In Nederland is het niet ongebruikelijk dat spelers informeren naar de beweegredenen van coaches. In het buitenland is dat juist abnormaal, maar Bert van Marwijk vindt dat allerminst een slechte eigenschap.
In De Telegraaf verwijst Van Marwijk naar een tv-item van Leonid Slutsky. "Voor Slutsky was het vooral één woord: waarom? Waarom speel ik niet? Het is een woord dat er ook bij mij zelf ingebakken zit. ik herinner me dat ik als trainer bij een amateurclub op de eerste trainingsdag tegen de spelers zei: als je niet speelt, vind ik dat je op dit moment niet goed genoeg bent. Als je toch nog vragen hebt, kun je altijd bij mij aankloppen. Ik wilde voorkomen dat ik voortdurend met diezelfde vraag werd geconfronteerd. Het hielp, maar toch…"
Als speler deed Van Marwijk niet anders, maar in het buitenland merkte hij ook de andere kant. "Toen ik na mijn eerste periode bij Feyenoord trainer werd van Borussia Dortmund, was het namelijk ineens afgelopen met het waarom. Deze spelers zeiden nergens wat van en deden vanaf de eerste dag precies wat ik ze opdroeg. Dat was lekker makkelijk dacht ik. Heerlijk, geen gezeik."
Maar biecht de oud-bondscoach op: "Toch begon die volgzame houding van die spelers na enige tijd wel aan me te klagen. Vinden jullie nu echt alles goed wat ik jullie opdraag?" In zijn ogen gaat dit ten koste van creativiteit. "Het woord ’waarom’ en het eeuwige gevraag en het Nederlandse gezeur zie ik daarom ook niet direct als negatief. Integendeel, want we hebben er een ander type speler voor teruggekregen. Een speler die niet alles ondergaat, maar die zelf nadenkt en zelfstandig handelt wanneer daar om wordt gevraagd."
