij moet bij wijze van spreken de ambitie hebben om de nieuwe Ibrahim Afellay te worden. Misschien is het te laat, maar dát zou hij van zichzelf moeten verlangen. De lat moet hoog liggen en daar hoort heel veel arbeid en discipline bij.”

Ramzi besluit: “Hij is geen achttien meer en heeft een verantwoordelijkheid, ook naar de Marokkaanse jongens in Nederland. Dat klinkt zwaar, maar als profvoetballer speel je op een podium waar iedereen iets van je vindt. Zorg ervoor dat je verrast jongen, haal eruit wat erin zit. Dit zou je hem bijna nog een keer toe willen schreeuwen. Maar toch ben ik blij dat ik weer een lach op zijn gezicht zie en ontspanning in zijn interviews. Dat doet me heel goed. Het is nu wel alles of niks voor hem.”