Spitsenstrijd Feyenoord kent verrassende winnaar

Feyenoord haalde in de winterstop met Lucas Pratto een concurrent voor Nicolai Jörgensen. De Argentijnse spits zakte echter al snel door het ijs en het leek er even op dat zijn Deense concurrent de vorm weer te pakken had. Toen dat niet zo bleek te zijn, bleef er uiteindelijk één lachende derde over. 

Feyenoord en een scorende spits leek een onmogelijke combinatie te worden dit seizoen. De frontman van de Rotterdamse aanval maakte al een hoop tongen los bij de fans van Feyenoord en ook binnen de kamers van De Kuip was de diepste Feyenoord-speler een terugkerend onderwerp van gesprek. We herinneren ons allemaal de brommende Dick Advocaat nog wel, die tijdens een persconferentie aan het begin van het seizoen de pers verklaarde dat hij graag een nieuwe spits verwelkomde maar “ze (Feyenoord, red.) zelfs geen geld hadden om er eentje te huren”. 

Feyenoord en de zoektocht naar een spits

Daarmee begon de grote Feyenoord-zoekt-scorende-spits-soap die tijdens de eerste seizoenshelft op de achtergrond bleef doordraaien. Het werd in de voorbereiding al duidelijk dat Advocaat geen vertrouwen had in Robert Bosenik. De jonge Slowaak wist het net in de oefenwedstrijden gemakkelijk te vinden, maar kon de ervaren oefenmeester daarmee niet overtuigen van zijn kwaliteiten. De talentvolle spits, voor wie Feyenoord bijna vier miljoen euro betaalde, raakte vlak na het begin van de competitie geblesseerd en moest daardoor maanden toekijken vanaf de tribune. 

Bozenik zag vanuit de lappenmand dat Jörgensen eigenlijk zonder enige concurrentie de spitsenpositie invulde. De Deense spits, die tussen zijn blessures door in de eerste helft één keer het net wist te vinden in de Eredivisie (tegen RKC Waalwijk, red.), kwam met de week in een meer penibelere situatie bij zijn club, maar bleef de voorkeur krijgen boven spelers zoals de 18-jarige jeugdspits Naoufal Bannis en Bryan Linssen, die door Advocaat als experiment als spits werd ingezet. 

In de winterstop kreeg Advocaat dan toch zijn zin. Doordat Feyenoord wat inkomsten vergaarde in de Europa League had de club iets te besteden en besloot technisch directeur Frank Arnesen een geste te doen richting Advocaat. De Deense voetbaltechnische baas bij Feyenoord informeerde binnen zijn netwerk en kwam met de 32-jarige Argentijn Lucas Pratto op de proppen. ‘De Beer’ maakte een stormachtige entree in Rotterdam, maar op de Nederlandse velden bleek hij een stuk minder imposant dan zijn bijnaam deed vermoeden. Sterker nog: na een paar weken had Advocaat het wel gezien met de gehuurde winteraankoop, die ooit voor meer dan 10 miljoen euro de overstap naar River Plate maakte. 

Na de entree van de Argentijnse spits liet Jörgensen opeens weer van zich horen. De Deense spits was bij een invalbeurt tegen Sparta Rotterdam, de eerste wedstrijd die Pratto startte, meteen doeltreffend en schoot twee weken later tegen AZ ook nog een bal in het netje. Daar bleef het echter bij voor de spits, waardoor Advocaat aan het begin van februari met hetzelfde probleem zat als aan het begin van de winterse transferperiode. 

Bryan Linssen

Advocaat moest door de tegenvallende prestaties van Jörgensen, die aan het einde van de winterse transferperiode nog nadrukkelijk in verband werd gebracht met een vroegtijdig vertrek, en de niet-wedstrijdfitte en eveneens teleurstellend presterende Pratto terug naar de tekentafel. Helemaal nadat Feyenoord aanvallend onmachtig bleek op bezoek bij sc Heerenveen (3-0 verlies, red.) en de ploeg tegen PSV anders voor de dag wilde komen, zorgde ervoor dat Advocaat terugpakte op een beproefd concept. 

De keuze om Bryan Linssen in de spits te zetten, blijkt tot nu toe een juiste te zijn. De 30-jarige aanvaller kwam aan het begin van dit seizoen transfervrij over van Vitesse en maakt voor het eerst in zijn leven kennis met de gebruiken en de eisen van een topclub. Dat er daardoor een aanpassingsperiode is vereist, mag in Linsens geval duidelijk zijn. De aanvaller was bij Vitesse één van de meest gevaarlijke spelers, maar kon in zijn eerste seizoenshelft in De Kuip de verwachtingen niet helemaal waar maken. De Limburger pendelde tussen de basis en de bank en kreeg uiteindelijk tegen PSV het vertrouwen van Advocaat om zich nog een keer te bewijzen in de punt van de aanval. 

De rest is geschiedenis. Waar Jörgensen en Pratto op een eiland vertoeven op het moment dat zij in de punt van de aanval spelen, zorgt Linssen er juist voor dat hij de vrije ruimtes induikt om zo aanspeelbaar te zijn wanneer zijn teamgenoten de omschakeling opzetten. Het grote voordeel dat Linssen heeft op de twee ‘pure’ spitsen, is dat de kleine Limburger veel meer snelheid in de benen herbergt dan Pratto en Jörgensen. Daardoor is hij een stuk dynamischer in de aanval en kan hij gemakkelijker van links naar rechts bewegen zodat hij sneller aanspeelbaar is voor zijn teamgenoten. 

Tegen PSV kwam dat voor het eerst écht goed tot uiting. Wanneer de bal aan de rechterkant was, schoof Linssen op naar die zone van het veld en dwong daarmee de tegenstander te ‘kantelen’. Daarmee zette hij indirect de linkerflank open. Op het moment dat Feyenoord de bal veroverde en ging counteren, was één pass genoeg om Linssen te bereiken en de Limburger kon daarna door een tikkie terug ervoor zorgen dat er gemakkelijk een crosspass gelegd kon worden in de gecreëerde ruimte op de linkerflank en kon Feyenoord gemakkelijk door naar het PSV-doel. Dat lag ten grondslag aan de treffer van Berghuis. 

Ideale counterspits

Linssen werkte zichzelf ook nog op het scorebord tegen PSV en was een week later tegen Willem II opnieuw trefzeker en gaf ook nog een assist in de 5-0 gewonnen wedstrijd tegen de Tilburgers. De Limburgse aanvaller is dan niet het grootste talent of heeft niet het fysiek van een pure nummer negen. Met zijn wendbaarheid, snelheid en Dirk Kuyt-achtige werklust zorgt de kleine aanvaller er wel voor dat de tegenstander onder druk komt te staan in de opbouw én dat de verdedigers en/of middenvelders van Feyenoord altijd een afspeelmogelijkheid in de diepte hebben. 

Zo kan Feyenoord nog steeds het door Advocaat geliefde terughoudende voetbal spelen. Dit keer zorgt Linssen er echter wel voor dat er aansluiting mogelijk is. Door niet alleen maar in de punt te spelen, uit te wijken naar de zijkanten van het centrum en daarmee de tegenstanderd te dwingen om keuzes te maken, zorgt de aanvaller er ook nog voor dat er meer ruimte komt om te counteren. Het enige nadeel van het concept is dat Linssen niet de lengte heeft zoals Pratto en Jörgensen dat wel hebben. Aan de andere kant: de kleine Limburger heeft springveren in zijn benen waardoor hij, naast op dit moment op voetballend gebied, ook lichamelijk boven de twee spitsen van Feyenoord uitstijgt.