Van 1 ding spijt rond WK-finale: ‘Als ik dat terug kon draaien, zou ik het doen’

Tien jaar geleden verloor het Nederlands Elftal de WK-finale in Zuid-Afrika, van Spanje. De bondscoach van toen, Bert van Marwijk, vertelt in een terugblik dat ‘Oranje niet de beste spelers had, maar wel het beste team van het toernooi was’.

Toch ging het in de eindstrijd mis. Waardoor? “Mark van Bommel en Nigel de Jong konden niet meer fel de duels in gaan, waardoor de Spanjaarden meer aan voetballen toekwamen. Dat moesten we juist voorkomen, want daar waren zij extreem goed in”, vertelt Van Marwijk, die ook naar de arbitrage wijst: “Vier minuten voor het einde zagen 90.000 mensen in het stadion dat wij een corner moesten krijgen, maar eentje zag het niet: scheidsrechter Howard Webb. Vervolgens werd Eljero Elia ondersteboven gelopen en kregen we geen vrije trap mee. Daarna stond Iniesta in eerste instantie buitenspel, voordat hij de bal weer kreeg en kon scoren. Als je dan slecht wilt denken…”

De Engelse arbiter werd geïntimideerd door de Spanjaarden, stelt de coach. “In de finale gingen zij bij elke overtreding van ons met zeven man om hem heen staan. Een scheidsrechter wordt daardoor beïnvloed, hij is ook maar een mens. Maar ik wil de arbitrage echt niet als excuus opvoeren. Wij hadden het beter moeten doen, denk ik dan maar.” En dan was er nog ‘de teen van Casillas’. “Als Arjen honderd keer om Casillas heen speelt, scoort hij honderd keer. Nu besloot hij te schieten en dan nog gaat-ie bij hem er 95 van de honderd keer in. Zo ongelukkig…”

Tot slot vertelt Van Marwijk dat de verhuizing uit het Hilton Hotel – omdat de KNVB slechts tot de halve finale had geboekt – ook niet hielp. “Ik dacht nog: ‘misschien is dat niet eens verkeerd, een verfrissende omgeving’. Maar in het nieuwe hotel was het druk, onrustig en er liepen zelfs fans rond. Het was totaal anders dan we gewend waren. De jongens bleven ook ineens op hun kamers. Ik weet niet of het echt van invloed is geweest op de verloren finale, maar als ik dát terug kon draaien, zou ik het doen. Omdat het net die ene procent verschil had kunnen maken.”